Rok '45 - ratuj się kto może.

[FSO]

Witam;

taki tytul nosila jedna z pozycji napisana przez H.H. Kirsta. Dokladniej, - "ratuj się kto może" to podtytul. Rok '45 to koniec Wielkiej Niezwyciężonej Rzeszy, podobnie jak i koniec A.H. i jego polityki. Wiele osób mialo niejedno na sumieniu, i nie byly to drobiazgi. Zrywanie mundurów, próba ucieczki na zapomnianą wieś, próba udawania ze Schmidt z SS nie ma nic wspólnego ze Schmidem - rolnikiem czy Schmidtem - góralem mieszkającym w jakiejś spokojnej wsi... Celami ucieczek byly tereny Alp, w tym Bawarii czy Austrii.

Jaka byla skala takich zachowań, czy mialy one rację bytu, czy może byla to próba zjednoczenia uciśnionych przed osądem zdobywców?

pozdr

[ak_2107]

Jaka byla skala takich zachowań, czy mialy one rację bytu, czy może byla to próba zjednoczenia uciśnionych przed osądem zdobywców?

Nie tylko ucieczka w Alpy. Czy nowe papiery.

FSO, to jest temat rzeka. Byly regionalne roznice w zachowaniu sie elit hitlerowskiego aparatu,

byly roznice powodowane wiekiem, dosiadczeniem, pozycja spoleczna, czy pozycja w tym aparacie.

Mocno generalizujac nie bylo poczucia odpowiedzialosci, wspolodpowiedzialnosci o winie czy wspolwinie

nie mowiac. Przypominam sobie slowa jednego z bodajze amerykanskich pracownikow okupacyjnej

administracji - gdyby po wojnie, pod koniec 1945 Niemcy w wolnych demokratycznych wyborach, bez

ingerencji zewnetrznej mogli zadecydowac o swojej przyszlosci, to wiecej niz polowa wybralalaby ponownie

Hitlera. Co nie oznacza, ze po klesce Niemiec spoleczenstowe solidaryzowalo sie z czlonkami nazistowskich

elit.

Uderzajaca jest np. duza liczba samobojstw niemieckich cywilow. W Berlinie w kwietniu i maju 1945

okolo 5000 osob odebralo sobie zycie. Czesto wraz z dziecmi. Czlonkowie elit ale nie tylko.

Jeszcze jedna postawa - w aparacie nazistowskim sluzylo tez sporo ambitnych karierowiczow,

ktorzy po wojnie oferowali swoje umiejetnosci zwyciezcom. Organizacja Gehlen tutaj nalepszym

przykladem ( a bylo tego wiecej, poniewaz Amerykanie czy Brytyjczycy wspolpracowali z wieloma

"wonymi" strzelcami - np. Claus Barby). Druga strona tez nie proznowala. To, co Gehlen z pomoca Amerykanow

postawil "na nogi", skutecznie zdemontowala dwojka bylych SS - manow w sluzbie KGB -

Felfe i Clemens. Ten ostani pytany o motywy podczas procesu w RFN odpowiedzial krotko:

"Pieniadze. Dobrze zylem i duzo widzialem". Ok. 80 wschodnioniemieckich szpiegow mialo za soba

nazistowska przeszlosc. W policji sluzyla tez grupa bylych czlonkow SS.

Edytowane 10 Sierpień 2009 przez ak_2107

[FSO]

Witaj;

ak_2107: ilekroć czyta się wspomnienia żołnierzy, niemal we wszystkich uderza jedno - najbardziej popularnym kierunkiem ucieczek byly Albu, Bawaria czy Austria, wiochy zabite dechami.

Z drugiej strony masz wiele racji, w tym, że ci groźni i prawie groźni pomagali budować oba państwa niemieckie oddając swą wiedzę w zamian za wolność i świeże powietrze.

Czyżby oznaczało to, że tak naprawdę hasło ratuj się kto może dotyczyło polityków z pierwszych stron gazet [polityków - także -leiterów różnych maści] i zwykłych szarych ludzi nawet o średniej pozycji w organizacji, podczas gdy ich szefostwo budowało kolejny raz nowy łąd i demokrację w imię pokoju i przyjaźni międzynarodowami, w zasadzie bez różnicy czy ta przyjaźń jest "pa ruski" czy "in US version"?

pozdr

[Loix]

Trochę rozumiem tych oficerów i SS-manów. Nic nie mieli do stracenia bo pewnie wiedzieli że jeśli nie podejmą próby ucieczki i schowania się przed amerykanami lub żołnierzami ZSRR zostaną pozbawiani życia. Uważam że zjawisko takich ucieczek było bardzo częste bo SS-mani na pewno wreszcie zauważyli że są na celowniku aliantów i całych Niemiec.

[Andreas]

Najbardziej coś, co mnie poruszyło w pewnej książce, na sam koniec[dokładniej H. Brunegger 'Kto sieje wiatr...'], to dwie sytuacje. Oficer SS uciekł z obozu i przedostał się do domu. Tylko i wyłącznie dla żony. Gdy do niego dotarł i wszedł, żona natychmiast doniosła na niego Amerykanom. A ci go odesłali z powrotem do Matuszki Rassiji.

I sam autor, uciekł wyłącznie dla swojej dziewczyny-a ona go odrzuciła. Mimo, że zwiał z obozu dla niej.

Ile było takich historii?

Bo każdy z SS był automatycznie zły, nieważne, czy był strażnikiem z KL czy podoficerem frontowego oddziału, który ani razu nie zbrukał rąk sobie krwią jeńców czy cywilów, czy też szeregowcem z koszar, który nawet nie zdążył pójść na front. Liczyło się to, że byli SS.

[FSO]

Witam;

mnie w pamięci zapisaly się dwie wersje "ratuj się kto może"... Pierwsza z nich to "Zapomniany Żołnierz" Guja Sajera. Walczy niemal do końca, ostatnie dni wjny spędza w Danii opisując to jakie przerażające wrażenie zrobili na spokojnych mieszkańcach tego kraju. W końcu z obozu zostaje odesłąny do domu [bo matka Niemka...] i rozkazem by zapomniał o latach walki, krwi i mordów - ot tak. Dla niego niemożliwe.

H. H. Kirst w innej swej pozycji dokladniej O8/15 - Walczy do końca, opisuje, na podstawie doświadczeń własnych jak to wyglądało. Zwykli żołnierze próbowali jakoś przeżyć, bogatsi - wykupywali różne dziwne miejsca w różnych dziwnych interesach by udowadniać, że oni od zawsze świnie pasali i kudy im do wielkiej polityki.

Czytajć zaś pozycję - pisaną jeszcze w l. 50 tych - Wielka Ucieczka - Thorwalda, można przekonać się, że dla wielu żołnierzy słowo "walczy do końca" oznaczało rzeczywiście walczy do końca, gdyż na pięty następowała im już znienawidzona RKKA.

Czy uciekający SS mani i inni "leiterzy" byli szczurami co z okrętu? Pewnie tak gdyż dzialając na stosunkowo bezpiecznym froncie wojny [ideologiczny i walka ze słabszymi od siebie] najszybciej zauważyli, że najłątwiejsza walka jest walką słowną i deklaracjami, natomiast aby przeżyć należy ową walkę prowadzić z bardzo daleka...

pozdr