Konfilkt w Sudanie

[Hapu]

Geneza konfliktu:

Trwający przez przeszło 50 lat konflikt w Sudanie pochłonął co najmniej 2 miliony ofiar. Ponad 4,5 miliona osób zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów. Przełomem w jednej z najkrwawszych wojen współczesnej Afryki okazał się rok 2005, kiedy to podpisano 9 stycznia 2005 r. w Nairobi (Kenia) porozumienie pokojowe (Comprehensive Peace Agreement). Porozumienie zakończyło konflikt między Północą i Południem kraju, nie oznaczało jednak końca konfliktów w Sudanie. W 2003 roku wybuchł wciąż nie zakończony konflikt w położonym na zachodzie kraju Darfurze.Wojna domowa w Sudanie wybuchła już pod koniec 1955 roku przed ogłoszeniem niepodległości spod panowania brytyjsko-egipskiego (1 stycznia 1956 roku). Powodem buntu murzyńskiej ludności z południa kraju (bunt w Torit) było niezadowolenie z politycznej i gospodarczej dominacji muzułmańskich Arabów z północy. Rebelianci domagali się większej niezależności polityczno-ekonomicznej Południa (łącznie z secesją), innego podziału zasobów naturalnych i władzy oraz zmiany statusu religii islamskiej w państwie. W latach 1955 - 1972 trwały regularne walki pomiędzy siłami rządowymi z Północy a siłami rebeliantów "Anyaya Forces" z południa. Podpisane w 1972 roku w Addis Ababa porozumienie przyznające Południu większą autonomię zapewniło Sudanowi pokój na 11 lat. Konflikt rozgorzał na nowo w 1983 roku (bunt w Bor) po decyzji prezydenta Nimeiri ograniczającej autonomię południowych władz. Decyzja ta była poprzedzona odkryciem złóż ropy naftowej na południu Sudanu. Z rozwiązanych w 1972 roku sił "Anyaya" i uczestników buntu w Bor została uformowana Ludowa Armia Wyzwolenia Sudanu (SPLA/M - the Sudan People's Liberation Army/Movement), która stanowiła od tej pory główną siłę rebeliancką.

Próby rozwiązanie konfliktu:

Pierwsze ustalenia zmierzające do zakończenia konfliktu Północ-Południe miały miejsce w 1997 roku. Doszło do podpisania Deklaracji Zasad (Declaration of Principles), która stanowiła o jedności Sudanu, demokratycznym i świeckim charakterze państwa i sprawiedliwym podziale zasobów. Przewidywała, że w przypadku złamania tych zasad przez rząd, miało zostanie przeprowadzone na Południu referendum w sprawie secesji. Deklaracja ta nie zdołała zakończyć konfliktu sudańskiego z powodu nieprzestrzegania jej postanowień przez strony. Pod naciskiem międzynarodowym, w 2002 roku zostały podjęte kolejne negocjacje między rządem a Ludową Armią Wyzwolenia Sudanu (SPLA/M). Prowadzone pod egidą Międzyrządowej Organizacji Rozwoju (Inter-Governmental Authority on Development - IGAD) i przy pomocy Troiki (USA, Wielka Brytania i Norwegia) rozmowy doprowadziły do podpisania 20 czerwca 2002 roku Protokołu z Machakos. Zawierał on cztery postanowienia dotyczące struktury władzy, składu rządu, okresu przejściowego i prawa do samookreślenia się ludności z Południa. Konsekwencją podpisania protokołu było także zawieszenie broni i zgoda obu stron na kontynuowanie negocjacji pokojowych.

Kolejnym krokiem do rozwiązania konfliktu był szereg protokołów podpisanych w Naivasha (Kenia) w 2003 i 2004 roku. Najważniejszym z nich był protokół kończący negocjacje w Naivasha podpisany 31 grudnia 2004 dotyczący permanentnego zawieszenia broni.

