Data narodzin Jezusa Chrystusa

[w4w]

Bardzo ciekawy artykuł Ks. Tadeusza Kasabuły ze strony www.opoka.org

Moment przyjścia na świat Chrystusa Pana dał początek obliczaniu lat według ery chrześcijańskiej, zwanej też "erą dionizyjską", bądź po prostu "naszą erą". System ten wprowadził w roku 525 kanonista i chronograf rzymski Dionizy Mały. Problem tkwi w tym, że w rzeczywistości nie wiemy dokładnie, kiedy urodził się Jezus Chrystus. Datę tę próbował ustalić wspomniany już Dionizy, jednakże jego obliczenia wskazujące na rok 754 od założenia Rzymu (według kalendarza rzymskiego), jako datę narodzin Chrystusa, jakkolwiek obowiązujące przez wieki całe, nie były ścisłe. Dionizy pomylił się, jak sądzono do niedawna, o 4 lata. W rzeczywistości pomyłka okazała się być większa.

Pomoc w dokładniejszym ustaleniu tej daty stanowi wzmianka z Mt 2,1, mówiąca o narodzinach Chrystusa za czasów Heroda Wielkiego. Herod umarł w ostatnich dniach marca lub na początku kwietnia w 4 roku p.n.e, zatem uwzględniając czas potrzebny na wydarzenia opisane przez św. Mateusza, a więc pokłon magów, rzeź niewiniątek, ucieczkę Świętej Rodziny do Egiptu i jej tam pobyt, co działo się jeszcze za życia Heroda Wielkiego, należy przyjąć, że Jezus Chrystus urodził się na kilka lat przez jego śmiercią, zatem przez rokiem 4. p.n.e. Niezwykle pomocną w ustaleniu przybliżonej daty narodzin Chrystusa jest wzmianka zamieszczona przez św. Łukasza w jego przekazie ewangelicznym (Łk 2,1-2). Ewangelista pisze, że rzecz działa się za panowania cezara Augusta Oktawiana (władał cesarstwem w latach 31 p.n.e. - 14 n.e.) podczas zarządzonego przez niego spisu ludności, wówczas "gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz". Mowa tu o Publiuszu Sulpicjuszu Kwiryniuszu pełniącym od 12 roku p.n.e. urząd konsula odpowiedzialnego za politykę rzymską na Bliskim Wschodzie, a od 6 roku n.e. sprawującym urząd gubernatora (wielkorządcy) Syrii. Cesarz August w okresie swego panowania przeprowadził trzy razy spis obywateli Imperium Rzymskiego, mianowicie w latach 28 i 8 p.n.e. oraz w roku 14 n.e. Niezależnie od spisu obywateli rzymskich odbywały się regularne spisy ludności w poszczególnych prowincjach cesarstwa. Wiadomo np., że tego rodzaju spisy miały miejsce w Egipcie co 14 lat. Autor Dziejów Apostolskich (Dz 5, 37) podaje, a zromanizowany historyk żydowski Józef Flawiusz to potwierdza, iż takie wydarzenie miało miejsce w Palestynie w roku 6 n.e. Jeżeli zatem przyjąć, że spisy ludności w Palestynie, podobnie jak w sąsiednim Egipcie, odbywały się co 14 lat, to poprzedni spis w ojczyźnie Chrystusa Pana przypadłby na rok 8-7 p.n.e., a więc mniej więcej w tym samym czasie, w którym Oktawian August zarządził drugi spis obywateli rzymskich. Wszystko by się zgadzało, gdyby nie fakt, że w tym czasie Kwiryniusz nie był jeszcze wielkorządcą Syrii. Był nim niejaki Sentius Saturninus i to on rozpoczął wzmiankowany spis ludności Palestyny. Zdaniem Tertuliana spis ten rozpoczęty przez Sentiusza dokończył Kwiryniusz, św. Łukasz zaś piszący z dość odległej perspektywy czasowej przypisał go właśnie Kwiryniuszowi, jako postaci wówczas na Wschodzie zdecydowanie bardziej znanej. Trzeba przyznać, iż hipoteza ta ma duże walory prawdopodobieństwa, tym bardziej, że z pomocą śpieszą tu egzegeci, sugerując, że fragment Łk 2,2 należałoby przetłumaczyć: "spis ten odbył się zanim Kwiryniusz został wielkorządcą Syrii". Taka wersja tłumaczenia, zdaniem filologów, jest możliwa. Usuwa ona trudności i wśród znawców Biblii ma dziś wielu zwolenników. Uwzględniając zatem wszystkie te, skąpe wprawdzie, ale tym bardziej cenne informacje, wypada przyjąć, że Chrystus Pan przyszedł na świat między 8 a 6 rokiem p.n.e. (746-748 r. według kalendarza rzymskiego) za panowania cesarza Oktawiana Augusta w czasie spisu ludności Palestyny przeprowadzonego przez gubernatora Syrii Sentiusza Saturninusa.

