Poczta Polska

[Roman Różyński]

Niekoniecznie - mogli się zmieniać.

Mogli ale czy zmiennicy (jeśli byli) też nie pracowali czasem w dzień przy innych przesyłkach ?

Czy kwestie te są naświetlone w podanym opracowaniu ?

[secesjonista]

To nie jest opracowanie, tylko artykuł i tyczy się innych kwestii (jak widać po tytule), zatem - nie. Czy ekspediował czy nie to nie ma nic do rzeczy - poczta miała się poruszać z taką a nie inną prędkością.

Ile wychodzi panu Romanowi na godzinę kilometrów u pracowników poczty?

[Roman Różyński]

Jest istotne czy poczta miała się poruszać w nocy.

Jeśli nie to odpada ok. 8 godzin, w dodatku co jakieś 3 mile odpoczynek (kwadrans lub pół godziny jak wspomniałeś) i okaże się że max 15 mil można przebyć w dobę sztafetą, czyli nieco ponad 105 km, pocztą ordynaryjną wyjdzie zaledwie 14 mil (98 km), a kurierem trudno powiedzieć bo nie podałeś czasów odpoczynku dla kuriera.

Są to więc czasy dość zbliżone do tego co znalazłem na temat przekazywania wieści w poł . XVII w.

Jeśli natomiast poczta ordynaryjna i sztafeta końca XVIII w. działały w nocy to wyjdzie że faktycznie były szybsze od XVII wiecznej poczty, bo 24 godziny minus ok. 8 lub 16 kwadransów daje odpowiednio 20 (140 km) lub 22 mile (154 km) dla poczty ordynaryjnej bądź sztafety.

[secesjonista]

...

to wyjdzie że faktycznie były szybsze od XVII wiecznej poczty.

Ano, nic z tego nie wyjdzie. Z jednego powodu. Roman Różyński prześledził czas dotarcia listów, ale nie wskazał by były one dostarczony poprzez system pocztowy.

[Roman Różyński]

Ano, nic z tego nie wyjdzie. Z jednego powodu. Roman Różyński prześledził czas dotarcia listów, ale nie wskazał by były one dostarczony poprzez system pocztowy.

W przyszłości postaram się więc zwrócić także uwagę na sposób w jaki wysyłano wiadomości, pozdrawiam

[secesjonista]

Taka ciekawostka, sprawa poczty z czasów króla Stanisława Auguta Poniatowskiego wypłynęła pośrednio po przeszło stu dwudziestu latach... przy okazji wypełniania zapisów traktatu ryskiego. Oto Delegacja Polska występująca o zwrot przedmiotów należących do tego władcy (w myśl art. XI traktatu) otrzymała odpowiedź, że Rosja miała jakoby spłacić wszelkie zobowiązania pośmiertne Stanisława Augusta, zatem jego inwentarz przeszedł na własność Rosji.

Strona polska musiała zatem przeprowadzić stosowną archiwalną kwerendę jak to z tymi długami było, a dokonał jej w głównej mierze Józef Stojanowski z Archiwum Głównego. To co nas tu interesuje, to że w myśl porozumienia zaborców (w ramach komisji trilateralnej) z 1797 r., poczt-amt został uznany za jego własność prywatną. Po śmierci ex-króla pośród aktywów odnotowano 35 659 rubli i 90 kopiejek, wypłaconych przez "kasę pocztową carską tytułem zaległej należytości królowi od poczty petersburskiej, moskiewskiej i ryskiej, dłużnej poczcie warszawskiej od r. 1793...".

/J. Siemieński, J. Stojanowski "Aktualność długów Stanisława Augusta", "Przegląd Historyczny", 124, T. 24, s. 68/