Konferencja Paryska

[Jarpen Zigrin]

W 1919 r. odbyła się konferencja w Paryżu mam kilka refleksji, czy uważacie, że Brytyjczycy byli nastawienie antypolsko, a Dmowskiemu wypominano antysemityzm, gdy innie też mieli na sumieniu podobne rzeczy? Czy Polska odgrywała tam w ogóle jakieś znaczenie i nasza reprezentacja tam coś osiągnęła?

[FSO]

Witaj;

tak naprawdę, to nasza rola byla żadna. Byliśmy zbyt mali, zbyt świeży a głośne słowa Wilsona o prawach do samostanowienia zostały głośnymi słowany cytowanymi wszędzie i przy każdej okazji. Tak naprawdę, Stany wyłączając się z aktywnych negocjacji rozpoczęły spór w którym graly rolę interesy trzech państw: Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec:

- Francja chciała upokorzenia Niemiec;

- Wielka Brytania nie chciała nadmiernego wzrostu roli Francji co by się stało gdyby upokorzono Niemcy, co oznaczało że polityka Brytyjczyków będzie miała na celu wspieranie ich gdzie się dało.

W takiej sytuacji proba zrobienia czegokolwiek przypominała zabawę w rosyjską ruletkę: wystrzeli - nie wystrzeli. Wypominanie Dmowskiego antysemitymu i innych mniejszych grzeszków to polityka , to próba mająca na celu zdyskredytowanie mało znanej w sumie osoby powołującej się na jakieś tam iluzje i słowa. Klucz do wyjaśnienia tego co się działo leży w wielkiej polityce.

pozdr

[palatyn]

Witaj;

tak naprawdę, to nasza rola byla żadna. Byliśmy zbyt mali, zbyt świeży a głośne słowa Wilsona o prawach do samostanowienia zostały głośnymi słowany cytowanymi wszędzie i przy każdej okazji. Tak naprawdę, Stany wyłączając się z aktywnych negocjacji rozpoczęły spór w którym graly rolę interesy trzech państw: Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec:

- Francja chciała upokorzenia Niemiec;

- Wielka Brytania nie chciała nadmiernego wzrostu roli Francji co by się stało gdyby upokorzono Niemcy, co oznaczało że polityka Brytyjczyków będzie miała na celu wspieranie ich gdzie się dało.

W takiej sytuacji proba zrobienia czegokolwiek przypominała zabawę w rosyjską ruletkę: wystrzeli - nie wystrzeli. Wypominanie Dmowskiego antysemitymu i innych mniejszych grzeszków to polityka , to próba mająca na celu zdyskredytowanie mało znanej w sumie osoby powołującej się na jakieś tam iluzje i słowa. Klucz do wyjaśnienia tego co się działo leży w wielkiej polityce.

pozdr

Jak rzadko zgodzę się z kolegą FSO. Dobitnie pokazał, że działanie w Paryżu zbyt wiele dla sprawy Polski nie przyniosło. 95% spraw decydowało się tu na miejscu, dzięki działaniu Józefa Piłsudskiego.

[FSO]

Witam;

palatyn : dwie - trzy sprawy - dlaczego mam takie podejście:

1. Nie byliśmy wówczas, języczkiem u wagi, ani krajem który coś mógł zdecydować bo miał takie a nie inne położenie geostrategiczne jak się to obecnie nazywa. Byliśmy jakimś tam tworem państwowym, bez określonych granic, o którym w zasadzie nie było zbyt wiele wiadomo, poza tym że granice paliły mu się wszędzie

2. To my chcąc coś zyskać musieliśmy zabiegać to o popracie Frnacji, to Anglii a czasem modlić się by w Niemczech sprawy się ułożyly w rozsądny sposób.

Oba punkty mówią jedno - byliśmy tam petentami majacymi naprawdę kiepskie szanse by coś ugrać tak aby można było myśleć o spójnej polityce, już u nas na terenie kraju.

3. Stawianie Konferencji przed faktami dokonanymi także nie stanowiło ajlpeszego wyjścia w każdym wypadku, choć niejednokrotnie rzeczywiście pozwalalo to planować jakieś sensowne działania w dłuższej perspektywie czasowiej.

pozdr

[Bruno Wątpliwy]

Nie popadałbym w przesadę. Mocarstwem nie byliśmy, fakt. Członkiem "wygranej strony" światowego konfliktu natomiast tak trochę honoris causa, bo szczerze mówiąc dosyć długo nas widziano przede wszystkim u boku państw centralnych, dobrze, że udało się to wrażenie Dmowskiemu i "błękitnej armii" zatrzeć. Wielka Brytania nam nie sprzyjała, albowiem powróciła do tradycyjnej polityki montowania równowagi w Europie, czyli osłabiania Francji i jej sojuszników. Patrzono trochę na nas jak na dziwoląga, który pojawił się gdzieś tam w miejscu należnym Rosji. Nawet Francja traktowała nas jako sojusznika zastępczego i zamieniłaby chętnie na Rosję. Asów w rękawie wiele nie mieliśmy.

Ale jednak Dmowski okazał się sprawnym politykiem i bynajmniej nie wrócił "na tarczy". Otrzymaliśmy szansę "ugrania" Mazur i Górnego Śląska, których związki z Polską były nader złożone i odległe (nie wnikam w szczegóły). Gdyby nie nasze błędy (pomysł dopuszczenia do głosowania emigrantów z tych ziem; plebiscyt na Warmii i Mazurach przeprowadzony gdy wojska polskie ponosiły największe klęski; słaba propaganda - szczególnie na Mazurach) - mogliśmy uzyskać tam więcej, niż uzyskaliśmy (zresztą na Śląsku i tak nam się nieźle powiodło, biorąc pod uwagę uwarunkowania).