Żaden z Ewangelistów nie określił dnia ani miesiąca narodzin Jezusa. Tradycja Kościołów Wschodniego i Zachodniego z małymi wyjątkami przyjmuje zgodnie, że wydarzenie to miało miejsce w zimie. Ni słowem nie wspomina natomiast o miesiącu i dniu narodzin, stąd też problemem jest wyjaśnienie ustanowienia daty Bożego Narodzenia na dzień 25 grudnia, obchodzonego przez chrześcijan jako dzień święty dopiero od końca III wieku lub początku wieku IV. Kościół pierwotny sprawą tą, jako nieistotną w zbawczym dziele Chrystusa, nie zaprzątał sobie głowy. Według najbardziej rozpowszechnionej interpretacji chrześcijanie III wieku nie znając faktycznej daty narodzin Chrystusa celowo obrali tę datę symboliczną, a mianowicie dzień przesilenia zimowego. Chodziło o to, by obchodzonemu w tym dniu w Rzymie pogańskiemu świętu narodzin boga Słońca, ustanowionemu jako święto państwowe przez cesarza Aureliana właśnie w końcu III wieku, przeciwstawić narodzenie Boga-Człowieka, Jezusa Chrystusa - "Słońca sprawiedliwości" (Mal 3,20), "Światłości świata" (J 8,12), "Światła na oświecenie pogan" (Łk 2,32). Zwolennicy innej hipotezy, opierając się na przekazach apokryficznych Nowego Testamentu, uzasadniają wybór daty Bożego Narodzenia przekonaniem chrześcijan, że poczęcie Chrystusa Pana dokonało się 25 marca (Zwiastowanie NMP), zatem Jego narodzenie winno mieć miejsce w dziewięć miesięcy później, czyli 25 grudnia.

Dla nas chrześcijan przełomu tysiącleci wydaje się trudnym do zaakceptowania fakt, że dzień, w którym Chrystus, Bóg-Człowiek, ujrzał światło dzienne, ginie w mrokach dziejów. Jednakże w owej tajemniczości tkwi i piękno i głęboki sens. Oto Ten, który jest Panem czasu i w czasie zaistniał uznał za stosowne postawić człowieka, wszak koronę stworzeń, w sytuacji, w której ten zachłyśnięty dzisiaj potęgą swego intelektu, nie jest w stanie wystawić swemu Stwórcy metryki urodzenia. Czy problem tkwi tylko w niekompletności źródeł ? A może lekcja pokory...

[Tomek91]

Jeżeli o samą datę chodzi ( 25 grudnia ) ma to związek z kultem Mitry z Azji mniejszej . Swego czasu była trzecim : po chrześcijaństwie i słabnącej relgii politeistycznej wyznaniem w Cesarstwie . Miała za wyznawców wielu legionistów . Ten ruch był podobno tak silny , że święto Mitry zostało zastąpione przez Boże Narodzenie .

Przez wiele lat panował pogląd , że gwiazda , którą zobaczyli "Mędrcy ze wschodu " była kometa Halleya . Potem stwierdzono , że to było skrzyżowanie dwóch planet " Saturna i ....( zapomniałem :oops: ) " . Można obliczyć co ile lat można zobaczyć takie skrzyżowanie i dowiedzieć się kiedy było takie zjawisko w okolicy 0 r n.e .

A tak wogóle to Chrystus urodził się na granicy Września i Października , noi też kolejnym mitem jest to , że urodził się w stajeńce .

[w4w]

podobno 1 grudnia 7 pne miała miejsce koniunkcja 3 planet co zdarza sięraz ileś tam set lat, i to zapewne im chodzi. Co do daty 25 grudnia to starożytni czcili to jako dzień słońca najkrotszy dzień w roku.

