Propozycje dla Polski ze strony ZSRR w okresie 1989-1991

[saturn]

Dwukrotnie w wypowiedziach dr Jacka Bartosiaka, słyszałem że padła propozycja ze strony ZSRR dla Polski, aby jednak nie dopuścić do powstania państwa Ukrainy, a jej potencjalny obszar wydzielić częścią zachodnią dla Polski, a wschodnią dla Rosji. Podobno Polska takiej oferty miała nie przyjąć. Ktoś słyszał takową "rewelację" z innego źródła, niż od pana mecenasa, byłego już prezesa Centralnego Portu Komunikacyjnego?  Jeden z gości audycji Jacka Bartosiaka - dyplomata  Sławomir Majman, twierdzi w kolei, że padały na początku lat 90-tych propozycje dla Polski, by ta przystąpiła do unii z Białorusią, która w tamtym czasie była z Polską na mniej więcej podobnej stopie rozwoju i za przyzwoleniem Moskwy aktywnie zabiegała Warszawę o takową możliwość. Podobnie jak we wcześniejszej kwestii, Polska znowu miała odmówić. Czy i na tą spekulacyjną teorię są jakieś dokumenty lub świadectwa? 

[Bruno Wątpliwy]

W mojej ocenie - koncepcje kompletnie niewiarygodne.

[jancet]

1 godzinę temu, Bruno Wątpliwy napisał:

 

W mojej ocenie - koncepcje kompletnie niewiarygodne.

 

 

No cóż - w mojej też.

 

Ale pozwolę sobie na pewne niuansowanie.

 

Propozycja, złożona przez władze ZSRR aby podzielić Ukraińską SRR podzielić pomiędzy Polskę a Rosję wydaje się absurdalna już z powodu samych podmiotów, w powyższym stwierdzeniu występujących.

 

Jednak trzeba stwierdzić, że ciążenie Białorusi ku Polsce w czasach Szuszkiewicza i Hryba było całkiem naturalne. I w tym przypadku jakieś sondażowe rozmowy na temat stopniowego zacieśniania związków dwustronnych z ewentualnym zawarciem unii na horyzoncie wydają mi się całkiem możliwe, a nawet bardzo prawdopodobne.

 

Konkretów i szczegółów zapewne nigdy nie poznamy, więc - moim zdaniem - temat by się lepiej sprawdził w dziale "historia alternatywna". Wtedy moglibyśmy sobie podyskutować, co by było, gdyby było.

 

Ps. Kiedy to Majman był dyplomatą i w jakim sensie?

[saturn]

Choćby funkcje obecne - : Doradca do spraw zagranicznych Prezydenta Pracodawców RP i Dyrektor Europe Strategic Investmenst z siedziną w Davos, chyba kwalifikują tą osobę do miana dyplomaty.  

[Bruno Wątpliwy]

Cytuj

Jednak trzeba stwierdzić, że ciążenie Białorusi ku Polsce w czasach Szuszkiewicza i Hryba było całkiem naturalne. I w tym przypadku jakieś sondażowe rozmowy na temat stopniowego zacieśniania związków dwustronnych z ewentualnym zawarciem unii na horyzoncie wydają mi się całkiem możliwe, a nawet bardzo prawdopodobne.

Raczej pisałbym o pewnym, ogólnym ciążeniu proeuropejskim części ówczesnych polityków białoruskich (aczkolwiek słabnącym wraz z narastającymi problemami ekonomicznymi i rosnącą świadomością, że NATO i Europa Zachodnia za bardzo nie widzi Białorusi "u siebie" i niewiele jej w sumie może zaoferować). Natomiast, w owym czasie niewątpliwie myślą przewodnią części (w bardzo ogólnym zarysie - tej samej części) białoruskich elit politycznych było "umacnianie narodu". "Białorutenizacja Białorusi". W ramach tej koncepcji unia z Polską raczej się nie mieściła. Dobre relacje z Polską - i owszem.

