Stalin - zdobycie i umocnienie władzy

[FSO]

Witam;

jest początek lat 20 tych - Lenin umiera, w testamencie przestrzega by Stalin nie przejąl wladzy, a ten siedzi w dziale kadrowym i przeklada teczuszki i decyduje kto w górę kto w dól. Jest jednym z wielu. Po zabiciu kilku pretendentów do "tronu" i wypędzenia Trockiego zostal niemalże jedynym. W '35 jest jedynym. Jak to zrobil? Dlaczego mu się udalo?

Zapraszam i pozdrawiam

[bavarsky]

jest początek lat 20 tych - Lenin umiera, w testamencie przestrzega by Stalin nie przejąl wladzy, a ten siedzi w dziale kadrowym i przeklada teczuszki i decyduje kto w górę kto w dól.

Otóż, piewca rewolucji bolszewickiej, Lenin, spóźnił się z jasnowidzeniem, zdając sobie za późno sprawę z tego, jak niebezpiecznego człowieka wywindował na szczyty władzy. Jednocześnie jest coś słusznego w odpowiedzi Stalina na ataki opozycji, kiedy ta w końcu zdecydowała się po niewczasie wyciągnąć z archiwum nieszczęsny Leninowski „Testament”: owszem , powiedział Stalin, Lenin zarzucał mi brutalność i rzeczywiście jestem człowiekiem brutalnym, gdy chodzi o sprawę rewolucji; ale czy Lenin zarzuca mi błędną linię polityczną? Istotnie, tego Lenin nie uczynił…

Jak to zrobil? Dlaczego mu się udalo?

Jest jednym z wielu.

Nikt, w okresie od pierwszej rewolucji rosyjskiej aż do śmierci Lenina w latach 20’tych, nie uważał Stalina za naturalnego pretendenta do sukcesji.

Fakt, owej nieuwagi stał się jednocześnie największą jego siłą.

W 1912 roku, plasował się na szóstym czy siódmym miejscu pod względem ważności w partii bolszewickiej. Tym niemniej była to czołówka owego ruchu politycznego.

W ostatnich latach życia Lenina, choć mniej znany niż Trocki, Zinowiew i Kamieniew, choć z pewnością nieuważany przez nikogo za naturalnego sukcesora, był jednak w kilkuosobowej grupie, która rządziła partią i Rosją; a z chwilą śmierci Lenina, faktyczny, choć nieformalny zakres władzy, jakim dysponował, był większy niż kogokolwiek.

Gdy w kwietniu 1922 roku, Stalin został generalnym sekretarzem partii. Nikt nie przypuszczał wtenczas, że pozycja sekretarza generalnego miała się stać identyczna z pozycją faktycznego władcy partii i państwa. Wszystkie ważne decyzje podejmowane były przez Biuro Polityczne lub Komitet Centralny i te organy – za pośrednictwem rządu – sprawowały faktyczną władzę.

Nowo stworzony urząd nie był najwyższą jednostkową pozycją w partii (takiej w ogóle nie było). Tym niemniej generalny sekretarz miał kierować bieżącą pracą aparatu partyjnego, rozstawiać kadry, dbać o sprawną komunikację wewnątrz aparatu itd. Z dzisiejszej perspektywy wydawać się musi rzeczą oczywistą, że w sytuacji, w której wszystkie inne formy życia politycznego zostały zniszczone, a partia była jedyną zorganizowaną siłą w kraju, człowiek kierujący maszyną partyjną musiał stać się posiadaczem całej władzy w państwie.

Związek ten istotnie zachodził, lecz najwidoczniej nikt go sobie nie uświadamiał wyraźnie: powstawał zupełnie nowy twór państwowy, niemający analogii w przeszłości i trudno się dziwić, że co się zdaje ex post naturalną ewolucją, nie było koniecznie dostrzegalne dla aktorów wydarzeń.

Jako sekretarz generalny to Stalin miał moc obsadzania swoimi ludźmi większości lokalnych, a nawet centralnych (oprócz najwyższych) stanowisk w partii; on kierował przygotowywaniem zjazdów i konferencji. Władza ta, oczywiście, rosła stopniowo, przez pierwsze lata jego sekretarzowania spory, frakcje i opozycyjne platformy w partii były jeszcze możliwe, lecz możliwości te zwężały się rok za rokiem i przesuwały coraz bardziej ku górze aparatu.

Edytowane 27 Maj 2011 przez bavarsky

[FSO]

Witam;

czyli kadry vel szare teczuszki przekładane przez szarych ludzi przede wszystkim. Nie zaszczyty a fura papierków.

