Wyszukaj
Wyświetlanie wyników dla tagów 'polska' .
Znaleziono 11 wyników
-
Zobaczcie co znalazłem https://ciekawostkihistoryczne.pl/2015/05/17/cud-gospodarczy-w-iii-rzeszy-to-klamstwo-hitler-doprowadzil-niemcy-do-bankructwa/ Niemcy bankrutują a Hitler jest odsunięty od władzy. Generalnie jest zamęt w kraju. To wszystko doprowadza do tego że nie ma II WŚ. Jakby się wtedy potoczyły losy Polski ?
-
Czy warto kupić "Historię Polityczną Polski 1989-2015" A. Dudka?
HistorykAmator97 dodał temat w Ogólnie
Witam! Od jakiegoś czasu zastanawiam się, czy nie zakupić książki Antoniego Dudka "Historia Polityczna Polski 1989-2015". Kłopot w tym, że przez to, iż mam świadomość, że ostatnie 30 lat historii jest kwestią sporną, szczególnie w polityce, więc nie wiem czy tak książka odnosi się obiektywnie do tego tematu, czy "faworyzuje" jedną ze stron politycznych. Jak uważacie? Czy jest obiektywna i czy warto po nią sięgnąć? Dziękuję i pozdrawiam! -
Krosno Odrzańskie - zapomniane polskie ziemie
ZaKrólaOlbrachta dodał temat w Historia Polski ogólnie
Mam pytanie odnośnie przynależności regionalnej Krosna Odrzańskiego. Wiadomym jest, że do 1482 roku było na Śląsku. Zastanawia mnie późniejszy okres. Po 1482 przeszło we władanie Brandenburgii, ale czy dalej było na Śląsku? "Heinrich Adamy swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najwcześniejszą zanotowaną nazwę miejscowości w dokumencie z 1105 roku Crosno podając jej znaczenie Stadt der Weber - miasto tkaczy". Z tego można wywnioskować, że w 1888 roku Krosno było na Śląsku. Ale czy tak było? Czy mógłby ktoś po krótce opisać losy polityczne Krosna Odrzańskiego od 1482 aż do 1945 roku i przy okazji spróbować umiejscowić to miasto względem Śląska na przestrzeni tych lat? Po prawdzie to dziwnym jest dla mnie fakt, że o tym dziś polskim mieście, tak trudno znaleźć te informacje. Przecież to niebywałe. Tak jakby ktos uważał te ziemie za niewarte uwagi... -
Witam poszukuje literatury dotyczącej elit (przemiany zachodzące w tej grupie, kształtowanie się nowej świadomości, przemiany mentalne, struktura tej grupy, czym się zajmowali ) w dwudziestoleci międzywojennym, a także rozrywek i form spędzania wolnego czasu przez tę grupę, za wszelką pomoc będę bardzo wdzięczny.
-
Niespełna pięć wieków temu Rzeczpospolita Obojga Narodów była nie tylko mocarstwem, ale też tyglem dyskusji intelektualnych. W języku niemieckim ukazał się słownik biograficzny wybitnych polskich myślicieli i działaczy reformacyjnych XVI stulecia. Oto nota informacyjna wraz ze spisem biogramów. Szczegóły - link. Georg Ziaja Lexikon der bedeutendsten Protestanten in Polen-Litauen im 16. Jahrhundert Wydawnictwo Naukowe SEMPER Warszawa 2016 ISBN 978-83-7507-199-3 Format B-5, 170 s. oprawa twarda Lexikon beinhaltet Biogramme von 80 wichtigen „Andersgläubigen“ der Rzeczpospolita, die hauptsächlich in Großpolen, Kleinpolen und in Litauen gewirkt haben. Die polnische Reformation war zwar intensiv, aber eher kurzfristig, und begrenzte sich in seiner Wirkung auf die 2. Hälfte des 16. Jahrhunderts (ungefähr seit der Regierungsantritt des Königs Sigismund