Jerzy Hoffman

[Tofik]

Znany polski reżyser (również scenarzysta), jeden z najpopularniejszych reżyserów w historii Polski, twórca ekranizacji Sienkiewiczowskiej Trylogii, jak i m.in. "Starej Baśni". Ostatnio pracował nad filmem dokumentalnym "Ukrainy - narodziny narodu", który przedstawia dzieje Ukrainy od średniowiecza (choć wtedy nie było państwa ukraińskiego) praktycznie do dzisiaj. Dziś, rozmawiając z Torbicką powiedział, że przy tworzeniu filmu korzystano z archiwów polskich, ukraińskich, angielskich, rosyjskich, szwedzkich i amerykańskich, a on sam często musiał konfrontować opinie nawet siedmiu historyków w danej sprawie (ciekawym jak wyglądało to na serio). Film ma być adresowany zarówno do widza ukraińskiego jak i polskiego.

Dzisiaj powiedział również, że gdyby nie był filmowcem, to zostałby historykiem.

Jak oceniacie dzieła Hoffmana? Może ktoś oglądał jego najnowszą produkcję?

[Bruno Wątpliwy]

Sympatyczna postać, z dużą pasją, wrażliwością i świadomością tego, że inni mogą widzieć historię nieco inaczej. Na przykład z sienkiewiczowskiego "materiału agitacyjno-propagandowego" w sumie zrobił całkiem politycznie poprawne dzieło ("Ogniem i mieczem").

Wybiórczo i ad hoc:

"Prawo i pięść" ma mój dozgonny sentyment za piosenkę Osieckiej i Komedy w wykonaniu Fettinga. Reszta to całkiem niezły western (czy raczej "ostern", a może jednak "western" - bo to w końcu Ziemie Odzyskane ).

"Trylogia" - no cóż "Hoffman wielki koronny" jak to zdaje się powiedział Waldorff. Nikt by zapewne tego lepiej nie nakręcił, aczkolwiek - moim zdaniem - "seria" jest nieco nierówna. "Potop" ma u mnie miejsce numer 1 za wszystko (reżyserię, aktorstwo, sceny batalistyczne), choć oczywiście z dokładną prawdą historyczną bywało różnie - ale takie prawo książki i filmu. "Pana Wołodyjowskiego" stawiam na miejscu drugim. W "Ogniem i mieczem" widać już było niestety mniejszy budżet i brak pułku kawalerii Mosfilmu.

"Do krwi ostatniej" - w sumie, jak na rok nakręcenia, całkiem strawne, choć oczywiście "z epoki". Sceny batalistyczne znowu, jak na polskie kino - niezłe.

"Gangsterzy i filantropi" - perełka komediowa, teraz już także społeczno-historyczna.

"Stara baśń" - jakoś nie mam szczególnego sentymentu do tego filmu. Choć filmową zagrodę w Biskupinie obejrzałem .

Najnowszego filmu o Ukrainie nie widziałem.

Edytowane 30 Grudzień 2008 przez Bruno Wątpliwy

[Pancerny]

W "Ogniem i mieczem" widać już było niestety mniejszy budżet i brak pułku kawalerii Mosfilmu.

Dla mnie ten film jest po prostu spartolony. W programach przed premierą, i rozmowach z reżyserem, mówiono o profesorach historii, którzy czuwali nad prawdą historyczną, o fachowcach od scen militarnych, o efektach komputerowych, które miały pomnożyć armię, ale gdy pokazano szarżę husarii w błocie, która atakuje jak banda rabusiów, to odechciało mi się oglądać.

[Vissegerd]

To, że Sienkiewicz mija się z historią w "Ogniem i mieczem" byłem gotów wybaczyć, ale tego, że Hoffman zrobił z tego totalnego knota - już nie. Podobnież jak Pancernego, husaria w błocie mnie rozłożyła. Dalej, husaria atakująca watahą (to akurat we wszystkich filmach Hoffmana), no rzecz, która mnie wręcz dobija - trzy, albo i więcej salw (celnych!) oddanych do tejże husarii. O siodłach końskich i ogłowiach nawet nie wspomnę - porażka. Poza tym sceny batalistyczne najsłabsze z całej Trylogii. Podobnie jak Bruno, na pierwszym miejscu stawiałbym Potop.

Pozdrawiam.

[Bruno Wątpliwy]

"Błotną tragedię" husarii jeszcze bym wybaczył. Ot, taka poetycka scena. Podobnie "kawaleryjskie" szczegóły techniczne - tym bardziej, że zdaje się do tej pory z lokalizacją skrzydeł husarii nie do końca wszystko wiadomo . Swego czasu oglądałem amerykańskiego "Tarasa Bulbę" z Yulem Brynnerem - tam to się dopiero działo .

Mnie najbardziej smuciło w "OiM" gdy około 10, może niewiele więcej husarzy "robiło" za szarżę. Łza się w oku kręciła, gdy wspomniałem Mosfilmowskie rzesze. Plus te sztuczne poległe konie, sztuczne "opiekane" ryby, pierwsza scena nakręcona chyba na jakimś poligonie, gdzie widać było polną drogę z samochodowymi koleinami (mogli chociaż te "Dzikie Pola" nakręcić w pozostałościach puszty węgierskiej), chleb z piekarni przemysłowej itp. "Potop" był dużo wcześniejszy, ale jednak bardziej tchnął autentyzmem. Ale to chyba przede wszystkim problem typowego kapitalistycznego braku pieniędzy i czasu.

Edytowane 31 Grudzień 2008 przez Bruno Wątpliwy