Epoka w anegdotach

[Estera]

Napoleon wsiadającej do wozu Luizie podał róże. Luiza rzekła: "Przyjmę, Sire, ale choćby z Magdeburgiem". Bonaparte odparł w swoim stylu: "Jej Króleska Mość wybaczy, ale to ja daję. Pani pozostaje tylko przyjmować".

[Pancerny]

Aleksander Suworow należał do grona wielkich ekscentryków. Jego błazenady były tematem niezliczonych anegdot. W 1799 roku, wjeżdżając konno do zdobytego Mediolanu, ubrany był tylko w bieliznę, nie licząc wielkich butów, cudacznego kapelusza i nahajki, którą błogosławił tłum, czyniąc prawosławny znak krzyża. Skarżył się przy tym na dotkliwe upały. Kiedy dojechał wreszcie do miejskiej fontanny, rozebrał się do naga i zanurkował w jej chłodne wody. Feldmarszałek ochłodził się, a Włosi na szczęście dla siebie, nie poznali zbytnio smaku rosyjskiej nahajki.

[Estera]

Augereau wg opinii fechmistrza Saint Georgesa był "najlepszą spzadą Francji". W Luneville pewien żandarm wyzwał go na pojedynek. Wpierw pewny siebie spytał gdzie Augereau chce być pochowany po pojedynku. Augereau odrzekł, że na wsi. "W porządku. Pogrzeb odbędzie się na wsi"- odpowiedział żandarm. Cóż- żandarm ten po tym pojedynku został pochowany na wsi.

[Pancerny]

Pod Waterloo lordowi Uxbridge’owi kula armatnia urwała nogę. Na pytanie Wellingtona o samopoczucie, ranny odpowiedział: – „Na Boga, mój panie straciłem nogę!” – „Na Boga, mój panie, sądzę, że tak”. Inny angielski lord Frizroy Somerset w tej samej bitwie został ciężko ranny w rękę, którą trzeba było amputować. Po zabiegu Anglik zawołał do pomocnika lekarza: – „Ejże, przynieś mi tę rękę z powrotem! Jest na niej pierścień, który dostałem od żony!”

[Estera]

Podczas obiadu w Tylży, za plecami Napoleona stał Rustam w turbanie. Obok siedziała królowa Luiza. Bonaparte zpaytał ją: "Czemuż to Wasza Królewska Mość nosi turban? Chyba nie pot ot, by przypodobać isę carowi Aleksandrowi, który właśnie toczy wojnę z Turcją?". Królowa odpowiedziała na to: "Nie, chcę zdobyć względy mameluka Waszej Cesarskiej Mości".

[Pancerny]

Po zamordowaniu cara Pawła I w 1801 roku dwór w Petersburgu wydał oświadczenie, podając, że przyczyną zgonu monarchy była apopleksja. Francuski minister spraw zagranicznych Karol Maurycy Talleyrand skomentował to złośliwie: Mogliby już Rosjanie wymyślić jakąś inną chorobę dla pozorowania śmierci swych władców.

[Estera]

Przed słynną szarżą pod Iławą Pruską, Bonaparte do Murata wysrojonego jak zwykle, rzekł spokojnie, z uśmiechem mimo rozpaczliwej sytuacji: "Joachimie, nie pozwolisz chyba, by ci Azjaci zjedli nas żywcem". Wówczas to Murat ruszył- w wyszywanym złotem kożuszku, ze strusimi piórami u kapelusza, drygując laską o złotej gałce, na siodle podesłanym lamaprcią skórą.

[Pancerny]

2 grudnia 1804 roku pierwszy konsul Napoleon Bonaparte sam siebie koronował na cesarza Francuzów. W paryskiej katedrze Notre Dame tłok był niesamowity. Mało kto miał miejsce siedzące. W nawie katedry tłoczyło się nawet sześćdziesięciu generałów. Zaradził temu dopiero gen. Andre Masséna, który bezceremonialnie wyrzucił z fotela księdza i zajął jego miejsce. Za jego przykładem poszło 59 dowódców. Wzorem Massény autor niniejszej rubryki, skromny facecjonista, garścią anegdot chce uczcić rocznicę koronacji Napoleona oraz złożyć hołd Bogowi Wojny za zwycięstwo pod Austerlitz.

[Estera]

Podobno Napoleon przegrał w szachy z tą słynną "maszyną" do gry właśnie w szachy...

[Pancerny]

Właściciel oberży Pod Złotą Kotwicą Kasper Poller osiadł w Krakowie dzięki temu, że gdy wojska austriackie uciekały z miasta w 1809 roku, stał jako szyldwach na warcie. Nie doczekawszy się zmiany, opuścił wreszcie stanowisko i przekonał się, że jego towarzysze broni są już daleko. Po ponownym zajęciu Krakowa przez Austriaków armia chciała go pociągnąć do odpowiedzialności za dezercję. Oberżysta wybronił się argumentem: To wyście uciekli, a nie ja!

[Estera]

Nikt nie słyszał romzowy Aleksandra I i Napoleona w namiocie w słynnej Tylży...Do uszu otoczenia odbiegł jednak początek rozmowy:

Bonaparte: O co właściwie wojujemy?

Aleksander: Nienawidzę Anglików nie mniej niż Wasza Cesarska Mość i chętnie przyłącze się do pańskiej akcji przeciw nim!

Bonaparte: W takim razie wszystko w porząku, pokój jest zawarty.

[Pancerny]

Umierający Talleyrand wił się w przedśmiertnych konwulsjach. Przy jego agonii asystował król Francji Ludwik Filip. „– Wasza Królewska Mość. Cierpię jak potępieniec” – rzekł Talleyrand do stojącego przy łożu monarchy. „– Już teraz?” – odpowiedział szyderczo król

[Estera]

Dobre

To teraz opowieść świadcząca o dobrym wychowaniu Aleksandra I:

Podczas jednego z obiadów z Benningsenem w Zakrecie, podano przekąskę. Przerwa, oczekiwanie na właściwe danie, wydłużała się. Po pół godzinie zapadła niezręczna cisza. Car wówczas rzekł uśmiechając się do pani Benningsen: "Lubię taką przerwę, można trochę odpocząć". Przerwa trwała i trwała...Benningsen odkrył, że jego kucharz jest pijany i bije się z innymi pracownikami kuchni, z furią rzuca półmiski z obiadem dla cara...Kucharzowi sięodstało, car zaś uśmiechnął się i wykazał zrozumienie dla Benningsena.

[Pancerny]

Słynne hasła, ostatnie słowa itd. często są apokryfami tzn. tekstem powstałym znacznie później, na konkretne zamówienie publiczne czy polityczne. Tak np. słynne słowa „Finis Poloniae” („Koniec Polski”, jakie miał wypowiedzieć ciężko ranny Tadeusz Kościuszko na pobojowisku pod Maciejowicami, w rzeczywistości zostały ułożone… przez Rosjan, którzy w ten sposób chcieli złamać wolę oporu społeczeństwa polskiego. Wymyślone przez potomnych są też rzekome ostatnie słowa księcia Józefa Poniatowskiego podczas skoku w nurty Elstery w październiku 1813 roku (w bitwie pod Lipskiem): „Bóg mi powierzył honor Polaków i tylko jemu go oddam”.

[Tofik]

Lekko offtopując: słowa Cambronne'a pod Waterloo też miały być wymyślone przez potomnych :roll: