Skąd się wziął Piłsudski?

[Jarpen Zigrin]

Jak Józef Piłsudski przez lata wypracował swoją pozycję? Jak przebiegała i co zaważyło na jego karierze, że doszedł do właściwie samodzielnych rządów w naszym kraju? Miał szczęście, ktoś mu pomógł, a może taki zdolny był?

[FSO]

Witam;

dziś krótko i treściwie - Piłsudski odchodził w czasie kryzysu przysięgowego w glorii chwały bojowanika o polskie wojsko, za co zostal skazany na odosobnienie [jak ono wyglądało już gdzieś było opisywane], potem zaś przybył w idealnym czasie do stolicy. Był wówczas jedyną taką osobą, o takim życiorysie w mieście. Potem do tego doszła legenda: Wodzy na Wilno i Kojów, bitwa warszawska...

pozdr

[Vissegerd]

FSO, to już później. Na swoją pozycję Piłsudski pracował już wcześniej, jeszcze jako członek PPS. Myślę, że najpierw powinniśmy się zająć początkowym okresem działalności, okresem "Ziuka".

Tak BTW, niezbyt zręcznie brzmi tytuł tematu, tak jakbyśmy sugerowali, że spadł z nieba niemalże. Może by go jakoś przeredagować...

Pozdrawiam.

[Jarpen Zigrin]

Początkowo był terrorystą w walce z caratem, potem mu to niestety zostało i w maju już walczył, ale z Polakami, ale temat nie o tym. Chodzi w nim jak z Józefa Piłsudskiego stał się on Marszałkiem? Jakie były przełomowe chwile w jego życiu i tak jak pisałem w pierwszym poście, czy ktoś lub coś mu pomogło, czy on był tak wybitny, że realizował konsekewntnie i samodzielnie wszystkie swoje cele. : )

[Vissegerd]

Dodajmy, że w XIX-wiecznej rzeczywistości (i pierwszych latach XX w.), w walce z Caratem, określenie "terrorysta" nie ma pejoratywnej konotacji. W tym wypadku Piłsudski był bojowcem i walczył z zaborcą, jest więc to wysoce chwalebne z polskiego punktu widzenia działanie.

Pozdrawiam.

[Tofik]

Trochę na temat terroryzmu polskiego w XIX i XX wieku pisał Jerzy Besala. A tutaj krótki komentarz do słów Besali.

[Jarpen Zigrin]

Tak, tak ta działalność jest pozytywna, ciekawe czy i jaki miała wpływ na jego dalszą karierę działalność w PPSie. Jak to się stało, że jego pozycja tak urosła, że był tłumnie witany i na dworcu w Wilnie i na dworcu w Warszawie, a następnie został Naczelnikiem państwa?

[youpendi]

Piłsudski był wychowany w rodzinie o bardzo silnych tradycjach niepodległościowych - ojciec P. walczył w powstaniu styczniowym, sam Piłsudski urodził się w 1867r., kiedy skutki upadku powstania jeszcze odbijały się na Polakach, co potęgowało ich nienawiść do caratu. P. od małego był więc nastawiony 'antycarowo'.

W 1887r. został zesłany na Sybir, za przygotowywanie zamachu na cara. Poza tym Wiktor (pseudonim P.) był chłopakiem bardzo zdyscyplinowanym, stanowczym, wiedział czego chce i solidnie dążył do celu. To niezwykle ważne i cenne cechy, które bardzo przydają się do pięcia się wzwyż po szczeblach proletariackiej kariery.

Ponadto Piłsudski wkładał w to co robi całe swoje serce. W 1900r. więziony w Cytadeli za redagowanie Robotnika, który bynajmniej nie był ówcześnie poprawny politycznie. Powoli, powoli, ale regularnie Piłsudski wysuwał się na czołowego działacza PPS'u. Nie było 'przełomu'. Swoją pozycję Piłsudski zdobył solidną i sumienną pracą. W 1904r. pojechał do Tokyo, żeby szukać pomocy u japońskiego rządu (Rosja znajdowała się wtedy w wojnie z Japonią..), kiedy wrócił założył OB-PPS - bojówkę, która zajmowała się dywersją, organizowała akcje przeciwko władzom carskim.

Potem zainteresował się organizacjami paramilitarnymi - w 1908r. we Lwowie, razem z K. Sosnkowskim założyli Związek Walki Czynnej - pierwszą tajną organizację, która miała przygotowywać młodzież do walki przeciwko zaborcom, w razie wybuchu wojny. Wkrótce za przykładem ZWC powstały inne organizacje; Związek Strzelecki, Drużyny Strzeleckie, Drużyny Bartoszowe etc.

W tym to tez czasie Piłsudski silnie rozpowszechniał orientację proniemiecką. Młodym ze Wschodu idea Piłsudskiego bardzo przypadła do gustu - każdy równie mocno nienawidził caratu.

w 1912r. zwowal w Zakopanem konferencję, na której utworzyła się TKSSN (Tymczasowa Komisja Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych) - za główny cel postawiono sobie utworzenie armii polskiej u boku Austro-Wegier, by walczyć o niepodległość. Ponieważ Piłsudski był bardzo zaangażowany i on sam był głównym inicjatorem zjazdu mianowano go koordynatorem tych działań.

Gdy wybuchła wojna miał już bardzo silną i mocna pozycję - i idealnie ją wykorzystał.

Pytasz Jarpen czy był Piłsudski zdolny. Moim zdaniem tak! I był piekielnie inteligentny - przynajmniej za młodu Idealnie wykorzystał wszystkie swoje atuty, robił swoje, nie oglądał się na innych. Wszystko co osiągnął to dzięki ciężkiej i żmudnej pracy.