August im Jahre 1548 bis ca. 1600). Die wichtigste Glaubensrichtung der polnischen Reformation war Kalvinismus (zuerst in Kleinpolen, dann in Litauen) und Antitrinitarismus (später Socinianismus genannt, dessen Anhänger in Polen meistens als „Arianie“ bzw. „Polnische Brüder“ bekannt wurden), daneben die Lehre der Böhmischen Brüder (hauptsächlich in Großpolen) sowie die Lehre Luthers (neben Preußen, auch in Großpolen). Unter den beschriebenen Personen finden sich einige auch in Westeuropa bekannte Namen, v.a. Johannes à Lasco, der „Reformator Frieslands“ oder der „Vater der polnischen Literatur“ Mikołaj Rej (beide als Vertreter der Kalvinisten aufgezählt), und Szymon Budny, ein Übersetzer der Bibel und der Führer der litauischen Antitrinitarier. Daneben wirkten in Polen-Litauen auch zahlreiche italienische Glaubensflüchtlinge, meistens Antitrinitarier, u.a. Fausto Sozzini (der in Polen starb und dessen Grabmal sich in Lusławice befindet), Gianpaolo Alciato, Giorgio Blandrata und Bernardino Ochino. Unter polnischen Protestanten finden sich auch zahlreiche Magnaten, u.a. Mikołaj Radziwiłł der Rote und Mikołaj Radziwiłł der Schwarze, Jan Kiszka (alle in Litauen), die Brüder Andrzej, Łukasz und Stanisław Górka sowie Andrzej und Rafał Leszczyński (in Großpolen). Zu jedem der Biogramme ist auch eine kurze einführende Literaturliste beigefügt. Die Arbeit ergänzen zahlreiche Tabellen zur Geschichte Polens im 16. Jahrhundert, einige Illustrationen sowie eine Karte der Rzeczpospolita im Jahr 1573. Georg Ziaja, geboren in Krakau, lebt in Bonn. Studium der Osteuropäischen Geschichte, Geographie und Slavistik in Köln, Bonn, Freiburg und Frankfurt am Main. Magisterarbeit über Buchdruck und Reformation in Polen. Der letzte Artikel im Jahrbuch BKGE 22/2014 „Die protestantischen Buchdrucker in Polen-Litauen im 16. Jahrhundert“. INHALTSVERZEICHNIS Karte „Die Religionen in der Rzeczpospolita (Polen-Litauen) um das Jahr 1573“ I. EINLEITUNG Tab. 1. Die wichtigsten Vertreter der Reformation in Polen-Litauen im 16. Jahrhundert Tab. 2. Die polnischen und die entsprechenden deutschen bzw. heutigen Ortsnamen (alphabetisch) II. DIE WICHTIGSTEN PROTESTANTEN IN POLEN-LITAUEN IM 16. JAHRHUNDERT 1. Alciato Gianpaolo della Motte (um 1520-1581) 2. Augezdecky Aleksander (um 1500-1577) 3. Bazylik Cyprian (um 1535-nach 1591) 4. Blandrata Giorgio (um 1515-um 1588) 5. Bniński Stanisław (um 1515-nach 1574) 6. Budny Szymon (um 1530-1593) 7. Budzyński Stanisław (um 1530-nach 1593) 8. Ciapiński Wasil (um 1530-um 1604) 9. Cikowski Stanisław (nach 1500-1576) 10. Cruciger Feliks (nach 1510-1563) Culvensis Abraham, siehe: Kulwieć Abraham 11. Czechowic Marcin (1532-1613) 12. Daniel z Łęczycy (um 1530-1600) 13. Discordia Wawrzyniec (nach 1510-nach 1567) 14. Farnowski Stanisław (um 1535-um 1615) 15. Filipowski Hieronim (um 1530-um 1574) 16. Firlej Jan (um 1520-1574) 17. Gilowski Paweł (um 1534-1595) 18. Gliczner Erazm (1530-1603) Gonesius Petrus, siehe: Piotr z Goniądza 19. Górka Andrzej (um 1534-1583) 20. Górka Łukasz (1533-1573) 21. Górka Stanisław (1538-1592) 22. Grzegorz Paweł z Brzezin (um 1525-1591) 23. Gutteter Zygmunt (um 1530-1591) 24. Izrael Jerzy (um 1505-1588) 25. Jakub z Iłży (um 1490-um 1555) 26. Jakub z Kalinówki (um 1530-1581) 27. Jan z Koźmina (vor 1510-nach 1551) 28. Johannes à Lasco (1499-1560) 29. Karcan Jan (um 1550-1611) 30. Kiszka Jan (um 1545-1592) 31. Krowicki Marcin (nach 1500-1573) Krzyżak Szczęsny, siehe: Cruciger Feliks 32. Kulwieć Abraham (um 1510-1545) 33. Kwiatkowski Marcin (um 1535-1585) 34. Lasocki Stanisław (um 1521-1563) 35. Leszczyński Andrzej (um 1558-1606) 36. Leszczyński Rafał (um 1526-1592) 37. Lismanini Francesco (1504-1566) 38. Lubelczyk Jakub (um 1530-nach 1564) 39. Lutomirski Stanisław (um 1520-1575) Łaski Jan, siehe: Johannes à Lasco 40. Malecki Hieronim (um 1526-1583) 41. Malecki Jan (nach 1490-1567) 42. Morsztyn Florian (um 1530-1587) 43. Morsztyn Krzysztof [der Ältere] (um 1520-1600) 44. Moskorzowski Hieronim (um 1560-1625) 45. Murmelius Stanisław (um 1520-1570) 46. Murzynowski Stanisław (um 1528-1553) 47. Myszkowski Andrzej (ca. 1520-1566) 48. Niemojewski Jakub (um 1530-1586) 49. Niemojewski Jan (um 1528-1598) 50. Ochino Bernardino (1487-1565) 51. Oleśnicki Mikołaj (um 1500-1566) 52. Orszak Grzegorz (um 1520-um 1567) 53. Ossoliński Hieronim (nach 1500-1575) 54. Ostroróg Jakub (um 1516-1568) 55. Otwinowski Erazm (um 1528-1614) 56. Paklepka Stanisław (nach 1530-1567) 57. Piotr z Goniądza (um 1530-1573) 58. Prasmovius Andrzej (nach 1515-1592) 59. Radziwiłł Mikołaj „Rudy“ [der Rote] (1512-1584) 60. Radziwiłł Mikołaj „Czarny“ [der Schwarze] (1515-1565) 61. Rej Mikołaj (1505-1569) 62. Rodecki Aleksy (vor 1540-1606) 63. Ronemberg Szymon (um 1530?-vor 1604) 64. Samuel Andrzej (um 1510-1549) Sandecki Jan, siehe: Malecki Jan 65. Sarnicki Stanisław (1532-1597) 66. Seklucjan Jan (um 1510-1578) 67. Sozzini Fausto Paolo (1539-1604) 68. Stankar Franciszek (1501-1574) 69. Stankiewicz Mikołaj (um 1525-um 1582) 70. Statorius Piotr [der Ältere] (um 1530-1568) 71. Sylvius Jakub (um 1520-nach 1583) 72. Szafraniec Stanisław (um 1530-1598) 73. Szoman Jerzy (1530-1591) 74. Trecy Krzysztof (um 1530-1591) 75. Trepka Eustachy (um 1510-1559) 76. Trzecieski Andrzej [der Jüngere] (um 1525-1589) Wawrzyniec z Przasznysza, siehe: Discordia Wawrzyniec 77. Wirzbięta Maciej (1523-1605) 78. Wojewódka Bernard (um 1520-um 1554) 79. Wolan Andrzej (um 1530-1610) 80. Zacjusz Szymon (um 1507-um 1577) III. ANHANG Tab. 3. Die polnischen Könige im 16. Jahrhundert Tab. 4. Die polnischen Primasse (= Erzbischöfe von Gnesen) im 16. Jahrhundert Tab. 5. Die päpstlichen Nuntien in Polen in der zweiten Hälfte des 16. Jahrhunderts Tab. 6. Die protestantischen Buchdrucker in Polen-Litauen im 16. Jahrhundert (chronologisch) Tab. 7. Die Zahl der Druckereien nach Glaubensbekenntnis in den Jahren 1473-1599 in Polen-Litauen bzw. Rzeczpospolita (Polen, Litauen, Kgl. Preußen, Hrz. Preußen, Livland) Tab. 8. Die Buchproduktion in Polen-Litauen im 16. Jahrhundert (in Druckbögen) ̶ die größten Werkstätten Tab. 9. Die (vollständigen) polnischen Bibel-Ausgaben im 16. Jahrhundert ABBILDUNGSVERZEICHNIS
-
