Komu dziękować za prezenty?

[secesjonista]

Podstępny secesjonista oczywiście zażartował sobie niecnie, co prawda napisał o św. Mikołaju, ale w każdym ze zdań odniósł się do całkiem różnych osób, a żadna z nich nie była "naszym" biskupem z Miry.

Posiadaczem dziesięciorga dzieci był św. Mikołaj z Flüe, najpopularniejszy święty w Szwajcarii. Początkowo wstąpił do benedyktynów, potem jednak powrócił do świeckiego życia. Wreszcie jednak powrócił do życia zakonnego wstępując do zakonu reformowanych benedyktynów. Za sprawą głosu Boga, objawionego mu we śnie założył w Ranft własną pustelnię. Swą pozycję w Szwajcarii zawdzięcza swemu zaangażowaniu w utrzymanie jedności kraju na zjeździe w Stans. Stąd jeden z jego przydomków - Ojciec Ojczyzny.

Poddającym się surowej ascezie; nie jadał również owoców i nabiału, jako i pościł o chlebie i wodzie cztery razy w tygodniu; był augustianin św. Mikołaj z Tolentino (ur. w Castel Sant Angelo). Przedstawiany jest na ogół w czarnym habicie augustianina z regułą w ręku na znak sumiennego jej przestrzegania, z lilia w ręku - symbolem niewinności w sercu, z krzyżem w ręku - oznaczającym ducha pokuty. W ikonografii często ma również gwiazdę na piersi bądź nad głową, jako że według świadków mieli oni widzieć kilka razy gwiazdę nad głowa przyszłego świętego.

/za: ks. W. Zaleski SDB "Święci na każdy dzień"/

Tak w ogóle to Kościół zna (stan na 1995 r.) 16 świętych tego imienia i 7 błogosławionych (w tym jedna kobieta).

Edytowane 20 Grudzień 2012 przez secesjonista

[harry]

augustianin św. Mikołaj z Tolentino (ur. w Castel Sant Angelo). Przedstawiany jest na ogół w czarnym habicie augustianina z regułą w ręku na znak sumiennego jej przestrzegania, z lilia w ręku - symbolem niewinności w sercu, z krzyżem w ręku - oznaczającym ducha pokuty.

Naliczyłem trzy ręce. Co trzyma w czwartej?

[secesjonista]

Oj, harry... czy ja napisałem: "w jednej ręce... w drugiej ręce... w trzeciej ręce..."?

Nie zawsze ze wszystkimi atrybutami na raz, a bywał też przedstawiany kiedy w jednej ręce ma i regułę i lilię.

[secesjonista]

Ot, taka ciekawostka...

komercjalizacja postaci św. Mikołaja i redukcja jego osoby jedynie do dostawcy worka z prezentami - tak ganione często przez dzisiejszy Kościół, poczęła się po części za sprawą samego Kościoła.

Oto dzień 6 grudnia miał być dniem ochrony przed dzikimi zwierzętami (zwłaszcza przed wilkami), uczyniono go również dniem ofiar kościelnych.

Wystarczyło przynieść barana czy kurę - miało to dać ochronę przez cały rok.

Rej napisał:

"Alboć wezmą, albo co daj

Tak kazał święty Mikołaj,

bo jestli mu barana dasz,

Pewny pokój od wilka masz".

I takie pytanie: co to oznacza, że nasz Mikołaj został skreślony z liturgicznego kalendarza świętych?

Edytowane 19 Styczeń 2013 przez secesjonista

[secesjonista]

Św. Mikniej?

Sorry, święty Mikołaj to po rosyjsku "святой Николай" (Nikałaj). Po estońsku ponoć "Nikolai". Mikniej nijak Nikałaja nie przypomina, raczej już Michała - po rosyjsku "Михаил" (Michaił, tak jak Gorbaczow), ale ponoć obecnie też "Майкл" (Majkl), po estoński odpowiednio Mikaeli i Michael.

(...)

Cóż bywało z tym różnie...

"Ludowa rosyjska forma imienia Nikola brzmi Mikola lub Mikula. Sobolevskij twierdzi, że forma Mikula istnieje już w przekazach z XI w. (np. w Minei z XI w.). Odnotujmy jeszcze taką samą formę w cyrylickich i głagolickich zapisach kopisty Typiograwskiego Ustawu z XI-XII w. i w napisach z XI-XII w. w nowogrodzkim soborze św. Sofii"

/B.U. Uspieński "Kult św. Mikołaja na Rusi", Lublin 1985, s. 39/

Ogólnie przyjęta kanoniczna forma imienia św. Mikołaja w Rosji przed reformą patriarchy Nikona (połowa XVII w.) to - Nikoła, po rozłamie wciąż zachowała się jako obiegowe imię świętego.

Wydaje się, że forma Mikula (Mikola) na Rusi pojawiła się jako imię świętego, by z czasem być wypartą przez Nikola (lub Nikolae) i zachowała się w świeckim użyciu. Stąd np. w dawniejszych księgach istnieje ścisła dyferencjacja między świeckim Mikulą i cerkiewnym Mikołajem (ros. Nikola), podobnież w odpisach nowogrodzkich "Prawdy ruskiej" Nicefor kijowianin zapisany jest jako Mikifor.

