Kto był najwybitniejszym dowódcą II wś?

[Jarpen Zigrin]

Kto był najwybitniejszym dowódcą II wś waszym zdaniem?

Dla mnie Heinz Guderian:

Niemiecki generał, teoretyk wojskowości. Propagował wojnę błyskawiczną. Współorganizator wojsk pancernych w III Rzeszy (od 1943 ich inspektor). W maju 1940 r. dowodzone przez Guderiana z niekonwencjonalną wyobraźnią czołgi XIX Korpusu przeszły Ardeny i w trzy dni osiągnęły Sedan. Swoje umiejętności potwierdził także na Wschodzie jako dowódca 2 Grupy Pancernej w Grupie Armii Środek. Hitler wyznaczył go do wykonania wielkiego manewru okrążającego Kijów (wzioł 660 tys. jeńców). Podobne sukcesy zanotował w bitwach pod Briańskiem i Wiaźmą. 1944-45 szef sztabu gen. wojsk lądowych.

Drugim po H. Guderianie najlepszym dowódcą moim zdaniem jest George Patton:

Jego czołgi po desancie w Normandi idą jak burza wyzwalając szmat płn. Francji.

To jego oddziały przełamały również kontrofensywe Niemiecką w Ardenach. Zaskoczył tam Niemców genialnym jak to uważają manewrem nagłego zwrotu swojej armi ku płn. Zajmuje także zagłębie Saary dochodzi do Pilzna, Pragi nie pozwolono mu zdobyć ze względów politycznych...

[mer]

>>Einsenhower<<

Dwight D. Eisenhower z drugiej wojny światowej wyłonił się jako bohater. Nie był wcale geniuszem dowodzenia ani wybitnym strategiem, jednak nie przeszkodziło mu to sprawnie przeprowadzić wiele operacji - choćby lądowanie w Normandii w 1944 roku.

>>Montgomery<<

Swój szlak bojowy w czasie II wojny światowej rozpoczął od kampanii francuskiej 1940 roku. Dowodząc 2 Korpusem brytyjskim skutecznie bronił Dunkierkę, dzięki czemu możliwa była ewakuacja żołnierzy alianckich na Wyspy Brytyjskie. W 1942 roku został skierowany do Egiptu. Dowodząc 8 Armią skutecznie zahamował postępy niemieckiej Afrika Korps w kierunku Nilu. We wrześniu 1942 roku zatrzymał wojska dowodzone przez Rommla pod Alam el-Halfa, a listopadzie pobił go w drugiej bitwie pod El Alamein. Bitwa ta okazała się punktem zwrotnym w wojnie o panowanie w Afryce Północnej. W 1943 Montgomery dowodził 8 Armią w inwazji Sycyli, a następnie kontynentalnej części Włoch. Wraz z gen. Eisenhowerem opracował plan lądowania aliantów w Normandii (Operacja Overlord). 6 czerwca 1944 roku dowodził inwazją na normandzkich plażach. W sierpniu 1944 został awansowany do stopnia marszałka. We wrześniu 1944 kierował nieudaną operacją Market Garden. Swój szlak bojowy zakończył 2 maja 1945 roku nad Bałtykiem w Lütjenburgu. Karierę wojskową zakończył w 1958 piastując stanowisko zastępcy Naczelnego Dowódcy sił NATO.

[Jarpen Zigrin]

Eisenhower dokładnie nie był wybitnym dowódcą czy strategiem nie równa sie Rommlowi, Guderinowi, Pattonowi i wielu innymi. Udało mu się desant przeprowadzić tylko, że on miał wszystko ludzi, statki, rope spokój, pieniądze czyli właściwie każdy zdolny dowódca przeprowadziłby tą inwazje. niemieccy dowódcy muslie się zmagać z brakiem dosłownie wszystkiego (polacy np. skutecznie im wysadzali dostawy sprzętu), nienawiścią ludzi, ograniczeniami ludzkimi, a mimo to okazali się ogromnym kunsztem wojennym pokonując silkniejszego od siebie przeciwnika wzorem jest Guderian, o nim napisałem wyżej. Jeszcze jedno bym zapomniał alianci znali rozkazy niemieckie (znowu dzieki nam :wink: - enigma), niemcy nie mieli takich ułatwień. Przyklad to jedna z genialnych zasadzek Rommla na pustyni na aliantów, napewno by mu się udała gdyby... nie rozszyfrowane rozkazy...Dlatego w wypadku Eisenhowera trudno mi się zgodzić, że jest wybitnym dowódcą.

