U-boot typ XXI

[FSO]

Witam;

teoretyczni typ XXI miał być następcą udanego typu VII lecz z powodów opóźnień, nowości i sposobu budwy - stocznie tylko składały okręt jak z klocków Lego, nie było tak dobrze jak mogłoby się wydawać. W teorii do służby okręt wszedł w '44 roku, lecz jednak dopiero w '45 r, na sam koniec kwietnia po raz pierwszy wyruszył w rejs bojowy z norweskiego portu Bergen.

Wiki: "okręty tego typu uważane są za najlepsze okręty podwodne II wojny światowej, ale weszły do służby o wiele za późno, by odegrać znaczącą rolę. Zbudowano i wprowadzono do służby 118 okrętów tego typu (według innych źródeł 119, pewna liczba okrętów była też prawie gotowa w momencie kapitulacji Niemiec). Pierwsze okręty tego typu weszły do służby już w lecie 1944, ale tylko kilka było gotowych do wyjścia w morze na patrole bojowe przed zakończeniem wojny. Głównym źródłem opóźnień był długi proces szkolenia załóg, który zabierał ponad 6 miesięcy, dwa razy dłużej niż na mniej technicznie zaawansowanych okrętach starszych typów. Co więcej, okręty miały wiele usterek i błędów konstrukcyjnych, z powodu użycia niedopracowanego projektu i zastosowania nowej metody budowy z sekcji kadłuba wykonanych w fabrykach, które nie miały doświadczenia w produkcji okrętów podwodnych. Usuwanie tych usterek zajmowało wiele miesięcy. Tylko jeden okręt U-2511, wypłynął na patrol bojowy przed zakończeniem wojny..." Jeden z okręto.w pełni rolę - okrętu muzum.

Oprócz podstawowego pytania - czemu niektózy uważają go za najlepszy okręt podwodny okresu wojny, można zadać także pytanie - o sposób produkcji: czy można było w taki sposób budować cokolwiek co wymagało niesamowitej precyzji a było produkowane przez kompletnych laików? Czy owa w teorii najlpesza seria okrętów pododnych doczekała się potem rozwinięcia? Czy ktoś wykorzystał w przyszłości owe osiągnięcia niemieckich konstruktorów?

pozdr

[atrydachris]

Dopiero zacząłem interesować się tematem,a jedyne źródło wiedzy to internet.Ponoć te okręty podwodne do końca połowy wieku były najnowocześniejsze.A korzystali z ich konstrukcji ponoć wszyscy,którym wpadły w ręce.

[Andreas]

Dopiero zacząłem interesować się tematem,a jedyne źródło wiedzy to internet.

Chyba dla Ciebie. Jest pełno książek o U-Bootach.

Ponoć te okręty podwodne do końca połowy wieku były najnowocześniejsze.

Czyli aż sześć lat były najlepsze? No popatrz Ty...

[gregski]

Ten typ co najwyżej mógł służyć za odskocznię do następnego bardziej udanego projektu.

Poza fatalną jakością wynikającą między innymi z tego, że okręty te były składane z elementów wyprodukowanych w 32 różnych zakładach przez coraz gorzej wykwalifikowanych pracowników istniały poważne błędy konstrukcyjne.

Silniki wysokoprężne okazały się zbyt słabe a to z powodu wadliwego systemu turbodoładowania. W efekcie zamiast 2000 KM uzyskano 1200 KM a co za tym idzie maksymalną prędkość nawodną w granicach 15.5 w. To mniej niż U-boot typu VII.

Systemy hydrauliczne były zaprojektowane kompletnie idiotycznie. Zbyt skomplikowane, zbyt delikatne a na dokładkę umieszczone poza kadłubem sztywnym co narażało je na korozję i uniemożliwiało załodze nawet najbardziej trywialną naprawę.

[secesjonista]

Jam laik, zatem się zapytam wprost: czy uznawanie przez sześć lat danego typu okrętu podwodnego; abstrahując czy akurat względem tego typu jest to prawdziwe; za najlepszy - to mało czy dużo?

Co ile następowała wymiana jednego typu na drugi - znacznie bardziej udany o którym można powiedzieć, że przez jakiś czas panował.

[gregski]

By tak rzec prawdę to nie bardzo potrafię Ci jasno opowiedzieć. Mogę tylko luźno podywagować.

Taki niemiecki U-boot typu VII w zasadzie był podstawowym typem okrętu używanym przez 6 lat wojny. Oczywiście był modyfikowany ale nie nie były to jakieś zasadnicze zmiany. Gdy się go porówna z okrętami brytyjskimi klasy "T" czy "U" albo amerykańskimi klasy "Gato" okaże się że nie był konstrukcją złą. To, że pod koniec wojny pływanie na nim było misją quasi samobójczą a Amerykanie na Pacyfiku w tym samym czasie świecili tryumfy wynikało z warunków w jakich przyszło im działać.

To przewaga materiałowa Aliantów - szczelny parasol powietrzny i rozbudowane nawodne siły eskortujaco-poszukiwawcze, przewaga technologiczna - wyposarzenie elektroniczne, oraz umiejętność czytania szyfrów sprawił, że ten typ okrętu nie mógł sprostać sytuacji.

Dlatego Niemcy musieli próbować uciekać do przodu budując okręty o zupełnie niespotykanych do tej pory parametrach. Takie które będą znacznie szybsze i które będą mogły dłużej przebywać w zanurzeniu i na większych głębokościach.

Brytyjczycy i Amerykanie mogli pozostać przy klasycznych konstrukcjach i używać je z powodzeniem przez lata (okręty klasy "Gato" przetrwały do lat 60-tych).

[secesjonista]

Zatem zgryźliwa uwaga Andreasa nie była uzasadniona?

[gregski]

Czy ja wiem?

XXI nie były najlepsze gdyż były potwornie niedopracowane i praktyczne nigdy nie zostały sprawdzone w akcji. Jak dla mnie to była bardziej idea niż okręt. Idea która umarła wraz z pojawieniem się atomowych okrętów podwodnych (pierwszy w 1954 roku).

[secesjonista]

Acz wypłynął rok później, a czym (prócz napędu oczywiście) różnił się SSN-571 od okrętów niemieckich typu XXI?

[gregski]

Wydaje mi się, że wszystkim (aczkolwiek znam temat dość pobieżnie). Jedyna analogia to zmiany w budowie dziobu. W obu przypadkach starano się zminimalizować wpływ fali dziobowej stąd próby zaokrąglenia dziobu.

Jeśli chodzi o typ XXI to nadal był okrętem diesel-elektrycznym. Starano się do maximum zwiększyć jego możliwości przebywania w zanurzeniu a więc minimalizowano zużycie energii. Stąd liczne układy hydrauliczne napędzane "na chamską parę".

Nautilus energii miał pod dostatkiem stąd hojną ręką instalowano urządzenia elektryczne. Do tego istniał tam system analizy CO2 w celu przedłużenia czasu przebywania w zanurzeniu.