Kamieniem milowym w konflikcie sudańskim okazało się natomiast podpisanie 9 stycznia 2005 roku w Nairobi (Kenia) porozumienia pokojowego (Comprehensive Peace Agreement - CPA). Ustanowiło ono 6 letni okres przejściowy, po upływie którego ludność Południa wypowie się w referendum nad oddzieleniem Południa od Północy. Powołano również komisję, która ma opracować tymczasową konstytucję Sudanu.

[JJ]

Jeśli ktoś nie ma zainstalowanego Google Earth a chciałby się więcej dowiedzieć - i zobaczyć - konflikt w Sudanie to niech sobie zainstaluje ten program. Patch z ludobójstwem w Darfurze jest na stronie Google Earth. Naprawdę niezłe zdjecia satleitarne z opisami. Cały program zrobiony we współpracy z United States Holocaust Memorial Musuem.

[Hauer]

Kamieniem milowym w konflikcie sudańskim okazało się natomiast podpisanie 9 stycznia 2005 roku w Nairobi (Kenia) porozumienia pokojowego (Comprehensive Peace Agreement - CPA). Ustanowiło ono 6 letni okres przejściowy, po upływie którego ludność Południa wypowie się w referendum nad oddzieleniem Południa od Północy. Powołano również komisję, która ma opracować tymczasową konstytucję Sudanu.

Rzeczywistośc okazała się inna. Przy niemal zupełnej obojetności świata postanowiono południe zmasakrować:

http://darfur.blox.pl/html

[Estera]

„Darfur to katastrofa”, „największa katastrofa humanitarna świata”- to zdania wyrwane z artykułu z Gazety Wyborczej (30 06-107 07 r.) autorstwa Adama Leszczyńskiego. Od 2003 roku sudański rząd posługujący się milicją dżandżawidów morduje czarne plemiona mieszkające w Darfurze. Do lipca 2007 zginęło 300 tys. ludzi. 2 mln ludzi żyje w obozach (a raczej jak określa Leszczyński- „wegetuje”). Brakuje podstawowego środka do życia- wody. Uchodźcy uciekali przed żołnierzami, rebeliantami i bandytami. Cywile w Darfurze są ofiarami gwałtów i mordów. Umowę pokojową zawartą w 2006 roku zerwano niezwykle szybko. Członkowie organizacji humanitarnych są porywani. „Zamknięci w obozach w nieludzkich warunkach ludzie wszczynają rozruchy”. Prezydent (dyktator) Sudanu Omar al. Bashir zbroi bojówki. Warto zacytować Leszczyńskiego: „Prezydent Sudanu jest weteranem dyplomatycznych gier. Odmówił wiz międzynarodowym obserwatorom, którzy mieli napisać raport o naruszaniu praw człowieka w Darfurze. A kiedy raport oparty na zeznaniach uchodźców ukazał się, al Bashir oświadczył, że jest nic nie wart, bo autorzy nie byli na miejscu.” Protektorem Sudanu są Chiny. Chiny blokowały wszelkie próby ONZ w sprawie konfliktu. Hipokryzja Sudanu osiągnęła szczyt, gdy Sudan przeciwstawił się postępowaniu Izraela względem Palestyny .

O jakich konwencjach możemy mówić w tym wypadku?

IV Konwencja Haska- Konwencja dotycząca praw i zwyczajów wojny lądowej

DZIAŁ I

O WOJUJĄCYCH.

Rozdział I

Określenie wojującego

Artykuł 1

Ustawy, prawa i obowiązki wojenne stosują się nie tylko do armii, lecz również do pospolitego ruszenia i oddziałów ochotniczych, o ile odpowiadają one warunkom następującym:

1)jeżeli mają na czele osobę odpowiedzialną za swych podwładnych;

2)noszą stałą i dającą się rozpoznać z daleka odznakę wyróżniającą;

3)jawnie noszą broń;

4)przestrzegają w swych działaniach praw i zwyczajów wojennych.

