Absorpcja chrześcijaństwa

[TyberiusClaudius]

Wiemy, że Wikingowie absorbowali chrześcijaństwo, dodając do swojego panteonu Chrystusa i ogólnie chrześcijaństwo traktując dodatek do swojej religii. Tak przynajmniej słyszałem. U Słowian na wskutek działalności chrześcijan, powstał Białobog i Czarnobog. A czy inne ludy też tak czyniły? Czy były inne przypadki "rozszerzania" swojej religii o dodanie do niej obrzędów, czy Boga, chrześcijan?

[secesjonista]

A gdzie: "słyszał" to Tyberiusz?

[TyberiusClaudius]

Od kolegi, który jest Wikingiem.

[secesjonista]

A kolega jest anonimowym?

Obawia się swych wrogów?

Możemy poznać jego tożsamość?

[Furiusz]

Od kolegi, który jest Wikingiem.

Pierwszorzędne źródło, pogratulować koledze długowieczności. Tak na poważnie swoje stwierdzenie uzasadnił w jakiś sposób?

[gregski]

Możemy poznać jego tożsamość?

Ragnar czy jakoś tak...

[Bruno Wątpliwy]

A czy inne ludy też tak czyniły?

Sytuacja, w której wierzenia "pogańskie" wchodzą w swoiste interakcje z religią chrześcijańską są dosyć częste. Powstają wówczas interesujące, synkretyczne wierzenia. W Czarnej Afryce, na Haiti zob. Erzulie.

W Afryce jest zresztą podobnie z religią muzułmańską.

[secesjonista]

U Słowian na wskutek działalności chrześcijan, powstał Białobog i Czarnobog.

Aż strach się spytać, skoro już wiemy, iż część swej wiedzy Tyberiusz czerpie od Wikinga, ale... kiedy pierwszy raz został poświadczony Czarnobog i gdzie? Mam nadzieję, że nie jest to wiedza zaczerpnięta od kolegi, który tym razem jest Słowianinem.

[Furiusz]

kiedy pierwszy raz został poświadczony Czarnobog i gdzie? Mam nadzieję, że nie jest to wiedza zaczerpnięta od kolegi, który tym razem jest Słowianinem.

By nie przedłużać - Helmold, Chronica Slavorum, 52 - Postquam igitur mortuus est Kanutus cognomento Lawardus rex Obotritorum, successerunt in locum eius Pribizlaus atque Niclotus, bipartito scilicet principatu, uno scilicet Wairensium atque Polaborum, altero Obotritorum provinciam gubernante. Fueruntque hii duo truculentae bestiae, Christianis valde infesti. Invaluitque in diebus illis per universam Slaviam multiplex ydolorum cultura errorque supersticionum. Nam preter lucos atque penates, quibus agri et opida redundabant, primi et precipui erant Prove deus Aldenburgensis terrae, Siwa dea Polaborum, Radigast deus terrae Obotritorum. His dicati erant flamines et sacrificiorum libamenta multiplexque religionis cultus. Porro sollempnitates diis dicandas sacerdos iuxta sortium nutum denuntiat, conveniuntque viri et mulieres cum parvulis mactantque diis suis hostias de bobus et ovibus, plerique etiam de hominibus Christianis, quorum sanguine deos suos oblectari iactitant. Post cesam hostiam sacerdos de cruore libat, ut sit efficacior oraculis capescendis. Nam demonia sanguine facilius invitari multorum opinio est. Consummatis iuxta morem sacrificiis populus ad epulas et plausus convertitur. Est autem Slavorum mirabilis error; nam in conviviis et compotacionibus suis pateram circumferunt, in quam conferunt, non dicam consecracionis, sed execracionis verba sub nomine deorum, boni scilicet atque mali, omnem prosperam fortunam a bono deo, adversam a malo dirigi profitentes. Unde etiam malum deum lingua sua Diabol sive Zcerneboch, id est nigrum deum, appellant. Inter multiformia autem Slavorum numina prepollet Zuantevith, deus terrae Rugianorum, utpote efficacior in responsis, cuius intuitu ceteros quasi semideos estimabant. Unde etiam in peculium honoris annuatim hominem Christicolam, quem sors acceptaverit, eidem litare consueverunt. Quin et de omnibus Slavorum provinciis statutas sacrificiorum impensas illo transmittebant. Mira autem reverentia circa fani diligentiam affecti sunt; nam neque iuramentis facile indulgent neque ambitum fani vel in hostibus temerari paciuntur. Fuit preterea Slavorum genti crudelitas ingenita, saturari nescia, inpaciens otii, vexans regionum adiacentia terra marique. Quanta enim mortium genera Christicolis intulerint, relatu difficile est, cum his quidem viscera extorserint palo circumducentes, hos cruci affixerint, irridentes signum redemptionis nostrae. Sceleratissimos enim cruci subfigendos autumant. Eos autem, quos custodiae mancipant pecunia redimendos, tantis torturis et vinculorum nodis plectunt, ut ignoranti vix opinabile sit.

O ile więc Czarnoboga można uznać za poświadczonego źródłowo o tyle Biełobóg to wymysł mitografów na zasadzie analogii do Czarnoboga, Biełobóg nie jest bowiem nigdzie poświadczony.

W gruncie rzeczy sama idea przejęcia boga chrześcijańskiego do swojego panteonu jest jedynie nadinterpretacją tego fragmentu bo on sam jest jedynie próbą racjonalizacji jaką Helmold podjął na własny użytek i najpewniej nie odnosi się do religii słowiańskiej - te informacje jakie miał kategoryzował w taki sposób by były dla niego zrozumiałe a że był chrześcijaninem to wybrał dualistyczną opozycję. Stąd wymienia wcześniej imiona bóstw np (...) Prove deus Aldenburgensis terrae, Siwa dea Polaborum, Radigast deus terrae Obotritorum i by jakoś sobie z tym poradzić uznał, że te imiona głównych bogów takich słowiańskich Bogów-ojców a ten jak wiadomo ma opozycję w postaci Szatana i stąd pojawia się Czernobóg który z kolei jest jeden dla wszystkich. To raczej specyficzna bo chrześcijańska wersja interpretatio graeca.

[TyberiusClaudius]

Od Bjorna, XI wiecznego łucznika. Zapytam się go o tytuł pozycji, z której się tego dowiedział.

Edytowane 7 Luty 2016 przez TyberiusClaudius

[secesjonista]

Oby źródło było lepszej miary niźli wrzutki na facebooku.

[gregski]

Jeśli chodzi o przenikanie się wierzeń w początkowym okresie Chrześcijaństwa to niezłym przykładem mogą być norweskie stavkirke pełne podwójnej symboliki.

(Nawet kiedyś na portalu popełniłem artykuł na ich temat opatrzony zdjęciami)