[mer]

Dla tego właśnie na 3 miejscu jest Rommel :wink:

Za sukcesy w Afryce - co prawda, głównie polegało to na opieszałości angolów - ale potrafił to wykorzystać Najprawdopodobniej zdobył by Afrykę "dla Hitlera" - gdyby nie fakt, że Włosi "nawalili" z zaopatrzeniem...

Dam tutaj cytat, dosyć ciekawy:

Feldmarszałek Erwin Rommel zawdzięcza swoją błyskawiczną karierę, podobnie jak Guderian, swojej twórczości literackiej.

[Jarpen Zigrin]

Nie wiesz o jaką twórczość chodzi z chęcią zapoznałbym się bliżej.

[mer]

Nie wiesz o jaką twórczość chodzi z chęcią zapoznałbym się bliżej.

Niestety nie mam zielonego pojęcia - pierwsze raz czytałam coś podobonego - bardzo ciekawie napisane o nim było na którymś z for (podczas, gdy szukałam jego foty - to wpadam na różne strony) - ale także mnie to ciekawi.

[Andrzej]

Za najlepszego dowódcę II wojny światowej uważam Feldmarszałka Ericha von Mansteina (1887-1973)

Erich von Manstein (własc. Erich von Lewinski) -" Najgroźniejszy przeciwnik aliantów", jak określa go światowej sławy brytyjski teoretyk wojskowości B.H. Lidel, i chyba najzdolniejszy z niemieckich generałów urodził się 24 listopada 1887. Po śmierci rodziców adoptowany przez bogatą rodzinę właścicieli ziemskich, których nazwisko później sobie przybrał. Zawodowy żołnierz, w 1906 von Manstein zostaje oficerem służby czynnej i walczy na obu frontach I wojny światowej. W latach 1919-27 pełnił szereg stanowisk dowódczych i sztabowych, później przeniesiony do ministerstwa Reichswehry. Od 1933 pułkownik i szef departamentu w sztabie głównym, trzy lata później awansowany do stopnia generała majora, a w 1938 do generała porucznika. Od 1935-38 Manstein był szefem wydziału operacyjnego w sztabie generalnym wojsk lądowych, a przez jakiś czas zstępcą szefa sztabu generała Becka. Po dymisji Becka Manstein obją dowództwo dywizji na Śląsku, lecz tuż przed wybuchem II wojny światowej mianowano go szefem sztabu von Rundstedta podczas najazdu na Polskę.

Von Manstein był twórcą przyjętego przez Hitlera śmiałego planu inwazyjnego na Francję -zmasowanego uderzenia pancernego przez lesiste wzgórza Ardenów i przebicia lini Maginota nad Mozą. W styczniu 1940 Manstein objął dowództwo 38 Korpusu piechoty. Podczas ataku na Francję przedarł się przez francuskie linie obrony nad Sommą i 10 czerwca jako pierwszy przekroczył Sekwanę. W nagrodę za te osiągnięcia w czerwcu został generałem piechoty i otrzymał Krzyż Rycerski żelaznego Krzyża.

Kiedy inwazja na Wielką Brytanię została odwołana (von Manstein miał w niej dowodzić siłami ekspedycyjnymi), obją dowództwo 56 Korpusu Pancernego w Prusach wschodnich i od czerwca do września 1941 odnosił znaczne sukcesy na froncie wschodnim. Von Manstein w cztery dni posuną się o ponad trzysta kilometrów i dotrał nad Dźwinę, pod koniec lipca staną pod Leningradem. Nie mając odpowiedniego wsparcia aby zająć miasto błyskotliwym rajdem dotarł do jeziora Ilmen. 2 września 1941 obją dowództwo 11 Armii na froncie południowo-wschodnim, a w latach 1942-44 był naczelnym dowódcą tego odcinka. Podczas pierwszych dziesięciu miesięcy dowodzenia von Manstein pokonał przeważające siły Armii Czerwonej na Krymie biorąc do niewoli 430 000 żołnierzy radzieckich. Jego wojska utrzymały pozycje podczas surowej zimy krymskiej, wzięły szturmem Perekop, a w lipcu 1942, po 250 dniach oblężenia zdobyły Seastopol. 1 lipca 1942 Manstein został feldmarszałkiem.