W tych krajach, gdzie pospolite ruszenie lub oddziały ochotnicze stanowią armię lub wchodzą w jej skład, nazwa armii rozciąga się na nie.

Artykuł 2

Ludność terytorium niezajętego, która przy zbliżeniu się nieprzyjaciela dobrowolnie chwyta za broń, aby walczyć z wkraczającymi wojskami i nie miała czasu zorganizować się zgodnie z art. 1, będzie uważaną za stronę wojującą, jeżeli jawnie nosi broń i zachowuje prawa i zwyczaje wojenne.

Artykuł 3

Zbrojne siły stron wojujących mogą składać się z walczących i nie walczących, w razie zagarnięcia ich przez nieprzyjaciela zarówno tym, jak i tamtym przysługuje prawo być traktowanymi jak jeńcy wojenni.

W świetle tych zapisów uczestników tych wydarzeń- każdego bandytę uznać możemy za wojującego, dlatego taka jednostka powinna być pociągnięta do odpowiedzialności jako wojująca.

DZIAŁ II

O KROKACH NIEPRZYJACIELSKICH

Rozdział I

O sposobach szkodzenia nieprzyjacielowi, o oblężeniach i bombardowaniach.

Artykuł 22

Strony wojujące nie mają nieograniczonego prawa wyboru środków szkodzenia nieprzyjacielowi.

Artykuł 23

Oprócz zakazów, ustanowionych przez specjalne konwencje, zabrania się mianowicie:

a)używać trucizny lub broni zatrutej;

b)zabijać albo ranić zdradziecko osoby, należące do ludności lub do wojsk nieprzyjaciela;

c)zabijać lub zadawać rany nieprzyjacielowi, który złożył broń i, nie mając już środków obrony, zdał się na łaskę;

d)oświadczać, że nikomu nie będzie darowane życie;

e)używać broni, pocisków lub środków, mogących zadać zbyteczne cierpienia;

f)bezprawnie używać flagi parlamentarnej,narodowej,oznak wojskowych i uniformów nieprzyjaciela, jak również oznak odróżniających,ustanowionych przez konwencję genewską;

g)niszczyć lub zagarniać własność nieprzyjaciela, oprócz wypadków, gdy takiego zniszczenia lub zagarnięcia wymaga konieczność wojenna;

h)ogłaszać za wygasłe, zawieszone lub nie podpadające osądzeniu prawa i roszczenia obywateli strony przeciwnej.

Zabrania się również stronom wojującym zmuszać poddanych strony przeciwnej do uczestnictwa w działaniach wojennych, skierowanych przeciwko ich krajowi, nawet w tych razach, gdy pozostawali oni w służbie tejże strony wojującej przed rozpoczęciem wojny.

Te konwencje w Darfurze są łamane m.in. przez następujący fakt- w Darfurze bronią jest także gwałt- używany w celu poniżenia i zastraszenia.

[94michal7]

Witam : )

Przygotowuje prezentacje o konflikcie północ-południe w Sudanie.

Potrzebuje jeszcze informacji na temat czynników ułatwiających i utrudniających rozwiązanie tego konfliktu.

Bardzo proszę o rzeczową pomoc ; )

[secesjonista]

Niesprzyjające:

- rozmieszczenie geograficzne klanów

- podział na Saab Saamale

- idea Wielkiej Somalii i wynikające z tejże problemy (vide: wojna Ogadeńska)

- działalność AIAI i podobnych organizacji

- słabość struktur władzy i systemu prawnego

[94michal7]

Dziękuję bardzo, a co mogłoby pomóc w rozwiązaniu tego konfliktu?

[secesjonista]

Zaangażowanie sił międzynarodowych (acz niekoniecznie ONZ) w kontrolę wybrzeży i odpowiednie siły zdolne do reakcji w głębi kraju.

Pacyfikacja zaangażowania państw ościennych.

Wskazanie na korelację pomiędzy pomocą międzynarodową a stabilizacją prawną i polityczną.