Wysiedlenia Polaków na Zamojszczyźnie

[secesjonista]

Dluzsza historia (I inna bajka..... GG lezalo poza struktura NSDAP zorganizowana w 42 tzw. "gaue",

gdzie "Gauleiter" mial pelnie wladzy i byl "szefem NSDAP" . Byc moze w trakcie formowania sie struktur okupacyjnych Globocnik mogl miec "apetyt" na stanowisko Gauleitera "Warthegau" - ale szans nie

mial raczej zadnych po chaosie, ktory spowodowal jako gauleiter Wiednia...))

"Szefem" w GG byl Hans Frank, jemu podlegal "Distriktguverneur Zörner", czyli gubernator dystryktu.

Rywalizacja miedzy tym ostatnim a Globocnikiem wynikala z niejasnego podzialu kompetencji miedzy lokalnymi strukturami RSHA i "cywilna administracja" GG.

Ze byl Odilo Globocnik "szefem NSDAP " - ????

(...)

Otóż nie.

W jednym z Biuletynów GKBZHwP (Warszawa 1993 r., t. XXXV, s. 87) Czesław Bakunowicz wyraźnie stwierdza nietypowość sytuacji Globocnika jako szefa NSDAP:

"Podobnie było z gubernatorami dystryktów, którzy w zasadzie byli także kierownikami partyjnymi w swoich dystryktach (Distriktsstandortführer), ale chyba z nieprzypadkowym wyjątkiem w dystrykcie lubelskim. W tym dystrykcie, na obszarze którego znajdowały się obozy zagłady: Sobibór, Bałżec a także Majdanek, dowódca SS i polcji Gruppenführer SS Odilo Globocnik był także szefem partii..."

Dluzsza historia (I inna bajka..... GG lezalo poza struktura NSDAP zorganizowana w 42 tzw. "gaue",

(...)

Nie do końca... o ile nie stworzono co prawda jednolitego systemu organizacji partyjnej, ale samo NSDAP funkcjonowało. Szef biura prezydialnego Protektora Rzeszy na Czechy i Morawy dr. Blaschka w swym raporcie z podróży po GG odnotowywał:

"Mało znaczącą rolę w GG spełnia NSDAP. Jej komórką centralną jest "Delegatura Kancelarii Partyjnej - Okręg Roboczy GG"; kierownikiem jest Generalny Gubernator. Szefowie dystryktów i starostowie powiatowi są odpwoiednio równoczesnie pełnomocnikami partii na swoich terenach.

(...)

Dopiero kiedy Generalny Gubernator zlecił SA skupienie w oddziałach obronnych i szkolenie wszystkich zatrudnionych tam [czyli w GG], zdolnych do noszenia broni Niemców, trzeba było zezwolić także i innym przybudówkom organizacyjnym partii na podjęcie działalności"

[secesjonista]

(...)

W listopadzie 1942 roku Himmler wydał zarządzenie, w którym mówił o utworzeniu pierwszego niemieckiego obszaru nasiedleńczego na Zamojszczyźnie.

Uściślając: było to zarządzenie z 12 listopada 1942 r., tak zwane "Zarządzenie ogólne nr 17C".

Obóz przejścoiwy był również w Zamościu.

(...)

Ów Polensammellager powstał przy ulicy Lubelskiej, po obozie jeńców radzieckich.

(...)

Niemieccy landraci w dystrykcie Radom odmowili - poza

powiatem kieleckim - organizacji tzw. "Rentendörfer" dla dzieci i starcow z wysiedlanych wsi.

Atoli to właśnie z okolic Radomia przesiedlono Niemców po sondażowej akcji z listopada 1941 r.

W tej dyskusji zabrakło osoby: Hermanna Krumey'a...

(...)

Na pierwszy ogień poszły wsie Skierbieszów, Zawoda, Lipina Nowa i Sady, w kolejnym dniu trzy miejscowości w pobliżu.

(...)

dodajmy: Suchodębie.

[secesjonista]

Z różnych powodów administracja niemiecka dystryktu warszawskiego względem przyjęcia wysiedlonych z Zamojszczyzny; jak i samej akcji; była nastawiona negatywnie. Gubernator Ludwik Fischer odnotował w swym raporcie:

"Stwierdzono, że ta akcja przesiedleń wzburzyła ludność w takim stopniu, jakiego w ciągu ostatnich dwóch lat nigdy nie widziano. We wszystkich niemieckich urzędach panuje przeświadczenie, że przesiedlenia te, aczkolwiek w przyszłości mogą być bardzo pożądane i konieczne, w tej chwili obecnej są zupełnie przedwczesne, ponieważ wywołują tylko niepokój wśród ludności (...)

Dlatego w tym miejscu raz jeszcze usilnie proszę o odłożenie wszystkich jeszcze ewentualnie planowanych wysiedleń do czasu zwycięskiego zakończenia wojny".

/"Raporty Ludwika Fishera, gubernatora dystryktu warszawskiego 1939-1944", Warszawa 1987, s. 616-617/

Kiedy w grudniu 1942 r. dowódca SS i policji w Warszawie wyznaczył w powiecie siedleckim jako Rentendörfer: Siedlce (dla 350 rodzin) i Łosice (dla 150 rodzin) wtedy starosta tego powiatu dr Franz Seemann w swym liście do gubernatora określił tego typu tworzenie wsi jako "przedsięwzięcie nieludzkie" (Massnahme).

/B. Kozaczyńska "Wysiedlenia mieszkańców Zamojszczyzny do dystryktu warszawskiego w latach 1942-1943 i losy deportowanych (w świetle sprawozdań RGO)", w: "Exodus. Deportacje i migracje (wątek wschodni). Stan i perspektywa badań" red. M. Zwolski, Warszawa-Białystok 2008, s. 72/

Fischer miał rację co do nastrojów polskiego społeczeństwa, dobitnie świadczy o tym zdarzenie na warszawskim dworcu kiedy to w zasadzie robotnicy polscy wymusili na żandarmach inspekcję pociągów, dodajmy, że działali pomimo godziny policyjnej.