 

Aczkolwiek, dla pełni obrazu warto pamiętać, że białoruski kurs na mocniejsze zbliżenie białorusko-rosyjskie zaczął się wcale nie za Łukaszenki (ten oczywiście ostro przyspieszył), tylko w czasach Kiebicza i Griba (Hryba). Przykłady - uzgadnianie unii walutowej i celnej,  podpisanie 11 marca 1994 r. umowy o ścisłej współpracy wojskowej. Zob.: P. Foligowski, Białoruś trudna nie-podległość, Wrocław 1999, s. 116-120; E. Mironowicz, Białoruś, Warszawa 1999, s. 238-239. 

Szuszkiewicz też zasadniczo nie był przeciwnikiem współpracy na obszarze poradzieckim, tylko obawiał się czy nie będzie ona "zbyt ścisła", ewidentnym przeciwnikiem integracji w ramach WNP był natomiast Paźniak  (zob. P. Foligowski, op. cit., s. 111), ale wszystko to już inna historia. 

 

Tak czy inaczej, jak rozumiem Autorowi wątku nie chodziło o sympatie propolskie polityków poszczególnych republik ZSRR (czy byłego ZSRR), ani o rozgrywanie przez Moskwę waśni narodowościowych w republikach. Tylko - o mityczne oferty Moskwy składane wówczas Polsce odnośnie do podziału schedy po ZSRR. Dla mnie - są to opowieści z kategorii bajek z mchu i paproci.

Edytowane 24 Grudzień 2019 przez Bruno Wątpliwy

[jancet]

23 godziny temu, saturn napisał:

Choćby funkcje obecne - : Doradca do spraw zagranicznych Prezydenta Pracodawców RP i Dyrektor Europe Strategic Investmenst z siedziną w Davos, chyba kwalifikują tą osobę do miana dyplomaty. 

 

Pozwolę sobie zaprzeczyć.

 

Zarówno Słownik Języka Polskiego, jak i Encyklopedia PWN, przewidują dwa znaczenia tego słowa:

dyplomata

1. «przedstawiciel danego państwa powołany do reprezentowania jego interesów za granicą»

2. «człowiek umiejący załatwiać trudne sprawy tak, by nikogo nie urazić»

 

W tym kontekście wchodzi w grę znaczenie 1. O ile wiem władze państwa polskiego nigdy go nie powołały do reprezentowania interesów naszego państwa za granicą. Wymienione funkcje go nawet w najmniejszym stopniu dyplomatą nie czynią. Nawet gdyby był doradcą ds. zagranicznych Prezydenta RP,  też nie byłby dyplomatą.

 

10 godzin temu, Bruno Wątpliwy napisał:

są to opowieści z kategorii bajek z mchu i paproci

 

I w pełni się zgadzam. Nawet jeśli uważam za prawdopodobne jakieś sondażowe rozmowy na temat stopniowego zacieśniania związków dwustronnych z ewentualnym zawarciem unii na horyzoncie, raczej bardzo odległym, to  jednak tezę, że zostały sformułowane konkretne propozycje dla Polski, by ta przystąpiła do unii z Białorusią, i to za przyzwoleniem Moskwy odrzucam, nie znajdując niczego na jej poparcie. 

[secesjonista]

20 godzin temu, Bruno Wątpliwy napisał:

Tylko - o mityczne oferty Moskwy składane wówczas Polsce odnośnie do podziału schedy po ZSRR. Dla mnie - są to opowieści z kategorii bajek z mchu i paproci

 

Mityczne w sensie - nigdy ich nie było czy mityczne w sensie - proponowano coś o czym wiedziano, iż i tak nie będzie możliwe? 

[Bruno Wątpliwy]

Mityczna w tym drugim sensie była propozycja Żyrinowskiego sprzed kilku lat. "Propozycje" oficjalnych czynników rządzących w Moskwie dotyczące podziału Ukrainy, czy unii polsko-białoruskiej, które miały być złożone gdzieś  na początku lat 90. traktuję jako mityczne w pierwszym znaczeniu.