Interesuje mnie rola Mazowsza w tworzeniu się państwowości polskiej po rozbiciu dzielnicowym. A szerzej o czas od króla Łokietka (ewentualnie Kazimierza Wielkiego) aż do 1526 tudzież 1529 roku. Chodzi mi o to jak w tym czasie kształtowały się stosunki między Królestwem Polski, a Mazowszem. Kolokwialnie mówiąc czy Mazowsze dokładało cegiełkę do budowy Polski (podatki, pospolite ruszenie, jakieś inne powinności) a w czasie późniejszym po prostu do istnienia Polski, czy też nie? Ogólnie jak to wyglądało. Jeden temat w zupełności wystarczy, nie ma potrzeby dublowania wątku. secesjonista
-
Rządy Polaków a obecny stan ukraińskiej gospodarki
JaroWars dodał temat w Gospodarka, kultura i społeczeństwo
Historia Ukrainy to niekończące się miotanie pomiędzy wpływami kultury zachodniej, reprezentowanej głównie przez Polskę i Litwę, a w niektórych momentach historii przez Niemcy czy Austrię, a Rosję. Odruchowo skłonni jesteśmy przypuszczać, że, podobnie jak miało to miejsce w przypadku naszego kraju, to tereny wystawione na działanie kultury Zachodniej, a więc dawne prowincje Rzeczypospolitej Obojga Narodów, wyróżniałyby się pod względem gospodarczym na plus na tle tych ziem, którymi tradycyjnie rządzili włodarze na Kremlu. W końcu i u nas silny w pruskim zaboru nacisk na rozwój przemysłu i edukacji procentuje po dziś dzień: dawne prusko-niemieckie tereny są najlepiej rozwinięte w całej Polsce. W teorii więc tak powinno również być w przypadku Ukrainy. Tyle że... wcale tak nie jest. W załączniku znajdziecie sporządzony przeze mnie wykaz jednostek administracyjnych Ukrainy wraz z przypadającym na mieszkańca produktem krajowym brutto oraz państwem, które administrowało nim w okresie mniej więcej między XV a XIX wiekiem*. Wynika z nich jednoznacznie, że dawne dominia Rzeczypospolitej są dzisiaj zdecydowanie uboższe od tych, którymi tradycyjnie zarządzała Rosja i to mimo faktu, że dawne polskie Kresy ominęła między innymi katastrofalna klęska głodu, sztucznie wywołana przez Stalina w latach 30, która zdziesiątkowała wieś ówczesnej sowieckiej Ukrainy. Dawne województwa wołyńskie, tarnopolskie, lwowskie i stanisławowskie wpadły na stałe w sidła gospodarki centralnie planowanej, kolektywizacji rolnictwa, nacjonalizacji przedsiębiorstw oraz terroru tajnych służb na prawie trzydzieści lat po tym, jak stało się to z ich wschodnimi sąsiadami. Cóż więc się stało? Skąd to zacofanie? Chciałbym zaznaczyć, że poruszam ten temat nie po to, aby kogokolwiek obrażać czy oskarżać. Wydaje mi się jednak, że w chwili obecnej bardziej niż kiedykolwiek niezbędna jest rzeczowa dyskusja na temat, dlaczego kultura zachodnia nie wzbudza na Ukrainie aż tak wielkiego entuzjazmu, jaki zawsze wzbudzała w Polsce. Odpowiedzieć również musimy na być może nieprzyjemne, ale jednak konieczne pytanie: czy to w "polskim okresie" tkwi źródło obecnego zapóźnienia dawnych Kresów Rzeczypospolitej? A jeśli tak, to jakie popełniliśmy błędy (których najwidoczniej nie powtórzyli Rosjanie)? Czy to możliwe, że to właśnie dlatego ukraińscy chłopi w latach 40. tak okrutnie rozprawili się ze swoimi polskimi sąsiadami na Wołyniu — bo widzieli w nich