Momenty przełomowe, światopogląd i autorytety Napoleona

[Estera]

Napoleon przede wszytskim zwrócił uwagę na wdzięk, urok i charakter Józefiny. Bo podobno gustował w smukłych blondynkach. Ale to nie jest temat na dysksuje o Józefinie i jej urodzie.

To chyba nie jest własciwe miejsce, prawda?

To powiedz we właściwym- np. ocena postaci- mamy taki temat.

http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?t=2135 - tu można coś o Józefinie i kobietach Napoleona, jak panowie chcą.

http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?t=2278 - tu o Napoleonie i Rewolucji

http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?t=460 - a tu o ocenie postaci.

[Amilkar]

Ponoć. W dodatku kreolka, ta egzotyka, rozumiesz...

HEHE jak najbardziej 8)

Wydawało mi się, że ustaliliśmy, że Tulon to za mało, zeby wyrobić sobie solidną markę.

Ah o to ci chodzi. Po za Tulonem miał jeszcze awans na kapitana artylerii za szybka reakcję podczas rozruchów konserwatywnych księży na Korsyce.

A czy często dostawali dowództwo nad armią, żeby bronić tego reżimu, który ich wsadził?

No prawda nie często, zobacz jednak jak Napoleon sumiennie wypełnial każdy rozkaz.

Nie mówię, ze nie. Wszystko co zdobył, zdobył wlasnym trudem i umiejętnościami. Godne podziwu, niezależnie, czy dotyczy Bonapartego, Hitlera, czy Stalina.

I to jest najwartościowsze w jego postępowaniu, ze sam tego dokonał za pomoca trudu i talentu ale nie forsy i znajomości( choc tu możemy spekulowac co do "trudu" Józefiny)Choc zdrugiej strony czy Józefina tak bardzo przejmowała się losem swojego męża?

[ Dodano: 2007-06-16, 17:54 ]

Ale troszkę wykraczamy za temat wiec zawężajmy nasze wypowiedzi.

[Lizander]

No właśnie - wiec:

No prawda nie często, zobacz jednak jak Napoleon sumiennie wypełnial każdy rozkaz.

...poprzedniej władzy. To nie powód by tak mu ufać.

sam tego dokonał za pomoca trudu i talentu ale nie forsy i znajomości( choc tu możemy spekulowac co do "trudu" Józefiny)Choc zdrugiej strony czy Józefina tak bardzo przejmowała się losem swojego męża?

"Trud" Józefiny może tłumaczyć to, co bez tego jest trudne do wytłumaczenia, czyli jego przydział (z więzienia do armii wewnętrznej?!).

[Amilkar]

z więzienia do armii wewnętrznej?!).

a nie potrzebwano dobrych żołnierzy wtedy?

[Lizander]

Potrzebowano WIERNYCH żołnierzy, nie przyjaciół poprzedniego reżimu. Zresztą Buonaparte nie miał jeszcze marki wielkiego wodza - mógł być postrzegany jako solidny, nie więcej.

[Estera]

mógł być postrzegany jako solidny

Takich solidnych brakowało...poczytaj Manfreda to zobaczysz, jak zachowywało się otoczenie Napoleona- rozkapryszeni, rozbawieni...Napoleon zaś, skupiał się na sprawach wojskowych. Poza tym błyszczał talentem do układania konstytucji, pisania rozprawek etc. pokzując tym, że jest światłym, młodym człowiekiem, znającym się na rzeczy.

[ Dodano: 2007-06-17, 12:33 ]

Ja osobiście nie widzę nic dziwnego w takim wybiciu się Napoleona. Później pokazał, że jest wielki. A zobacz Robespierre- przed rewolucją- adwokat z prowincji, później dyktator, porwał tłumy...A on nie miał chyba takiej Józefiny, o szeroko „wyrobionych kontaktach”.

Ale najważniejsze dla tego wątku w dyskusji- czyli o wpływie Józefiny i jej kontaktów na przebieg kariery Napoleona, jest poznanie okoliczności ich spotkania, ich uczucia...Trzeba to dokładnie omówić. Ja uczynię to na podstawie książki Marka Ruszczyca „Napoleon i Józefina” i trochę biografii autorstwa Manfreda.

