Wojny dorszowe

[godfrydl]

W latach 1958 - 1976 między Islandią, broniącą swch tradycyjnych łowisk a Wlk. Brytanią, wyznającą zasadę wolności mórz mialy miejsce 3 konflikty zwane wojnami dorszowymi. Miały one raczej charakter spięć dyplomatycznych, choc nie brakowało groźnych incydentów ani też, na szczęście nielicznych, ofiar. Oba kraje, wspomnijmy, były formalnymi sojusznikami z NATO, w tych jedank wypadkach zwłaszcza Islandia potrafiła szukać wsparcia w niezbyt ciekawych rejonach.

Szczególnie drugi z tych konfliktow w latach 1972-73 był zagrożeniem. Po raz kolejny starł się tu nacjonalizm ekonomiczny Islandii z brytyjską zasadą wolnych mórz. Tym razem niestety padły równiez ofiary śmiertelne, choć z brytyjskiej strony niezamierzone.

Jednak w odróżnieniu od pierwszego konfliktu w rządzie islandzkim znależli sie tez sowieccy agenci, czyli komunistyczni ministrowie, m.in. minister rybołóstwa, Ludvik Josefsson (nawiasem biorąc, dziwnie nieislandzkie rysy i personalia, kojarzące się raczej z inna częścią Europy). Zgodnie z wolą swoich kremlowskich mocodawców wywołali kryzys rządowy, żądając m.in. wycofania Islandii z NATO oraz likwidacji NATOwskiej bazy w Keflavik.

Na szczęscie islandzki rząd pod przywództwem Ólafura Jóhannessona dobrze rozumiał, że m.in dzięki bazie w Keflavik Islandia różni się czymkolwiek od Półwyspu Kolskiego. Kryzys wewnętrzny, jak i zewnętrzny został zażegnany, a komuniści musieli pożegnac się ze stanowiskami.

[lancaster]

Ciekawy temat , czy są źródła potwierdzające udział sowieckiej agentury w tych zdarzeniach ?

[godfrydl]

A uważasz, kim byli komuniści w rządzie Islandii? Jest na ten temat książeczka wydana kiedyś w serii "Konflikty", niestety tytułu nie pomnę. Trzeba czytać oczywiście między wierszami albo wręcz odwracając sens.

Edytowane 7 Kwiecień 2011 przez godfrydl

[lancaster]

Komuniści niezależnie od kraju lub rasy , zawsze są zdrajcami lub pożytecznymi idiotami , ciekawi mnie sam fakt iż współrządzili w przeszłości Islandia , muszę się temu przyjrzeć bliżej

[gregski]

Wiecie, tak naprawdę to Islandia miała bardzo mało atutów w ręku. Zaczęła poszerzać swoją morską strefę ekonomiczną w czasach, gdy powszechnie stosowano się do zasady wolnych mórz. Każdemu państwu przysługiwała kontrola nad wodami przybrzeżnymi i koniec. Tymczasem Islandczycy zaczęli rościć sobie prawa najpierw do 12 potem do 50 a na koniec do 200 mil. To mogło być szokiem. Zwłaszcza, że nie wypracowano wtedy zasad, na jakich miały funkcjonować późniejsze strefy ekonomiczne. Obawiano się, że państwa będą sobie rościć prawa do tych akwenów na takich samych zasadach jak do wód terytorialnych. Gdyby w takim przypadku inne państwa poszły śladami Islandii to mogłoby to przynieść katastrofalne skutki w transporcie morskim.

Żądania Islandii były pewnego rodzaju szokiem dla innych państw. Szczególnie Wielkiej Brytanii. (O aspekcie ekonomicznym nawet nie wspominając.)

Jedynym sposobem wywarcia presji na silniejszych partnerów była groźba wyjścia ze struktur NATO. Czy rzeczywiście Islandczycy myśleli o tym kroku, nie wiem.

Edytowane 8 Kwiecień 2011 przez gregski

[lancaster]

Wycofać się z NATO , z tego co wiem amerykańska baza w Keflavik , dawała znaczne dochody rządowi wyspy a wyspiarzom prace

[gregski]

No ale na wskutek swojej gry Islandczycy przeforsowali istnienie morskiej strefy ekonomicznej oraz zachowali bazę.

To chyba sukces?

[lancaster]

No ale na wskutek swojej gry Islandczycy przeforsowali istnienie morskiej strefy ekonomicznej oraz zachowali bazę.

To chyba sukces?

Jak na mały kraj bez armii , którego jedynym atrybutem jest położenie geograficzne sukces na miarę historyczna .

[secesjonista]

(...)

Jedynym sposobem wywarcia presji na silniejszych partnerów była groźba wyjścia ze struktur NATO. Czy rzeczywiście Islandczycy myśleli o tym kroku, nie wiem.

Dodajmy jeszcze dominującą pozycję na europejskim rynku bananów - to też argument, tyle że ekonomiczny.