Kułak

[FSO]

Witam;

oto symbol wszelkiego zła w ZSRR - kułak - ktoś mający nieco więcej , początkow0o calkiem sporo, potem tylko nieco więcej niż inni.Kułak to wróg, kułak to zagrożenie, kułak to symbol wszystkiego co najgorsze już od końca lat 20 tych...

Co on zawinił, czemu przeszkadzał, że stał się wrogiem numer jeden dla Stalina i ludzi radzieckich?

pozdr

[4313_1481369817]

Kułak to pejoratywne określenie dla zamożnego rolnika. Mój dziadek nieraz wspominał , że przez to, iż jego ojciec był w posiadaniu sporej ilości ziemi po wojnie zaczęto przezywać go również kułakiem itp. przez, co miał problemy w szkole. Może to zbytnie uproszczenie sprawy(wybaczcie, ale moja wiedza w tym zakresie nie jest imponująca), ale zamożny rolnik nie pasował do świata komunistycznego. Rolnik biedny tak, a wyzyskiwany jeszcze lepiej. Kułak uderzał w równość jaką miał ponoć nieść ustrój komunistyczny. Miał więcej niż inni, i zawsze na pewno był wyzyskiwaczem, który czerpie korzyści z nieszczęścia innych. Nasuwa mi się też myśl takowa, iż musiał istnieć jakiś przeciwnik dla nowego ustroju, z którym ten nowy twór będzie walczył i zwalczy go dla dobra ogółu.

PS. Ciekawy temat, szkoda, że nie porusza się go w szkole. Pozdrawiam!

[FSO]

Witaj;

Łyzio: kułak to rzeczywiście był w obiegowej opinii bogatym chłopem, lub przynajmniej średnio zamożnym. Z tej racji stanowił po okresie NEP-u zagrożenie dla Stalina i sp. Przecież bogaty oznacza niezależny, swobodnie myślący i działający. Bogaty to taki którego stać na inwestycje i tańszą produkcję, wreszcie bogaty to wybitna nierówność społeczna. To wszystko zaś sprawia, że zaprowadzenie dyktatury proletariatu staje się w zasadzie niemożliwe.

Sama zaś nazwa kulak, kulacki przeszła jak sam zauważyłeś do słownictwa codziennego, jako pejoratywne , negatywne wręcz określenie bogatego chlopa, lub osoby związanej z rolnictwem

pozdr

[secesjonista]

Kułak nie tylko żył na wsi, okazuje się, że kułacy mieli nawet swego ideologa. Wedle bolszewików był nim: Aleksander Czajanow.

Najbardziej znany przedstawiciel rosyjskiej; acz nader zapomniany; ekonomiki rolnictwa.

Po rewolucji bolszewickiej objął kierownictwo nad Instytutem Ekonomiki Rolnej, niestety kiedy wydał swą zasadniczą pracę o organizacji

gospodarki chłopskiej został określony jako "idealizator drobnej burżuazji"*. Ocena ta zaowocowała aresztem w 1930 r. naukowca,

który zmarł na zesłaniu w 1939 r.

Co ciekawe już na wstępie rozkułaczania władze wiedziały ilu było kułaków!

23 stycznia 1930 r. KC WKP(b) w swym tajnym postanowieniu o podjęciu środków wobec kulaków określił, że trzeba rozkułaczyć ok. 150 tys.

osób, z czego chłopi z ok. 60 tys. mieli podlegać zesłaniu w oddalone regiony ZSRS. Innymi słowy nie chodziło o jakiś realnych kułaków.

Kułak został wymyślony bo na takie a nie inne potrzeby określono proces tworzenia kołchozów. I zapewne gdyby miały być one większe to

okazałoby się, że liczba kułaków też jest wyższa.