Napoleon w więzieniu w 1794 był 10 dni. Potem wyrzekł się związków z Jakobinami i zwolniono go, ale nie okazywano mu zaufania...Nie mógł dostać przydziału do służby wojskowej. Ale poznaje Barrasa. Barras go lubi, ale myśli że Napoleon to tylko zdolny żołnierz, bez ambicji politycznych.

W październiku 1795 komendę nad artylerią republikańską obejmuje Napoleon- znany artylerzysta- znawca matematyki (Manfred się nad tym rozwodzi). Bunt rojalistów- zażegnany. I Konwent wynosi Napoleona do stopnia generała. Czemu? Dziwne? Nie! Bo stłumił bunt mając niewielu ludzi i zrobił to szybko. Potem Napoleon uspakaja Paryż, bunty rojalistów i jakobinów ustają. Pokazuje, że jest wart stanowiska.

W pałacu Barrasa poznaje Józefinę- a więc po tym jak zostaje generałem!!!

Napoleon staje się bywalcem u Barrasa, u niego jest wiele osobistości na obiadkach Józefiny.

Napoleon zakazuje posiadania broni, by w Paryżu był spokój. Józefina przysyła do niego synka po szable ojca, potem osobiście dziękuje. Znajomość nabierał rumieńców stopniowo, ale Józefina (tu absolutnie zgadzam się z Manfredem) z początku go nie kochała i wybrała ten związek z rozsądku. Jej postępowanie z początku związku to potwierdzało. Ale potem go pokochała, kiedy rósł w siłę, ale to już inna bajka

[Lizander]

Takich solidnych brakowało...poczytaj Manfreda to zobaczysz, jak zachowywało się otoczenie Napoleona- rozkapryszeni, rozbawieni...Napoleon zaś, skupiał się na sprawach wojskowych.

To chyba o kolegach z celi.

Dlaczego nie Desaix, Kleber, Augereau?!

Poza tym błyszczał talentem do układania konstytucji, pisania rozprawek etc. pokzując tym, że jest światłym, młodym człowiekiem, znającym się na rzeczy.

Nie na tym polega wojna.

Ja osobiście nie widzę nic dziwnego w takim wybiciu się Napoleona. Później pokazał, że jest wielki. A zobacz Robespierre- przed rewolucją- adwokat z prowincji, później dyktator, porwał tłumy...A on nie miał chyba takiej Józefiny, o szeroko „wyrobionych kontaktach”.

Ale on porywał lud przemówieniami, był przywódcą intelektualnym. Bonaparte nie. Zresztą władza Robespierre'a była cywilna z wyboru, nie wojskowa z nadania.

Napoleon w więzieniu w 1794 był 10 dni. Potem wyrzekł się związków z Jakobinami i zwolniono go, ale nie okazywano mu zaufania...Nie mógł dostać przydziału do służby wojskowej.

No właśnie.

Co do dalszego tekstu - albo mam złe informacje (w co wątpię) albo to Twoje są błędne:

Napoleon w więzieniu w 1794 był 10 dni.

Od 6 sierpnia (aresztowanie) do 14 września to 10 dni?

W październiku 1795 komendę nad artylerią republikańską obejmuje Napoleon- znany artylerzysta- znawca matematyki (Manfred się nad tym rozwodzi). Bunt rojalistów- zażegnany.

W październiku (5.) tłumi bunt w Paryżu, ale jako zastępca dowódcy Armii Wewnętrznej (właśnie! skąd taki awans!) - notabene, to wtedy strzelał do tłumu.

I Konwent wynosi Napoleona do stopnia generała. Czemu? Dziwne? Nie! Bo stłumił bunt mając niewielu ludzi i zrobił to szybko.

Bzdura, Generałem był już przed aresztowaniem, tak jak i dowódcą artylerii Armii Włoch.

W pałacu Barrasa poznaje Józefinę- a więc po tym jak zostaje generałem!!!

Napoleon staje się bywalcem u Barrasa, u niego jest wiele osobistości na obiadkach Józefiny.

Owszem. Generałem w niełasce (najwyzsze proponowane mu stanowisko to dowództwo nad artylerią Armii Zachód - odrzucił je - zwracam uwagę: Daleko od stolicy).