U Taszyckiego i Brücknera mamy przykłady innych form, gdzie Mikita czy Mikuta (XV w.) występuje jako forma imienia Mikołaj, z XV w. mamy zapiski gdzie jako zapis imienia Mikołaj występuje Michno.

"Nicolaus alias Mikytha (1464 r.), Nicolai Mykutha (1496 r.), Mikyta alais Mycz (1476 r.) i jednocześnie Nicolaum Micz (1389 r.), Micolai Mitcz (1433 r.), Mykolay Myczek (1498 r.), Mykolay alias Myczek (1483 r.), Myclasch alias Mycz (1491 r.), Miczek ipsius Nicolaj (1396 r.), Nicolaus alias Myczak (1448 r.), Nicolaum alias Niczek (1434 r.)".

/"Słownik staropolskich nazw osobowych" red. W. Taszycki, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1965-1978, s. 459, 460, 484, 493,, 505; A. Brückner "Słownik etymologiczny języka polskiego", Warszawa,1957 s. 337/

W staropolskim jako forma imienia Mikołaj występują również: "Mychnyk, Misz (Mysz), Miszka, Miszek, Miszak, Miska, Michon, Michola, Micholt, Michno (Mychno, Michna)"

/Taszycki: 456, 457, 458, 493, 494, 529-531/

Niektórzy językoznawcy przypuszczają (Vasmer, F. Korš), że forma Mikola-Mikula jest odbiciem kontaminacji św. Mikołaja z Michałem Archaniołem (w słowniku St. Ilčeva Mikuł jest podane jako forma imienia Michał).

Z ciekawostek (coś dla fodele)...

w 1901 r. ustalono święto "wiosennego Mikołaja" na 9 maja na cześć przeniesienia relikwii Mikołaja z prawosławnego miasta Mira w Likii do katolickiego Bari - bezpośrednio po ustanowieniu tego święta na Zachodzie. Oczywiście kościół grecki tego święta nie uznaje.

Rosyjski spis świętych jest niezgodny ze spisem greckim, K.F. Kalajdovič rozmawiając z N.M. Karamzinem w lutym 1814 r. relacjonował:

"O wielu rzeczach porozmawialiśmy. Powiedział między innymi, że na pytanie zadane przez hr. N.P. Rumjanceva: kiedy wprowadzono w Rosji święto przeniesienia relikwij św. Mikołaja (9 maja)?, odpowiedział, że tego święta nie ma w greckim spisie świat, a do rosyjskich świąt wniósł je Efrem, biskup pieriesławski (...) To odnaleziono w katalogach biskupów, znajdujących się przy niektórych rękopiśmiennych latopisach. - Zauważyłem ze swej strony, że tego święta nie ma w rubryceli (Ustav Cerkovnyj), przechowywanej w bibliotece Synodu i napisanej prawdopodobnie w XII wieku w Nowogrodzie, podczas gdy jest ono w przechowywanej tamże Ewangelii z 1144 roku, pisanej - zdaje się - blisko Dunaju".

/tegoż, "Zapiski važnye i meločnye", Moskwa 1861, s. 88-89/

Wedle ludowych wierzeń, każda ikona ze św. Mikołajem jest cudowna, samo słowo: "Mikołaj" utożsamiane było z ikoną, bywało zatem, że cudzoziemcy opisujący Rosję, każdą ikonę nazywali "mikołajem" (Micola). Rosyjskie porzekadło podaje podobnie: "Na tibe poletanca - ty utrisja, na tibe Nikolu - pomalisja".

Kult św. Mikołaja na Rusi był niezwykle mocny, Casanova podawał, że Rosjanie zwracali się do Boga jedynie za jego pośrednictwem, istnieje też przysłowie: "nie mamy orędownika takiego jak Mikołaj". Kiedy w 1593 r. poseł cesarza rzymskiego Nicolaus Warkotsch udawał się do Moskwy, nie pozwolono jego orszakowi zatrzymać się w Możajsku, jako że było to święte miejsce z cudowną ikoną św. Mikołaja.

/Heuss 1875/

Swego czasu powszechnym na Rusi było przekonanie, że św. Mikołaj wchodził w skład ś.w Trójcy. W przedstawieniach Deesis św. Mikołaj często zajmuje miejsce Jana Chrzciciela (staroobrzędowy sobór Opieki Matki Boskiej w Moskiwe, kamienna ikona z soboru Zaśnięcia Matki Boskiej; a z innych obszarów kulturowych: fresk w klasztorze Cutrea de Argeş, fresk w diakonnikonie serbskiego soboru Trójcy Świętej w Sopoczanach), bywa też przedstawiany jak trzyma w rękach ewangelię św.... Mikołaja, ba - bywa że zastępuje Chrystusa.

I teraz pytanie:

czy może św. Mikołaj zastąpić samego Boga i kiedy obchodzi się święto ojca św. Mikołaja?

[orfeusz]

Mi najlepsze prezenty robi moja kochana dziewczyna W zeszłym roku podarowała mi (link reklamowy usunięto: secesjonista) koszulkę dla dj ... Ciekawe co da mi w tym roku

Edytowane 21 Sierpień 2013 przez secesjonista
: proszę nie robić reklam w niestosownym wątku. Poza tym: formy: "Mi" nie stosujemy na początku zdania.