Podawanie żródeł

[adamhistoryk]

Kupuję od czasu do czasu czasopisma historyczne, będące dodatkami do Focusa czy Newsweeka. Niestety w tych czasopismach Autorzy pod swoimi artykułami nie podają źródeł. Chyba powinni, prawda? Źródła to przecież podstawa pracy historyka.

[Albinos]

Czasem podają, czasem nie, nie ma reguły. Przyczyny niepodawania źródeł przy tego typu tekstach są co najmniej dwie. Pierwsza - miejsce. Prasa drukowana ma ograniczoną ilość miejsca na tekst, czasem zwyczajnie trzeba na czymś zaoszczędzić, a gwarantuję, że przy mniej więcej 10 tys. znaków źródła mogą skraść zauważalną część właściwego tekstu. Druga przyczyna - zwyczaj. To nie są teksty naukowe, ergo nie wymagają przypisów czy bibliografii. Czasem podaje się na końcu literaturę dla zainteresowanych ("Focus Historia" czy "Polityka" tak robią, choć nie zawsze), często wplata się w tekst najważniejsze źródła, albo te, z których pochodzą jakieś kontrowersyjne informacje/cytaty (forma zabezpieczenia się). Dużo rzecz jasna zależy od redakcji, ale kwestia miejsca na tekst gra tutaj rolę szczególną.

[adamhistoryk]

A kolega Albinos podaje zródła? Sorry, ale nie pamiętam w którym tytule to kolega zamieszcza artykuły?

A czy jest tak, że Autor proponuje umieszczenie bibliografii a Redakcja odrzuca?

[Furiusz]

Stolica, Polityka i chyba Focus Historia ale mogę się mylić z tą ostatnią.

To nie jest kwestia autora (do końca), chyba, że ktoś jest uznanym autorytetem i może stawiać warunki. W innym przypadku po prostu nie ma miejsca. Czasopismo ma określoną wielkość. Sam tekst dobrego, ciekawego artykułu to dajmy na to kilka stron. W wydawnictwie popularnym nie aspirującym za bardzo, trzeba to ubarwić jakimiś ilustracjami by przyciągnąć uwagę czytelnika. To zajmuje dodatkowe miejsce i z tych kilku stron robi się kilkanaście. Jak dodać do tego pełny aparat krytyczny to może się zrobić z kilku początkowych stron i dwadzieścia parę. Odpowiednio więcej gdy artykuł jest dłuższy. Zamiast tych 20 stron 1 artykułu możesz mieć 4 artykuły krótsze z różnej tematyki po 5 stron. Zwiększa się szansa, że zainteresujesz swoim produktem szersze grono czytelników, bo nie każdy np lubi średniowieczny handel miedzią. To brak miejsca decyduje o tym, ze tnie się bibliografię czy przypisy.

[Albinos]

A kolega Albinos podaje zródła? Sorry, ale nie pamiętam w którym tytule to kolega zamieszcza artykuły?

Tytuły podał Furiusz. Źródła zamieszczam, choć zazwyczaj jedynie w tekście. Parę razy się zdarzyło, że przeszły w formie spisu na koniec.

A czy jest tak, że Autor proponuje umieszczenie bibliografii a Redakcja odrzuca?

Redakcja w teorii może odrzucić wszystko i zmienić wszystko wedle uznania. Od długości tekstu, przez budowę zdań i układ akapitów, po tytuł. Bibliografia nie jest tutaj żadnym wyjątkiem. Cięcia w tekstach to norma. Pod tym względem pisanie w sieci ma przewagę nad prasą drukowaną. Choć niektóre portale mają swoje limity znaków, to ta granica dopuszczalnej ich liczby jest bardziej elastyczna, dzięki czemu umieszczanie bibliografii jest łatwiejsze.

[adamhistoryk]

Taki przykład. W Focusie Historia z lipca jest jeden (na chyba dwadzieścia) artykuł pod którym znajdujemy bibliografię.

[secesjonista]

Przykład na co?

Jak powiedziano: w różnych pismach różne przyjmuje się zasady, znaczenie ma również artykuł i pisząca go osoba.

[jancet]

Kupuję od czasu do czasu czasopisma historyczne, będące dodatkami do Focusa czy Newsweeka. Niestety w tych czasopismach Autorzy pod swoimi artykułami nie podają źródeł. Chyba powinni, prawda? Źródła to przecież podstawa pracy historyka.

Nie, nie powinni.

Dlaczego? Bo są to artykuły popularyzatorskie, a nie naukowe. Czytanie tekstu, w którym co drugie zdanie zawiera odnośnik, a ćwierć strony zajmują przypisy jest bardzo uciążliwe. Historyk, nawet i amator, powinien przez tą uciążliwość jakoś przebrnąć, ale te artykuły nie są przeznaczone dla historyków.

Przy okazji chciałbym zaznaczyć, że współcześnie panująca moda na dawanie odnośnika niemal do każdej informacji nie jest ani odwieczna, ani powszechna. Nie znam monografii naukowej z okresu międzywojennego, w której chrzczono by tekst odnośnikami do źródeł; zwykle źródła omawiano dość dokładnie we wstępnej części dzieła. Odnośnikiem do źródeł oznaczano tylko stwierdzenia kontrowersyjne czy nowatorskie.

Dziś niektórzy oczekują podania źródła niemal każdej informacji. Boję się, że doczekam tekstu, w którym autor poda źródło informacji, że 2x2=4. Zdarzyło mi się spotkać publikacje, w których na stronę tekstu głównego przypadały 2 strony przypisów.

Takie naukowe opracowanie historyczne staje się jedynie zbiorem przyczynków - brak w nim miejsca na rzecz najważniejszą - pogląd autora. Wynikający przede wszystkim z jego wiedzy historycznej, ale także z punktu widzenia, osobistych doświadczań, indywidualnych interpretacji.

Te same dane mogą być zupełnie odmiennie zinterpretowane przez dwóch niezależnych naukowców. Ważny jest ich pogląd, wynikający z tej interpretacji. Tego mi często brak w publikacjach naukowych.

[adamhistoryk]

Mnie chodziło o to, czy Autorzy artykułów nie mogliby podawać tych podstawowych źródeł, na przykład z adnotacją: "Korzystałem/ałam z ..." - tu dwa trzy tytuły.

Kto jest Autorem 2 x 2 = 4? Proste: Matematyka.

[secesjonista]

Mogliby ale papier ma swe prawa i ograniczenia, nie wiem czemu autor publikacji w periodyku publicystycznym miałby podawać źródła?

Od czego są prace naukowe?