[Amilkar]

Bzdura, Generałem był już przed aresztowaniem, tak jak i dowódcą artylerii Armii Włoch.

Generałem brygady był bodajrze po Tulonie w 1793 ale formalnie na papierze jeszcze nie, choc tak się juz mógł przedstawiać.

[Estera]

był przywódcą intelektualnym. Bonaparte nie

Śmieszysz mnie tym absurdem. Żołnierze ginelei nie za Francje, ale za Napoleona.

No to co napisałeś- no śmiechu warte. Tez porywał przemówieniami. Ale ja już zakończę komentarz tej wypowiedzi, bo to chyba nie ma sensu, mnie nie przekonasz, ja chyba Ciebie też nie- tak mi się coś zdaje.

[Lizander]

Śmieszysz mnie tym absurdem. Żołnierze ginelei nie za Francje, ale za Napoleona.

No to co napisałeś- no śmiechu warte. Tez porywał przemówieniami.

Prosze więc o przykład przemówienia Bonapartego z lat 1794 - 95, które spowodowało jego awans - bo o tym rozmawialiśmy.

Nie wiem do czego chcesz mnie przekonać - ja tylko chcę wykazać, ze teza o potencjalnym wpływie Józefiny na karierę Napoleona nie jest pozbawiona sensu - brońcie bogowie nie chcę wyrokować czy tak było, czy nie było.

A swój Cel chyba w tym momencie już osiągnąłem - bo nie obaliliście tej tezy.

[Estera]

A swój Cel chyba w tym momencie już osiągnąłem - bo nie obaliliście tej tezy.

Jeszcze zobaczymy. Poczekaj, a będziesz miał argument a może przemówienie...

A ja nic dziwnego w awansie nie widzę, nim opowiem dlaczeo Tulon to objaw talentu Napoleona, spytam CVię- czy kolega ma jakieś pojęcie o San Stefano?

[Lizander]

A ja nic dziwnego w awansie nie widzę, nim opowiem dlaczeo Tulon to objaw talentu Napoleona, spytam CVię- czy kolega ma jakieś pojęcie o San Stefano?

Juz ma. Pobieżne dość, ale ma. Komentarz - Fiasko firmowane nazwiskiem Buonaparte. Co z tego, ze to marynarze sie zbuntowali - dowodził Buonaparte i to on był wiązany z klęską desantu.

[Estera]

Fiasko firmowane nazwiskiem Buonaparte

Ha- nieprawda udowodniona nieprawda- spisek Paolego!!! A palny- nie zaprzeczaj- były świetne!

Prosze więc o przykład przemówienia Bonapartego z lat 1794 - 95

Będzie z wcześniejszego okresu nawet- to pokaze, że co się w nim rodziło.

23 01 1791 Napoleon napisał „List do Matteo Buttafuoco”- w imieniu patriotów, entuzjastycznie przez nich przyjęty; ironiczna broszura polityczna, wzywał polityków lewicy do poparcia walki Korsykanów przeciw temu politykowi. Wydrukowana, podziwiana, gorąca, ironiczna i ciekawa.

[Amilkar]

Ha- nieprawda udowodniona nieprawda- spisek Paolego!!! A palny- nie zaprzeczaj- były świetne!

Spokojnie ,bez uniesień, dyskusja jakże gorąca.Ja tez nie zgodze sie ze to fiasko firmowane nazwiskiem Napoleona.

[Estera]

A teraz powrócę do kwestii Tulon. oto przejawy inicjatywy, geniuszu Napoleona, fakty, wypowiedzi innych.

Napoleon wspaniale obszedł fakt niewielu armat, zaproponował atak na Eguillette, a więc skupienie się na jednym punkcie, który panował także zasięgeim ognia na inne miejsca. Jak się okazało Eguillette było kluczowym elementem- rozgromienie Anglików.

zyskał przychylność Carteauxa- ten nazywał Napoleona "Kapitanem armatą" oraz przychylność Dugommiera.

przewidywania Napoleona podczas tej bitwy spełniły się w każdym calu.

Aprobata ministra wojny- Bouchotte`a dla Napoleona i jego planu.

[ Dodano: 2007-06-18, 16:04 ]

A i jeszcze niech kolega powie mi co się stało 24 marca 1794? Dzięki komu?