Zgadza się przez kilka pierwszych lat po śmierci Lenina istniały różne frakcje lubiące się i zwalczające, ale one przecież musiały korzystać ze swych zwolenników. Stalin jakkolwiek nie był teoretycznie na samym szczycie to w wielu wypadkach z racji zajmowanego stanowiska stanowił języczek u wagi w tych czy innych rozgrywkach. Podejrzewam, że to stanowisko tak naprawdę pozwoliło nauczyć mu się tego jak naprawdę rozgrywać rozmaite mniejsze i większe starcia, bo aby w pełni podporządkować sobie kadry także troszkę czasu minęło.

Do '29 r. w zasadzie Stalin jest zawsze z kimś sprzymierzony by wyeliminować innego wroga, poza tym z lat 30 tych jest przynajmniej kilka świadectw, mówiących o tym, że sam starał się być postrzegany jako ten spokojny i wyważony nie jako największy radykał jakiego widział Zjazd.

pozdr

[secesjonista]

O jakich świadectwach wspominasz?

[FSO]

Witam;

pisał o nich Suworow przy okazji czystek w nazwijmy to w armii w latach 30-tych. Zdarzało się, że kiedy kilku licytowało się na wyścigi kto ma iść na rozstrzelanie, Stalin słuchał i wypowiadał o wiele spokojniejszą opinię. Wśród ostrych głosów, jeden spokojniejszy sprawia, że nie zamyka sobie drogi do sojuszów z innymi. Tym bardziej, że w l. 30 tych Stalin był w zasadzie carem, w latach 20 - tych dopiero wdrapywał się na stolec.

pozdr

[secesjonista]

Mnie niezbyt interesuje co pisał Suworow, mnie bardziej interesuje by kolega FSO wskazał jak to Stalin był "gołębiem" wobec innych, wystarczy kilka cytatów.

Stalin słuchał i wypowiadał o wiele spokojniejszą opinię. Wśród ostrych głosów, jeden spokojniejszy sprawia, że nie zamyka sobie drogi do sojuszów z innymi.

To nie będzie problemem z zacytowania tych ostrych głosów i spokojnych replik ze strony Stalina, tylko może tak z dokumentów, a nie Suworowa?

Edytowane 29 Maj 2011 przez secesjonista

[FSO]

Witam;

na początek proszę poczytaj o tym jakie wrażenie wywoływał Stalin u swoich rozmówców. Zwykle jest ono podobne: spokojny, wyważony, nie śpieszy się w odpowiedziach, grzeczny, potrafi wysłuchać innych. Niezależnie czy jest to decyzja dotycząca wojska czy polityki.

Plenum lutowo - marcowe '37 r. Opisuje to Wołkogonow. Uznawane jest za symboliczny początek czystki. Jako pierwszy mówi Jeżow - byłych członków Politbiura [bucharin i Rykow] wykluczyć z KC, potem sąd i rozstrzelanie. Wśród dyskutantów byli także i n.p. Chruszczow - ten ostatni ostrożniejszy. Boi się. W zasadzie większość zgadza się co do jednego [i ci co chcą rozstrzelania i ci co się boją] - aresztować i do wyjaśnienia. Głosowanie. Wszyscy za tą propozycją Stalina. Dwa wyjątki m.in. i Jakir.Tego ostatniego aresztowano w maju '37, kiedy ci których chciał rozstrzelać zginęli dopiero w marcu '38.

Sztern - na Froncie Dalekowschodnim od '38 r. W marcu '39 r. plenum, podsumowanie okresu tzw. czystki. W wypowiedziach nie istnieje. Partyjni, wojskowi i czekiści uznaj, że jej nie było - wyskakuje jedynie Sztern, ba chwali się tym, że on był jednym z wielu.. Awansuje... Formalną przyczyną jego odejścia jest fakt, że kiedy kierował obroną przeciwlotniczą niemiecki Ju-52 narusza przestrzeń powietrzną i ląduje w Moskwie. Jest dokładnie połowa maja '41. Rozstrzelany dopiero [?] w październiku....

Rok '38 - po klęskach nad Jez. Chasan, 31 sierpień, Główna Rada Wojenna - los Bluchera - znany z góry, znakomita większość dowódców obecna. Sztern obwinia wszystkich , jako zastępca Bluchera, tylko nie siebie. Oskarżenia padają na Podłasa, jednego z dowódców. To o niego prosi Timoszenko, jako ówczesny dowódca Kijowskiego O.W. Jego poprzednicy aresztowani lub siedzą. On sam w Kijowe od niedawna. Stalin się dopytuje czy chce podłasa. Timoszenko potwierdza. Podłas jest oczywiście aresztowany, ale zostaje zwolniony i mianowany zgodnie z prośbą Timoszenki. Ginie on w '42 r. w czasie bitwy o Charków, dowodząc 57 Armią. Sztern zostaje rozstrzelany... Co ciekawe Timoszenko nigdy nie napisał wspomnień, nigdy nie mówił o tamtym czasie. [opisane n.p. przez Zacharowa]