Jak należało walczyć z kułactwem wskazał Stalin w swym artykule dla "Krasnaja Zwiezda" opublikowanym na dwa dni przed

powyższymi postanowieniami. W tekście "W kwestii polityki likwidacji kułaków jako klasy" pisał m.in.:

"W rejonach masowej kolektywizacji ustawy i uchwały trzeba odłożyć na bok (...), gdyż nie można wyrugować klasy kułackiej jako klasy

przez ograniczenia podatkowe i wszelkie inne (...) Aby wyrugować kułactwo jako klasę, należy złamać w otwartym boju opór tej klasy,

pozbawiając ją wytwórczych źródeł jej egzystencji...".

Jak typowano kułaków?

Listy imienne tworzono na poziomie władz rejonowych, zebrania biedniejszego chłopstwa miały w zasadzie zaklepać wybrane osoby. Tak

zaakceptowana "decyzja wspólnoty" podlegać miała przez ogólne zebranie kołchozu, potem przez radę wiejską lub rejonowy komitet

wykonawczy.

Praktyka pokazała, że rady wiejskie nie zawsze stawały na wysokości zadania, potrzebne zatem były odpowiednie regulacje. 23 stycznia

1930 r. wskazano, że rady nie udzielające odpowiedniej zgody należało odwoływać i powołać nowe. CKW ZSRS 25 stycznia informował:

"rada, która nie dostosuje swojej pracy do nowych zadań w związku z masową kolektywizacją i nie stanie na czele ruchu kołchozowego,

będzie w rzeczywistości kułacką radą".

Celem ustalenia odpowiedniego składu rad wiejskich, dających gwarancję odpowiednich decyzji, CKW ZSRS 31 stycznia podjął decyzję o

przedterminowych wyborach w tych radach, które działały na obszarach społosznoj kolektywizacji.

/AAN, MSZ, 11236, k. 37/

Dla wzmocnienia kontroli CKW ZSRS 7 marca 1930 r. ustalił, że członków rady można odwołać w każdej chwili, a sekretarzem mogła

zostać osoba spoza rady, zatem - niestartująca w wyborach do rad.

Z dniem 30 stycznia 1930 r. CKW ZSRS ustaliło jak należy dzielić kułaków, wyróżnił zatem trzy grupy:

III kategoria - średniozamożni właściciele, którzy podlegali przesiedleniu poza granice kołchozów. NA nowym miejscu mogli tworzyć

skupiska nie większe niż 10-20 rodzin

II kategoria - najbogatsi kułacy i "półobszarnicy" (połupomieszcziki) podlegający zesłaniu do oddalonych miejscowości.

Konfiskowano im posiadane środki finansowe pozostawiając 500 rubli

I kategoria - chłopi biorący aktywny udział w wystąpieniach antykołchozowych i w powstaniach. Podlegali oni natychmiastowym

rozstrzelaniom bądź zamknięciu w obozach koncentracyjnych. Członkowie ich rodzin za zgodą rejonowych komitetów wykonawczych

mogli pozostać w dawnym rejonie zamieszkania.

Mniej znanym faktem jest kwestia, że wszyscy kułacy pozbawiani byli obywatelstwa. Dopiero wraz z postanowieniem CKW ZSRS z

3 lipca 1931 r. uzyskali oni możliwość odzyskania praw po pięciu latach od momentu wysiedlenia. Warunkiem było że zdołali

udowodnić, iż w tym okresie przestali walczyć "przeciw zorganizowanemu w kołchozach chłopstwu i przedsięwzięciom władzy

radzieckiej skierowanym na rozwój rolnictwa" oraz wykazać, że są "uczciwymi pracownikami".

/"O poriadkie wosstanowlenija w grażdanskich prawach wysielennych kułakow. Postanowlenije Prezidiuma CIK SSSR", "Prawda"

z 4 lipca 1931 r./

Elementem walki z kułactwem były system podatkowy i system ubezpieczeń.

Ile zatem kazano płacić kułakom i na czym polegało opodatkowanie w porządku indywidualnym?

Jak brzmiała tajna instrukcja z 4 sierpnia 1932 r., stworzona przez zastępcę szefa OGPU Akułowa, przewodniczącego Sądu

Najwyższego Winokurowa i prokuratora SN Krasikowa, tycząca się stosowania przepisów dekretu z 7 sierpnia o karaniu złodziei

własności socjalistycznej.