Niestety 'na starość' jechał na swojej opinii sprzed Iwś.. -.-' Jednak fakt faktem, że równie zapracowanego gościa w latach przedwojennych nie było. Chociaż Kazimierzowi Sosnkowskiemu niewiele brakowało (niewiele=nie miał takiej siły przebicia jak Piłsudski).

Pe.eS: okej.. nie kolega spod budki z piwem. Fakt, niefortunnie użyłam słowa - a chodziło o Sosnkowskiego (pisałam o nim kilka akapitów wcześniej). Przepraszam..

Edytowane 17 Maj 2009 przez youpendi

[palatyn]

Chociaż Kaziowi niewiele brakowało (niewiele=nie miał takiej siły przebicia jak Piłsudski).

A Kaziu to kto? Twój kolega spod budki z piwem? Czy premier od słynnego "yes, yes, yes!"?

Edytowane 16 Maj 2009 przez FSO
Bardzo proszę bez wycieczek osobistych, kolejne tego typu posty będą usuwane, a dalsza dyskusja w stylu : Kaziu, Józiu - budka z piwem może skończyć się warnem

[Vissegerd]

A Kaziu to kto? Twój kolega spod budki z piwem? Czy premier od słynnego "yes, yes, yes!"?

Też się zastanawiałem... Może chodziło o Kazimierza Bartla? A może o Sosnkowskiego?

Pozdrawiam.

[Tofik]

Twój kolega spod budki z piwem?

Radziłbym się powstrzymać z takimi komentarzami.

A żeby nie było offtopicowo, to z tego co mi wiadomo, jeśli uczestniczył w przygotowaniach do zamachu na cara to raczej nieświadomie (nie wiedział w jakim celu pomagał), a jego brat (Bronisław) był w to bardziej zaangażowany.

[palatyn]

Radziłbym się powstrzymać z takimi komentarzami.

A ja radziłbym zauważać, że mówienie per "KaziK" o polskim generale, Naczelnym Wodzu to chyba zwykłe chamstwo.

[Albinos]

Moi drodzy, dalszy ciąg dyskusji nt. tego, czym jest pisanie per "Kazik" nt. polskiego generała (o ile to o nim mowa), proszę przenieść na PW.

[Jarpen Zigrin]

Dobra to wróćmy do meritum, bo kolejny raz próbuje się tematy rozmywać.

Do kwestii istotnych w życiorysie Piłsudskiego z pewnością należą:

Wstąpienie do PPS i działalność terrorystyczna wymierzona w Cara, a także kariera polityczna tamże.

Pobyt w więzieniu rosyjskim jak i niemieckim, co go stawiało w świetle uciskanego przez obydwu zaborców.

Działalność legionowa.

Kryzys przysięgowy.

Żeligiada.

Podczepienie się pod sukces Rozwadowskiego z wojny z bolszewikami.

Pozorne wycofanie się z polityki.

Zamach na konstytucyjne organy państwa i wszczęście wojny domowej. Potem umacnanie własnej władzy środkami represji.

Z tych wszystkich punktów chyba najważniejsze było przystąpienie do PPS i tam odgrywanie coraz większej roli, następnie wojna z bolszewikami i pozorwanie się na męża opatrznościowego, aż wreszcie tzw. zamach majowy i siłowe przejęcie władzy w państwie.

Ogólnie Piłsudski jak nie potrafił czegoś osiągąć metodami demokratycznymi i cywilizowanymi (a miał z tym bardzo duże problemy) był gotów rozlewać krew rodaków, byle tylko osiągać wedle swoje mniemania słuszne cele dla Polski, by nie powiedzieć więcej, że chodziło mu tylko władzę dla siebie, był na tą władzę chory i gotów do zrobienia dla niej wszystkiego.

[FSO]

Witam;

Jarpen - trochę racji możesz mieć, bo tak naprawdę Piłsudski byl znany z tego, że działał jako zwolennik niepodleglości, z bronią w ręku walczącyc z zaborcą, potem jak się dało to chwycił za broń jako legionista. Oznaczało to że ma piękną kartę jako żołnierz walczący [w swoim mniemaniu i innych] zawsze za niepodleglością. Kryzys przyjęgowy zrobił z niego męczennika, a przybycie do Warszawy w odpowiednim czasie i miejscu [nie wnikam jak bardzo Niemcy mu pomogli] sprawiło, że bohaterowi przekazano władzę najpierw wojskową potem cywilną.

Tak z boku - przecież podobną historię ma Wałęsa - najpierw w związku, potem podpisuje porozumienia które są "de facto" jego zwycięstwem, w końcu internowanie i Nagroda Nobla [połączona z bzdurnymi działaniami władz w ówczesnym czasie] tworzą z niego męczennika z a sprawę, który jest liderem ruchu, który wygrywa przy Okrągym Stole wszystko.

Dla wielu "nielegalne acz sprytne podbicie Wilna" i pogonienie Rosjan spod Warszawy [ciekawe kto nas na Kijów wodził] w końcu wycofanie się formalne z aktywnej polityki [ostentacyjne] sprawiło, że stał się kimś w rodzaju Legendy, która jest pamiętana jako jedno wielkie źródło sukcesów, jako ta która odniosła same zwycięstwa, a nigdy porażek, mająca wreszcie czelność i śmiaość powiedzieć - wychdzę z bagna polityki. Legenda niezależna od nikogo i niczego. W czasie przewrotu byłą to rzecz bezcenna.

pozdr