Mało znane i ciekawe fakty z historii Polski

[secesjonista]

Nie wiem czy z przedłużonym nazwiskiem i nie wiem o jakim to odkryciu technologicznym z 1862 pisał krakus57 i co to ma do tego przykładu. To, że ozokeryt używano w różnych przetworzonych formach jest na tyle oczywiste, że nie widziałem powodu by o tym wspominać. To że używano ich jako części składowe smarów i jako uszczelniacz przed rokiem 1862 to kwestie od dawna już opisane.

Wtrętu o pismakach nawet nie chce mi się komentować.

[krakus57]

Nie wiem czy z przedłużonym nazwiskiem i nie wiem o jakim to odkryciu technologicznym z 1862 pisał krakus57 i co to ma do tego przykładu. To, że ozokeryt używano w różnych przetworzonych formach jest na tyle oczywiste, że nie widziałem powodu by o tym wspominać. To że używano ich jako części składowe smarów i jako uszczelniacz przed rokiem 1862 to kwestie od dawna już opisane.

Wtrętu o pismakach nawet nie chce mi się komentować.

To ma Panie Administratorze ,że ozokerytu NIE używano do izolacji kabli !!! bo się do tego NIGDY nie nadawał . A jego zastosowanie przemysłowe rozpoczęło się dopiero po 1862 roku.Przed tym rokiem nie miał nigdzie zastosowania .

Matematyka sie kłania 1858 a 1862 . Wtrętu o " oczywistości " oczywistej nawet nie chce mi się komentować .

MJR

[krakus57]

I DLATEGO cała ta zagadka to wielka hucpa.

PIERWSZE wydobycie ozokerytu w Borysławiu to rok 1854 .A kopalnię tę założył ... słynny browarnik Robert Doms ( również Prezez Lwowskiej Izby Handlowej i Przemysłowej ) celem sprzedaży kopaliny dla producentów świec. Chemia to dziedzina ścisła jak wiem , bibliotekarstwo nie . I tyle w temacie .

MJR

Edytowane 30 Listopad 2015 przez krakus57

[secesjonista]

Jak rozumiem krakus57 ma problem z rozróżnieniem pomiędzy: rokiem położenia kabla a informacją, że dany produkt został użyty do jego izolacji. Cóż, bywa, zapewniam jednak, iż nie są to informacje synonimiczne. A zamiast się ciskać wystarczyło zajrzeć do podanego artykułu:

"Godny przypomnienia jest fakt, że w latach osiem­dziesiątych XIX wieku wosk ziemny wydobywany i przetapiany w Borysławiu z dobrym skutkiem posłużył do zaizolowania pierwszego podmorskiego kabla telegraficznego".

/tamże, s. 186/

[Bruno Wątpliwy]

Przy okazji - dorzucę (dla zainteresowanych) linki do "moich", starych tematów o Haiti:

Link 1 - Zaginione białe plemiona.

Link 2 - Haiti.

[secesjonista]

Mało znanym faktem jest, że w takich miastach jak: Warszawa, Gdynia czy Olsztyn, znajdują się miejsca upamiętniające Caligulę.

[secesjonista]

Oczywiście to był żart, upamiętniano nie rzymskiego władcę a autora "Confessio fidei catholicae christiana", czyli Stanisława Hozjusza, który posługiwał się takim pseudonimem literackim.

 

Słów kilka o naszej noblistce i jej nazwisku:

 

W dniu 2.10.2017 o 8:19 PM, kszyrztoff napisał:

Najważniejsze postacie chyba już dawno wymieniono proponuję więc "drugi szereg" a w  nim :

Wilhelm Roentgen  odkrywca promieni X.

Maria Curie Skłodowska rozwinięcie teorii promieniotwórczości i odkrycie nowych pierwiastków (...)

 

Co tam forumowicz kszyrztoff, w Lublinie mamy uniwersytet imienia Marii Curie-Skłodowskiej.

Niby nic dziwnego, tylko że Maria na ogół używała formy: "Skłodowska-Curie", zgodnie zresztą polską tradycją, w której gdy do panieńskiego nazwiska dodaje się nazwisko męża, zi trzymając się chronologii nazwisko panieńskie poprzedza mężowskie. We francuskiej tradycji było odwrotnie.