Rok '41. Rygaczow, ówczesny szef WWS, powiedział, że Stalin zmusza by latano na trumnach. Mówił to jako ten, kto zawsze miał dostęp do Stalina, jako ten kto nadzorował lotnictwo, a mówił do tego kto doskonale orientował się na jakim poziomie i gdzie znajduje się lotnictwo . Stalin rzucił tylko, że nie powinien tego mówić i posiedzenie zamknął. 8 kwietnia, tydzień po zajściu zostaje zwolniony z obowiązków i skierowany na studia do Akademii Sztabu Generalnego. Aresztowany jest dopiero 24 czerwca a rozstrzelany bez sądu - pod koniec października '41

pozdr

[secesjonista]

To trochę absurdalne.

Kolega uzasadnia swe stwierdzenie, że Stalin był "gołębiem", bo Rzygaczow zwrócił uwagę... i nie został od razu rozstrzelany.

Ze stanowiska zwolniono go dopiero po tygodniu, aresztowali w czerwcu, a rozstrzelali dopiero w październiku.

Czy tylko ja jestem zdumiony absurdalnością tego "dowodu"?

[FSO]

Witam;

a w czym absurdalne? Pokazuje, że Stalin mając pełnię, lub niemal pełnię władzy starał się w oczach współpracowników uchodzić za spokojnego człowieka. Taki co to spokojnie, bez krzyku, pozwala się wypowiedzieć, nie podejmuje decyzji na wczoraj i bez zastanowienia się. A że pozbywał się ekstremistów i szalonych krwią i władzą? Prosty powód oni są dla niego największym zagrożeniem, takie osoby mogą wzbudzić skrajne opinie i swoim zachowaniem mogą zniszczyć to do czego dąży.

pozdr

PS. Dla kontrastu - można poczytać o tym jak zachowywał się Hitler.

[secesjonista]

Absurdalne jest to, że kolega FSO opisuje sytuację osoby, która coś wytknęła Stalinowi, ten wysłuchał tego, potem pozbawiono tej osoby stanowiska, aresztowano, rozstrzelano... a wszystko to ma dowodzić postawy "gołębia".

Ja w tym logiki nie postrzegam.

[FSO]

Witam;

a szkoda. Morał z zachowania Stalina jest prosty - błędy można wytknąć pod warunkiem, że są to realne błędy i nie oskarżać innych a siebie wybielać. Trzeba robić to spokojnie nie żądając głów wszystkich w okolicy jako ofiar. Samo usuwanie i likwidowanie winnych także musi być przeprowadzone spokojnie, bez zbytniej nerwacji. Spokój, opanowanie, możliwość wypowiedzenia się i to konkretnego... Jak rozumiem takie cechy w ogóle nie sprzyjają umocnieniu władz i kontroli różnych frakcji w KC czy innym Politbiurze...

pozdr

[secesjonista]

Sprzyja.

Tyle, że moja nieuczelniana logika podpowiada mi, że bycie spokojnym i opanowanym nijak się ma do bycia "gołębiem".

Albowiem postawa "jastrzębia" czy "gołębia" to nie kwestia zachowania, a realnych posunięć i ich skutków.

Kolega FSO ma prawo sądzić, że osoba podejmująca decyzje o wysyłaniu rzeszy ludzi do obozów, ich zgładzenia - to egzemplifikacja postawy typu "gołąb", jedynie z racji tego, że wykazywał opanowanie.

Ja śmiem wątpić by jakikolwiek politolog przychylił się do takiego typu wnioskowania.

Edytowane 1 Czerwiec 2011 przez secesjonista

[Potwór]

Dzisiaj wiemy tyle o Stalinie ile on sam chciał. Jaki był tego do końca nie wiemy. Co robił to wiemy.

[amon]

Dzisiaj wiemy tyle o Stalinie ile on sam chciał. Jaki był tego do końca nie wiemy. Co robił to wiemy.

Nie zgodzę się z tą opinią. Dysponujemy na naszym rynku szeregiem tytułów, które szczegółowo odnoszą się do jego życia prywatnego i działań podejmowanych na różnych płaszczyznach. Proponuję sięgnąć po Wołkogonowa, Radzińskiego, Montefiore, Pipes'a, Figesa, czy Baberowskiego. Jestem przekonany, że po zapoznaniu się z pracami powyższych autorów, będzie wiadomo do końca, kim był.