głównych sprawców swojej niedoli, którzy tylko ich wyzyskiwali i wynaradawiali, nie dając, w przeciwieństwie choćby do pruskich zaborców wobec Polaków, nic w zamian? A może zadecydowały o tym zupełnie inne czynniki (trudno np. dopatrzyć się podobnych zależności na sąsiedniej Białorusi)? Zapraszam do dyskusji. *Dane zaczerpnięte ze strony Ukraińskiego Urzędu Statystycznego na rok 2013, zatem przed rosyjską aneksją Krymu oraz wybuchem wojny na Wschodzie, stąd rzecz jasna sytuacja mogła od tego czasu ulec sporej zmianie. Bogactwo Ukrainy.xlsx -
Status majątkowy Polaków na dawnych ziemiach RON
JaroWars dodał temat w Gospodarka, kultura i społeczeństwo
Zastanawiam się, czy ktoś dysponuje jakimiś konkretnymi danymi, jak przedstawia się sytuacja majątkowa polskiej mniejszości narodowej w państwach, których tereny należały niegdyś do Rzeczypospolitej Obojga Narodów (czy też II Rzeczypospolitej) i czy jest ona w jakikolwiek sposób porównywalna do wschodnioeuropejskich Niemców, stanowiących niemal wyłącznie miejscową elitę. Wiem za to, że Litwy na pewno to niestety nie dotyczy: zamieszkujący Wileńszczyznę Polacy są najgorzej wykształconą i najbiedniejszą ze wszystkich mniejszości, przebijając nawet zainstalowanych tam przez Stalina Rosjan. Jest to wszakże jedyna część naszej diaspory, na której temat tego typu dane znaleźć stosunkowo łatwo. Ok. 50 tysięcy naszych rodaków zamieszkuje też Łotwę, tu jednak sprawa wygląda mniej oczywiście. Z jednej strony mniejszość ta nie przeżyła wysiedleń o nawet zbliżonej skali do tych, które spadły na ich dobrze wykształconych wileńskich rodaków (co też tłumaczy niski status tych, którzy tam pozostali), a państwo łotewskie zasadniczo nie prowadzi wobec nich polityki dyskryminacyjnej. Z drugiej zaś strony Polacy zamieszkują głównie Łatgalię, jedną z czterech krain historycznych Łotwy, a zarazem tą najsilniej związaną z dziedzictwem Rzeczypospolitej. Jest to jednocześnie najbiedniejsza z owych krain, przy czym należy pamiętać, że to właśnie tam władze sowieckie przede wszystkim umieszczały rosyjskich osadników, w przytłaczającej większości słabo zintegrowanych z łotewskim społeczeństwem, przy tym prawdopodobnie i wśród Polaków nie wszyscy posiadają łotewskie obywatelstwo. Gdyby ktoś dysponował na ten temat jakimiś konkretniejszymi informacjami (przede wszystkim, jak porównuje się mniejszość polska na Łotwie do rosyjskiej), niech da znać. Tu jednak w zasadzie moja wiedza się kończy. Nie wiem praktycznie nic na temat statusu społecznego, jakim miejscowi Polacy cieszą się na Białorusi, Ukrainie czy Mołdawii. Wychodząc "nieco" poza historyczne granice "polskiego obszaru", można też podyskutować o Kazachstanie, co do którego wydaje się prawdopodobne, że Polacy zasadniczo klasyfikują się w wyższych warstwach społecznych (kojarzę jednego z kazachskich ekspatriantów, który komentował, że Kazachowie są "sympatyczni, choć leniwi"), podobnie jak Rosjanie. Jednak jeśli ktoś mógłby udzielić nieco bardziej szczegółowych informacji na temat każdego z tych krajów, byłbym bardzo wdzięczny. -
Mniejszość niemiecka w Polsce - co o niej wiemy?