Postawiony na czele Grupy Armii "Don" z niemal niewykanlnym zadaniem odblokowania 6 Armii generała Paulusa von Manstein przybył za póxno, lecz adołał przeprowadzić odwrót wojsk niemieckich, nie pozwalając sowietom przekroczyć Dniepru. Klęska pod Stalingradem, mimo starań niemieckiego ruchu oporu, a w szczególności generałów Becka i von Tresckowa nie zdołały przekonać Mansteina do wypowiedzenia lojalności Hitlerowi, chociaż różnił się z nim w kwestiach strategicznych. Aczkolwiek cele i teorie narodowego socjalizmu były mu obojętne (Himmler uważał go za czarny charakter), patrzył na wojnę z wąskiego wyłącznie militarnego punktu widzenia profesjonalisty. Kiedy w lutymi i marcu 1943 udało mu się odeprzeć wojska radzieckie pod Dnieck (Stalino) i zjąć Charków, von Manstein wciąż był przekonany że wojnę na wschodzie można jeszcze wygrać, rezygnując z przynoszącej duże straty obrony i pozwalając na głęboką penetrację siłom wroga, które następnie byłyby odcięte atakami z flanki przez jego korpusy pancerne. Po serii osobistych rozmów na jakiś czas zdołał przekonać Hitlera , że w celu zregenerowania sił i przystąpienia do kontrofensywy konieczny jest odwrót, lecz Fuhrer odrzucił jego propozycje zmasowanego ataku w lecie 1943 jako zbyt ryzykowne.

Chociaż von Manstein sprawnie przeprowadził wycofanie się pod polską granicę, Hitler stracił cierpliwość do jego wyrafinowanych manewrów i argumentacji. Kiedy 25 marca 1944 von Manstein poprosił o pozwolenie na odwrót został zdymisjonowany jako dowódca Grupy Armii "Południe" i resztę wojny spędził w swoim majątku.

Ujęty przez Brytyjczyków stanął przed brytyjskim sądem wojskowym w Hamburgu. Został uniewinniony z dwóch zarzutów dotyczących masowych mordów na Żydach, lecz uznano go winnym zaniechania ochrony życia ludności cywilnej. 19 grudnia 1949 sąd brytyjski skazał von Mansteina na osiemnaście lat więzienia. Później wyrok skrócono do lat dwunastu. Od sierpnia 1952 von Manstein znajdował się na przepustce z przyczyn zdrowotnych, a w maju 1953 został zwolniony. Przez jakiś czas pracował jako dowódca rządu federalnego. Zmarł 11 czerwca 1973 w Irschenhausen (Górna Bawaria).

[MaWro]

Moim zdaniem najlepszym dowódcą II wojny światowej był Heinz Guderian.

/mer: powód...?

[Archon45]

Jak dlamnie najlepszy dowodca II Wojny Światowej

GIEORGIJ ŻUKOW 1896 - 1974 Marszałek Związku Radzieckiego

Najwybitniejszy radziecki strateg i dowódca.

[Bejdak]

A dla mnie był nim gen.Stanisław Maczek.

Na czele 10BKZmot skutecznie powstrzymywał marsz XXIII KPanc. w Beskidzie Wyspowym w czasie Wojny Obronnej 1939r. Następnie przedostał się do Francji, gdzie odtworzył swoją 10 Brygadę, która osłaniała odwrót armi francuskiej. Otoczona pod Montbard w nocy z 16 na 17 czerwca jednostka zadała Niemcom powarzne straty i rozproszyła się nie mając wieększych szans na kontynuację walki.

Maczek z Europy przedostaje się w przebraniu Araba do Maroka, a stamtąd przez Portugalię do Wielkiej Brytanii. Tutaj otrzymuje dowództwo 2. Brygady Strzelców, następnie przemianowanej na 10. Brygadę Kawalerii Pancernej. W październiku 1940 roku otrzymuje za walki we Francji Krzyż Virtuti Militari IV klasy. W 1942 roku dowodzona przez generała Maczka jednostka zostaje przekształcona w 1. Dywizję Pancerną.

Maczek ze swą dywizją walczy pod Falaise odcinając Niemcom drogę ucieczki na wschód. Dywizja bierze do niewoli 5113 jeńców, niszczy 55 czołgów, 44 działa polowe, 38 samochodów pancernych i 207 pojazdów mechanicznych. Pobojowisko pod Falaise, wraki niemieckich czołgów. Rewanż za wrzesień 1939.Straty dywizji wyniosły 325 zabitych (21 oficerów), 1002 rannych (35 oficerów) i 114 zaginionych. Stracono 140 czołgów, w tym 80 bezpowrotnie. Wśród potrzaskanych niemieckich dywizji była 2. Panzer Division, z którą "maczkowcy" bili się w 1939 pod Wysoką.