Te różnice doprowadziły do qui pro quo, oto po odkryciu polonu, komunikat w tej materii małżonkowie podpisali: "Pierre Curie i Mme Sklodowska Curie". Francuska redakcja zrozumiała to na swój sposób i do druku podano, że odkrywcami są: "P. Curie i i pani S. Skłodowska". Sama noblistka też nie jest bez winy tego typu problemów, jako że np. po odkryciu radu publikację na ten temat podpisała: "Mmme Pierre Curie".

Wydawałoby się, że przynajmniej z jej imieniem nie powinno być kłopotu, a jednak... Skłodowska-Curie pisała jej zgodnie z ówczesną polską ortografią: "Marya", tylko że w jej odręcznym piśmie litera "r" przypominała "n", a litera "y" wyglądała jak: "j". Stąd wielu poważnych (acz leniwych) badaczy francuskich nie zagłębiając się w szczegóły zapisywało jej imię w formie: "Manja" bądź "Manya". Stąd nawet w tak szacownej publikacji, jaką popełnili Pierre Radvanyi i Monique Bordry: "La radioactivité artificielle et son histoire" (Paris 1984), nasza uczona to: "Manya Skłodowska". Co ciekawe, w relacjach rodzinnych na Skłodowską rzeczywiście mówiono: "Mania".

 

 

[Bruno Wątpliwy]

W związku z moim starym postem w tym temacie:

Cytuj

Kontynuując wątek litewski. Brat prezydenta Gabriela Narutowicza, podpisał litewską deklarację niepodległości z 16 lutego 1918 r. I to jako Stanisław Narutowicz (dokładnie S. Narutowicz), a nie Stanislovas Narutavičius.

Co można łatwo stwierdzić na podstawie oryginału (podpis trzeci od dołu w prawym rzędzie):

LINK 1

LINK 2

LINK 3

 

Na litewskim gimnazjum imienia Stanislovasa Narutavičiusa w Olsiadach (lit. Alsėdžiai) widnieje jego duża podobizna. Co ciekawe, z oryginalnym podpisem (czyli - polskim).

Zob. https://lt.wikipedia.org/wiki/Alsėdžių_Stanislovo_Narutavičiaus_gimnazija

 

Natomiast jego grób próbowano kompleksowo zlituanizować:

Zob.:

https://bunt.com.pl/buntmlodychduchem/162559/Udana-interwencja-naszej-Redakcji-w-sprawie-grobu-St--Narutowicza

https://bunt.com.pl/buntmlodychduchem/1552/-O-zlym-i-dobrym-traktowaniu-polskich-nagrobkow-na-Litwie

https://kvr.kpd.lt/#/static-heritage-detail/9dfc6065-0518-4d2f-bec8-19b328d3f806

http://www.plunge.lt/popup2.php?ru=dzMHdP54Ga&tmpl_name=m_article_print_view&article_id=8616

http://povilionis.lt/pls/inter/w5_show?p_r=8774&p_d=141454&p_k=1

Edytowane 13 Lipiec 2018 przez Bruno Wątpliwy

[Bruno Wątpliwy]

Tego jeszcze chyba (?) nie było. Raczej z historii Półwyspu Iberyjskiego, ale niewątpliwie z Polską związane. Choć w samej Polsce mało znane. Z dosyć niejasnych (a na pewno - złożonych) przyczyn Katalończycy określani są przez kastylijsko-języcznych (pejoratywnym) mianem "Polacos".

 

Fakt ten znalazł swoje odbicie w nazwie katalońskiego programu satyrycznego "Polònia" (i jego sportowej "odmiany" - "Crackòvia"). Piosenki rodem z "Polònii" dosyć łatwo znaleźć w internecie, co zresztą serdecznie polecam, gdyż niektóre covery znanych, światowych przebojów w wykonaniu Katalończyków są bardzo zabawne. Niestety, ich część odnosząca się stricte do polityki katalońskiej jest dla typowego, polskiego odbiorcy średnio zrozumiała. Ale - nadal polecam.

 

Innym, także pejoratywnym (niestety) przykładem użycia nazwy polskiej narodowości, jest kontekst brazylijski. Ale o tym już na pewno było na forum - zob. temat: "Przestępczość w przedwojennej Polsce".