Przynależność Wielkopolski do Polski była bezdyskusyjna, choć nawet i tam Niemcy stanowili istotną część mieszkańców (w Poznaniu bodajże 42%, W Gnieźnie 39%).

W całych Prusach Zachodnich Niemców było bodajże 66% (w Toruniu 66%, w Grudziądzu 84%, w Bydgoszczy 81%). A istotną ich część (czyli późniejsze woj. pomorskie) odzyskaliśmy bez żadnego plebiscytu (który wcale nie powiedziane, że byśmy wygrali - gdyby przeprowadzono go np. w lipcu 1920 r. z udziałem mieszkających tam i urodzonych Niemców). I wreszcie - miasto z olbrzymią większością niemiecką - Gdańsk, zostało odłączone od Niemiec.

To nie były jakieś straszne złe rezultaty, biorąc pod uwagę opór Anglii i protesty Niemiec (dla których - przypomnijmy - straty na rzecz Polski były w powszechnym odczuciu maksymalnym upokorzeniem i tragedią narodową).

Rolę odegraną przez delegację polską w Paryżu uważam w sumie za pozytywną, tak samo jak rolę w kraju Piłsudskiego (w latach 1918-1919).

[Jarpen Zigrin]

Dobitnie pokazał, że działanie w Paryżu zbyt wiele dla sprawy Polski nie przyniosło. 95% spraw decydowało się tu na miejscu, dzięki działaniu Józefa Piłsudskiego.

Ja bym jednak przyłączenia Wielkopolski i Pomorza nie bagatelizował i nie mówił, że to niezbyt wiele.

Roli Piłsudskiego też bym nie przeceniał, nie on sam wyzwalał i odbudowywał II RP.

[FSO]

Witam;

niestety, nie da się przypisać wszystkich dzialań pozwalających odzyskać Pomorze Pilsudskiemu, lub dokladniej, jego polityce. nasza pozycja "siedzącego okrakiem" i jak Bruno slusznie zauważyl mieliśmy szczęście, że Pomorze należalo do nas.

Co ciekawe wyniki plebiscytów na Śląsku i Warmii i Mazurach pokazują, że prawdopodobnie nie byloby "zbyt różowo" gdyby jednak zostala podjęta decyzja o glosowaniu. Poza tym, tak naprawdę, to że Pomorze bylo niemieckie [z racji zamieszkania Niemców] i pewnego odbioru spolecznego byl fakt, że znacznie większy nacisk byl kladziony na "kresy" wschodnie niż ziemie na Zachodzie. Poza tym nawet w czasach RON żywiol niemiecki byl tam silny zawsze a i wyznania protestanckie [co wtedy niemal "z urzędu" oznaczalo Niemca] bylo tam silne.

Poza tym efekty walki politycznej na Konferencji Paryskiej między Francją i Wielką Brytanią byla taka, że to Niemcy mogli ugrać znacznie więcej praw dla siebie, znacznie większe prawa i ulatwienia w plebiscytach niż kraj w zasadzie bez granic, walczący o przetrwanie...

pozdr

[arnold]

Jeżeli chodzi o województwo pomorskie zwane równiez Korytarzem to stosunki narodowościowe wyglądały w ten sposób, że w roku 1910 na terenach późniejszego województwa pomorskiego mieszkało 989 715 osó z czego było 421 033 Niemców (42,5%). W roku 1921 było 935 643 mieszkańców z czego juz tylko 175 771 Niemców (18,8%). Po kolejnych dziesięciu latach w roku 1931 na 1 080 138 mieszkańców Niemców było juz tylko 105 400 osób (9,7%). Powodem tak drastycznego zmniejszenia sie licznby Niemców na Pomorzu był masowy ich eksodus po I wojnie światowej, który trwal az do 1939 roku. Mniejszośc niemiecka przeprowadzała własne prywatne spisy ludności niemieckiej i ich wyniki niewiele sie rózniły od wyników oficjalnych i tak według spisu przeprowadzonego przez Deutsche Vereinigung fuer Westpolen w roku 1926 ludnośc niemiecka stanowiła na Pomorzu 12,5& ogółu mieszkańców. Natomiast według takiego samego spisu z roku 1934 Niemcy stanowili na Pomorzu 9,9% ogółu ludności. Najwięcej Niemców wyjeżdżało z miast i właśnie w miastach odsetek ludności niemieckiej spadł najbardziej drastycznie. Na terenach wiejskich było troche lepiej ale spadek liczby ludności niemieckiej i tam był bardzo duży. Jak wykazał Marek Stażewski większosc Niemców wyjechała jeszcze przed objęciem tych ziem przez Polskę. widac strach przed Polakami miał wielkie oczy

Jeśli chodzi o samą Konferencje Wersalska to odnieślismy spory sukces. Przyłączenie do Polski bez plebiscytu Wielkopolski i Pomorza, plebiscyty na Śląsku i w Prusach Wschodnich to spory sukces. Największy żal i pretensje mam do Romera za tych nieszczęsnych emigrantów. Ogólnie jednak Dmowski, Paderewski, Romer i spółka wykonali kawał dobrej roboty.