1. Dywizja Pancerna walczy dalej na kierunku belgijskim, zdobywając liczne miasta: Ypres, Passchendale, Roulers, Thielt. Kolejny ważny etap na szlaku bojowym to Breda w Holandii.

Ostatni etap kampanii to niemieckie Wilhelmshaven, gdzie poddało się generałowi Maczkowi dowództwa twierdzy i bazy Kriegsmarine, floty "Ostfrisland", 10 dywizji piechoty i 8 pułków piechoty i artylerii. Liczebnie: 2 admirałów, 1 generał, 1900 oficerów i 32 000 szeregowych. Zdobycz Polaków objęła: 3 krążowniki, 18 U-Bootów, 205 mniejszych okrętów wojennych i pomocniczych, 94 działa forteczne, 159 dział polowych, 560 ckm-ów, 370 lkm-ów, 40 000 karabinów, 280 000 pocisków artyleryjskich, 64 miliony sztuk amunicji do broni ręcznej, 23 000 granatów ręcznych i liczne składy torped i min oraz zmagazynowane zapasy żywności dla 500 000 żołnierzy na 3 miesiące.

Generał Maczek został odznaczony m.in.: Orderem Wojennym Virtuti Militari klasy IV Krzyż Złoty, Medaille Commemorative Francaise de la Guerre 1939-1945, Order Wojenny Virtuti Militari klasy III Krzyż Złoty, Grand Officier de l'Ordre de la Couronne avec palme, Croix de Guerre 1040 avec palme, Order of the Bath Commander, Distinguished Service Order, Legion d'Honneur Commandeur, Croix du Guerre z palmą, Orde van Oranje Nassau klasy III i szeregiem innych odznaczeń.

[airman]

Zdecydowanie Rommel! Z trzech prostych powodów:

1) Walki w Afryce

2) Inwazja na Normandie. Gdyby Hitler go choć raz posłuchał wojska niemieckie z łatwością odparłyby Aliantów...(chciał aby armia stacjonująca w Calais udała sie do Normandii oraz proponował atak dywizji pancernych stacjonujących 250 km od Normandii co spowodowałoby klęske Aliantów gdyż nie mieli oni wtedy broni przeciwpancernej)

3) Nie był faszystą i nigdy nie lubił Hitlera.

[napata]

Ja podpisałbym się pod przedmówcą - Rommel, choć trzeci argument akurat nie ma tu wiele do rzeczy. Jednak z drugiej strony tylko zwycięzców należy chwalić, nigdy przegranych. Zatem - Żukow.

Ale na pewno nie Eisenhower i Montgomery!

[airman]

Tak z Aliantów to zdecydowanie Żukow. Bardzo dobry strateg, wybitny dowódca. Spodobał mi się jeszcze tym, że nie przyjął tytułu generalismusa który po wojnie proponował mu Stalin. Z resztą po swoich sukcesach był raczej w ZSRR przez Stalina nie docieniany(obejmował kolejno dowodzenie w kilkunastu okręgach wojskowych gdyż Stalin wiedział, że nie może go zabić, a chciał sie go pozbyć) Mój ojciec znał nawet człowieka który był tłumaczem Żukowa podczas wojny jednak nigdy nie udało mu sie od niego wyciągnąc żądnych informacji chociaż prawdopodobnie wiedział wszytko m.in o wejściu armi czerwonej do Berlina i o tych wszystkich przekrętach zwiażzanych z ciałem Hitlera

[jaca]

Na tak postawione pytanie nie da się odpowiedzieć. Pmieszaliści dowódców szczebla taktycznego, operacyjnego i strategicznego. Ktoś, kto genialnie dowodził w polu ( np. Patton )mógłby całkowicie zawalić operacje strategiczną jaką było ladowanie w Normandii, bo do tego trzeba całkowicie innych umiejetności. Najlepszym przykładem jest Market-Garden która pomimo doskonałego dowodzenia jednostkami przez dowódców szczebla taktycznego została przegrana w wyniku błedów na szczeblu operacyjnym ( Montgomery ). Tak więc jak widać Monty będąc doskonałym dowódcą polowym ( bo pokonanie Rommla w Afryce jest na to doskonałym dowodem ) całkowicie nie sprawdził sie na szczeblu operacyjnym i na innym terenie działań.

[Esplendido]

ja stawiam na ROMMLA,za sukcesy w Afryce (list pustyni) i we Francji...i ogoolnie za całokształt :]