[Pancerny]

Jeśli biorąc pod uwagę fakt,że nasza era powinna być liczona z dniem narodzin Chystusa,to Chrystus powinien urodzić się 1 stycznia,pierwszego dnia naszej ery. Że Dionizy Mały namieszał,to nie ma wątpliwośći.Nie wiadomo czy był rok zerowy czy od razu 1.Obliczena Dionizy dokonywał w 525 roku naszej ery.500 lat w tamtych czasach na dokładne ustalenie daty to sport ekstremalny.

Są trzy hipotezy urodziń Chrystusa:

1-3 rok P.N.E- kometa Halleya

2-5 rok P.N.E-koniunkcja trzech planet(Wenus,Saturn.Jowisz)

3-7/8 rok P.N.E -spis ludności(spisy odbywały się w okresie letnim)

24 grudnia -zimowe przesilenie-wielkie święto Słowian i Celtów-zastąpione Wigilią Bożo narodzeniową.

24 czerwiec -letnie przesilenie-wielkie święto Celtów i Słowian zwane Nocą Kupały -zastąpione Nocą Świętojańską-Myślę ,że to było celowe łączenie świąt pogańskich i katolickich w celu wymazania z czasem tych pogańskich.

P.S. Może ktoś zna inne pogańskie święta zastąpione katolickimi???

A może datę imprez na Łysej Górze???[/scroll]

[secesjonista]

(...)

Moment przyjścia na świat Chrystusa Pana dał początek obliczaniu lat według ery chrześcijańskiej, zwanej też "erą dionizyjską", bądź po prostu "naszą erą". System ten wprowadził w roku 525 kanonista i chronograf rzymski Dionizy Mały.

W zasadzie to "scytyjskim", Kasjodor nazwał go "Scytha natione" (może zatem z Rumunii?), acz faktycznie dodał, że w sposobie bycia w pełni był Rzymianinem.

W zasadzie to Dionizy nie wprowadził nowego systemu liczenia od daty narodzin Chrystusa. Opracowując tabelę z datami Wielkiejnocy, aby zaznaczyć o jaki rok chodzi daty od wcielenia. Zatem pierwsza rubryka w tej tabeli zawierała rok liczony od daty narodzenia: "Anni Domini nostri Iesu Christi". Sam swego "systemu" nigdy nie stosował we własnych pismach, sam używał określeń: "lata od wcielenia Chrystusa", "lata Pana" czy "lata Wcielenia" (: ab incarnatione - w Liście do Petroniusza; annus ab incarnatione i annus incarantionis - Zasady obliczeń wielkanocnych).

"Od narodzenia" czy "po narodzeniu" pojawiły się dopiero w średniowieczu.

szerzej:

J. Naumowicz "Geneza chrześcijańskiej rachuby lat. Historyczno-teologiczne podstawy systemu Dionizego Mniejszego"

[atrix]

Kometa Halleya jest widoczna z ziemi średnio co 76 lat. Nie jest to okres stały, ulega wahaniom ze względu na oddziaływanie układu słonecznego. Jest za to widoczna gołym okiem z ziemi. Koniunkcja planet - Jowisz, Wenus, Saturn to już określenie astronomiczne, znaczy że wszystkie planety są widoczne z ziemi i znajdują się blisko siebie. I nie ma nic wspólnego z dobrą ich widocznością gołym okiem. By były widoczne dobrze musiały by się jeszcze dodatkowo znajdować w opozycji ( czyli najbliżej ziemi). W dodatku Saturn nawet będący w opozycji jest widoczny gołym okiem z ziemi jako gwiazda ( tylko nie miga jak gwiazda, planety nie migają). Widoczny jest gołym okiem Jowisz, i czasami gdy pogoda sprzyja ma podobny ogon jak Halley. Tylko krótszy. Jest efekt rozszczepienia światła odbitego od niego w atmosferze ziemi. Jowisz jest w opozycji praktycznie co roku ( w tym roku 3 grudzień, godzina 01,44) Obecnie widoczny na wschodnio - południowym niebie od godziny 20.Wenus jest widoczna lecz koniunkcja planety występuje co kilka lat.

Moim zdaniem najlepszym wyznacznikiem daty urodzin Chrystusa jest właśnie kometa Halleya. Bo tylko dzięki niej można postawić jaką kolwiek cyfrę