Joachim Murat - ocena

[Estera]

Porozmawiajmy i o tym marszałku. Jak go oceniacie?

[Lizander]

Taktycznie i strategicznie mierny. Odwaga i brawura zapewniły mu buławę, ale nie reprezentował sobą nic wiecej. No, moze jeszcze pragmatyzm - wiedział kiedy opuścić sprawe Napoleona i spróbować wygrać dla siebie Neapol.

//Estera. Imiona piszemy wielką literą. Błąd poprawiłam.

[Estera]

Taktycznie i strategicznie mierny

Nie do końca- Iława Pruska- jego szarża dała zwycięstwo. Kawalerzystą był wybitnym.

Odwaga i brawura zapewniły mu buławę

Nie tylko dlatego- przecież był w rodzinie...

wiedział kiedy opuścić sprawe Napoleona i spróbować wygrać dla siebie Neapol.

Sprytny był, owszem, ale dlatego, że zdradził uważam go za zero. Niektórzy jak Davout zachowali klasę, a on-nie.

[Tofik]

Nie do końca- Iława Pruska- jego szarża dała zwycięstwo. Kawalerzystą był wybitnym.

Miał być (lub był) najwybitniejszym dowódcą jazdy.

Nie był ani wybitnym człowiekiem, ani złym. Zajął w 1806 r. a w 1808 r. stłumił powstanie w Madrycie (walki w Hiszpanii i tak trwały nadal).

Sprytny był, owszem, ale dlatego, że zdradził uważam go za zero.

I tylko dlatego? Ja jako wyznawca zasady "trzeba walczyć kiedy jest szansa na zwycięstwo" będę trzymał stronę Murata. Do rokowań z Metternichem doszło w 1814 r. już po Lipsku, gdy Napoleon był już bez szans - Murat nie chciał ginąć marnie, tylko chciał dla siebie coś "ugrać". I ugrał Neapol. Nawet dla tych ludzi, którzy cenią honor i lojalność Murat nie powinien być zerem - on powrócił na stronę Napoleona, później walczył przeciw Austriakom, ale bez powodzenia - zresztą, za słaby był na taką walkę.

[Amilkar]

Kolejny element do barwnej mozaiki postaci tej epoki. Strojniś do przesady ,lubiący wymyślać najlepsze stroje (lubiła go za to Józefina). Uwielbił po trochę Polaków , a oni jego :

Znane jest przywitanie Murata gdzie Kiliński krzyknął "Viva Rex Poloniae" czy jakoś tak , a tłum entuzjastycznie przyjął to miano dla niego. Czy z przypadku z roku 1812 ( nie pamiętam miejscowości) gdzie Murat dał się zapchnąć do wąwozu przez Rosjan. krzyknął tylko wtedy : Dzieciiiiiii!!!!!!.

Wyleciała Polska kawaleria . Te dzieci przetrąciły Rosjanom kręgosłup.

Dowódca jazdy wybitny u boku choćby Lassale'a .

I tylko dlatego? Ja jako wyznawca zasady "trzeba walczyć kiedy jest szansa na zwycięstwo" będę trzymał stronę Murata. Do rokowań z Metternichem doszło w 1814 r. już po Lipsku, gdy Napoleon był już bez szans - Murat nie chciał ginąć marnie, tylko chciał dla siebie coś "ugrać". I ugrał Neapol. Nawet dla tych ludzi, którzy cenią honor i lojalność Murat nie powinien być zerem - on powrócił na stronę Napoleona, później walczył przeciw Austriakom, ale bez powodzenia - zresztą, za słaby był na taką walkę.

Zachowanie wzorcowe dla tamtej epoki. Przegrał wiele ale udało mu się uzyskać jescze trochę dla siebie. Nie potępiam go w tej kwestii choć odwrócił się od Napoleona.

[Lizander]

Nie do końca- Iława Pruska- jego szarża dała zwycięstwo. Kawalerzystą był wybitnym.

Wybacz, ale odnosiłem się do zdolności dowódczych - pogalopować na koniu bez głowy umiał, ale to nie czyni taktykiem.

Nie tylko dlatego- przecież był w rodzinie...

Najpierw był chyba marszałkiem, potem był w rodzinie. Ale zgodze się, że pominąłem jedną cechę - bezwzględność. To bodajże kpt. Murat sprowadził armaty, którymi Bonaparte strzelał do ludu Paryża.

Sprytny był, owszem, ale dlatego, że zdradził uważam go za zero. Niektórzy jak Davout zachowali klasę, a on-nie.

Davout - owszem, zachował klasę. On, St. Cyr, Macdonald i chyba Suchet.

Istotnie, postępowanie Murata w Neapolu jest bliskie zdrady Bonapartego (a potem zdrady układu z Matternichem), w odróżnieniu od Bernadotte'a.

[Estera]

Murat sprowadził armaty, którymi Bonaparte strzelał do ludu Paryża.

Zhadza się. Przytargał je w nocy. Napoleon uczynił go potem swoim adiutantem. To nie jest przejaw bezwzględności. Wypełniał rozkazy.

Najpierw był chyba marszałkiem, potem był w rodzinie

Owszem, ale tytuł ksiażęcy już otrzymał dzięki temu, jak pamiętam.

[Lizander]

Bo nie miał wielkiego zwycięstwa na koncie

Zresztą tytuły książęce dostawali w swoim czasie wszyscy - od Bernadotte'a po Davout'a.

[secesjonista]

W dniu 12.08.2007 o 3:50 PM, Amilkar napisał:

Znane jest przywitanie Murata gdzie Kiliński krzyknął "Viva Rex Poloniae" czy jakoś tak , a tłum entuzjastycznie przyjął to miano dla niego

 

Mnie nie jest znane, zna ktoś źródło tej informacji?