Napoleon ogarnięty manią wielkości?

[Estera]

Czy Bonaparte był ogarnięty manią wielkości? Jeśli tak, to co temu dowodzi? Jeśli nie, jakie argumenty można podać?

Proszę o spokojną, merytoryczną dyskusję i wzajemne zrozumienie obu stron uczestniczących w dyskusji.

[Aśoka Wielki]

Wydaje mi się, że można tak powiedzieć, jednak zależy o co nam chodzi- jeśli o kompleksy z powodu wyglądu, to nie wydaje mi się, ale niewątpliwie w początkach panowania miał manię co do podbijania

chociaż w sumie to też zdarzają się pogłoski co do tego, że miał kompleksy z powodu niskiego wzrostu i dlatego podbijał

[McHeir]

Ja powiem tak - z Rewolucji Francuskiej i jej chaosu wyłonił się ktoś sprytny, kto potrafił wykorzystać ciężką sytuację Francji i poderwać ludzi do boju. Co Francja miała do stracenia? Poszła za nim i przegrała.. Wtedy już nie była mocarstwem jak dla mnie.

Historia lubi ludzi, którzy narobią dużo szumu wokół siebie i którzy później odchodzą z wielkim "bum". Każda epoka miała swoich - Juliusz Cezar, Hannibal, Czyngis Chan czy Aleksander Wielki. Z taką różnicą, że prawdę mówiąc Napoleon tym dwóm ostatnim nie dosięga w osiągnięciach do pasa. A to mówią fakty. Nowożytność też potrzebowała takiego i wzięła Napoleona. Sprytny był, bo umiał się otaczać ludźmi o wiele zdolniejszymi od siebie, ale i tak nie opłacało mu się wojować z Europą. O co? Farsa z Rosją, po prostu farsa.

Już bardziej genialny był kardynał Richelieu. A Francja była wtedy prawdziwym mocarstwem, a nie uzurpacją cesarstwa Karola Wielkiego.

Napoleona lubię, a nawet bardzo lubię i podziwiam, bo przez niego dużo w historii się działo /dla Polski również../, ale bez przesady.

[gregski]

Ja powiem tak - z Rewolucji Francuskiej i jej chaosu wyłonił się ktoś sprytny, kto potrafił wykorzystać ciężką sytuację Francji

Wyłoniło się całe morze takich "spryciul". Bonaparte zakończył ten korowód.

Historia lubi ludzi, którzy narobią dużo szumu wokół siebie i którzy później odchodzą z wielkim "bum". Każda epoka miała swoich - Juliusz Cezar, Hannibal, Czyngis Chan czy Aleksander Wielki. Z taką różnicą, że prawdę mówiąc Napoleon tym dwóm ostatnim nie dosięga w osiągnięciach do pasa.

Przepraszam, ale po pierwsze brzmi to dla mnie nieco bełkotliwie, a poza wszystkim stawianie wyżej (jak zrozumiałem) Czyngis Chana wyżej od Juliusza Cezara jest dla mnie trudno wytłumaczalne.

Sprytny był, bo umiał się otaczać ludźmi o wiele zdolniejszymi od siebie

Jeżeli człowiek potrafi dobrać sobie i zaakceptować podwładnych mądrzejszych od niego samego to świadczy o jego wielkości (o manii już mniej).

Farsa z Rosją, po prostu farsa.

Hannibal. Farsa z Rzymem, po prostu farsa!