JaroWars dodał temat w Gospodarka, kultura i społeczeństwo
Jak w tytule: polskie media zasadniczo nie poświecają zbyt wiele uwagi największej mniejszości narodowej zamieszkującej nasz kraj. Jestem ciekaw, czy ktoś na forum mieszkający w okolicach Opola mógłby udzielić na ich temat jakichś konkretniejszych informacji: jak sobie radzą gospodarczo? Czy w większości mówią po polsku? Jak wygląda ich organizacja? Jakie mają zapatrywania polityczne? Czy emigrują do RFN? I tak dalej... -
Witam, potrzebuje pomocy przy skompletowaniu literatury odnośnie historii balów w Polsce. Czy w ogóle da się coś takiego znaleźć? Chodzi mi dokładniej o to od kiedy można w Polsce mówić o balach i jak to w wiekach wcześniejszych wyglądało. Z góry dziękuję za pomoc.
-
Publicystyka kulturalna wczesnego pozytywizmu polskiego Antologia Wstęp: Tomasz Sobieraj Wybór, opracowanie i komentarze: Marta Barańska i Tomasz Sobieraj ISBN 978-83-7507-209-9 format B5, s. 200, indeks nazwisk, oprawa twarda Wczesny pozytywizm polski to okres przypadający — w przybliżeniu —; na schyłek lat sześćdziesiątych i lata siedemdziesiąte XIX wieku. Polscy pozytywiści, działając w trudnych warunkach zniewolenia narodowego, zaoferowali społeczeństwu nowy, szeroko zakrojony program reform społeczno-kulturalnych. Ich głos wybrzmiewał na kartach publicystyki stanowiącej podówczas główny oręż intelektualnych batalii. Część zapomnianych lub nawet zupełnie nieznanych kart tej twórczości ukazuje niniejsza antologia. Pomimo upływu prawie półtora stulecia od momentu ich publikacji, głosy polskich pozytywistów zawierają niemało treści aktualnych: podnoszą zagadnienia etyki społecznej, praw jednostkowych, tolerancji, wolności przekonań, rozwoju cywilizacyjnego, moralnych funkcji nauki, zarysowują także wizję przyszłego społeczeństwa, które swój rozwój miałoby zawdzięczać pracy, odpowiedzialności, praktycyzmowi i solidarności wszystkich warstw społecznych. Ambitnie zakrojony program społeczno-kulturalny pozytywistów polskich — choć kontestowany zarówno przez współczesnych oponentów, jak i następców — znacząco wpłynął na przemiany świadomości Polaków, stał się ważnym składnikiem rodzimej tradycji kulturowej nowoczesności, kontynuowanym także w XX stuleciu. Z wielu manifestów programowych oraz z publicystyki wczesnego pozytywizmu emanowała optymistyczna wiara w sens historii, w możliwość kształtowania losu jednostkowego i zbiorowego, w lepszą przyszłość polskiego społeczeństwa. Tematyka twórczości publicystycznej polskich pozytywistów miała wymiar kompleksowy, dotyczyła bowiem wszystkich najistotniejszych zagadnień ideowych i społecznych nurtujących ówczesne życie zbiorowości. Do antologii włączono utwory z lat 1868-1874, w większości niepublikowane w antologiach. szczegółowy opis książki Spis treści Jak przysposobić do „patrzenia w słońce prawdy”? Rola publicystyki wczesnego pozytywizmu w kształtowaniu nowoczesnej świadomości kulturowej Bibliografia Zasady modernizacji tekstu Franciszek Krupiński, Szkoła pozytywna [Anonim], Do Czytelników „Niwy” [Anonim], Nauka i społeczna praca [Anonim], Nauka i utylitarność ß, Wpływ nauk przyrodniczych na ludzkość. I. Czy nauki przyrodnicze materializują człowieka? ß, Wpływ nauk przyrodniczych na ludzkość. Prawda i iluzje Aleksander Głowacki, O elektryczności [Fragment] Aleksander Głowacki, Nasze grzechy [Aleksander Świętochowski], Herbert Spencer (Studium z dziedziny pozytywizmu) Aleksander Świętochowski, August Comte i Herbert Spencer Aleksander Głowacki, W sprawie oświaty Feliks Bogacki, Pozytywizm a krytycyzm [Aleksander Świętochowski], O tolerancji Bron. R.[ejchman], Nauka i lud [Piotr Chmielowski], Pozytywizm i pozytywiści [Aleksander Świętochowski], Nowe drogi. I. Zasady i cele Aleksander Świętochowski], Nowe drogi. II. Wychowanie człowieka Indeks nazwisk
