Ernst Röhm

[dzionga]

Postać, która miała ciekawe stosunki z Hitlerem. Jedna z osób, która najbardziej führerowi pomogła przy starcie, potem oskarżony o homoseksualizm (co było faktem) i zamordowany podczas nocy długich noży.

Jak oceniacie jego "przyjaźń" z Hitlerem, pomoc mu udzieloną, co było przyczyną konfliktu pomiędzy nimi?

[Don Pedrosso]

co było przyczyną konfliktu pomiędzy nimi?

Główną przyczyną był rozrost SA, nad którą tak naprawdę Hitler nie miał władzy. Do tego nasunęły się jeszcze roszczenia do stworzenia z SA wojska a nie organizacji paramilitarnej.

[mch90]

co było przyczyną konfliktu pomiędzy nimi?

Główną przyczyną był rozrost SA, nad którą tak naprawdę Hitler nie miał władzy. Do tego nasunęły się jeszcze roszczenia do stworzenia z SA wojska a nie organizacji paramilitarnej.

Ponoć Hitler długo się wahał ("wahaniach, niekiedy graniczących z histerią"- jak pisze Masson), nim dał zgodę na przeprowadzenie "Nocy długich noży". Przyczyna była prozaiczna- Hitler poczuł, że jego władza została zagrożona (wicekanclerz von Papen generałowie przekonywali go o zagrożeniu porządku państwowego rzekomo przygotowywanym przez kierownictwo SA puczem). Wśród dużej części aparatu partyjnego Rohm był postacią nielubianą, a niekiedy wręcz nienawidzoną, z powodu oskarżeń o prowadzenie wystawnego trybu życia, wykwintnego jedzenia, drogich alkoholi, luksusowych samochodów a także z powodu pogłosek o jego orientacji homoseksualnej i tolerowanie tego wśród swoich współpracowników. Służbowe zarzuty odnosiły się do rozprzężenia i rozpolitykowania panującego w szeregach SA, oraz rekrutowania nowych członków spośród ludzi o wątpliwych walorach ideowych.

[FSO]

Witam,

Roehm musial odejść, kwestia tylko w jaki sposób, po tym kiedy AH objąl wladzę oficjalną i zagarnial coraz większą realna. Roehm byl w ciężkich czasach duza pomocą dla H ale w pewnym momencie staral się to za bardzo zdyskontować, tym bardziej że jego SA byla conajmniej dużą silą i liczbową i wplywową. Niechęć do odejścia na bok, sprawila to że skończyl szybko, krótko i boleśnie.

To, że akurat byl homoseksulistą i chciwcem i kim tam jeszcze nie ma znaczenia. Goering mial podobne wady a wyrok nań zostal wydany znacznie później [zarówno przez AH jak i Aliantów - Norymberga]. Stanowilo to wszystko wygodny i niezly do strawienia powód dla wszystkich, podany do publicznej wiadomości.

Byl to pierwszy etap niszczenia wewnętrznej opozycji w Niemczech w lonie partii i jej przybudówkach. Na armię czas przyszedl później.

pozdr

[dzionga]

Wśród dużej części aparatu partyjnego Rohm był postacią nielubianą, a niekiedy wręcz nienawidzoną, z powodu oskarżeń o prowadzenie wystawnego trybu życia, wykwintnego jedzenia, drogich alkoholi, luksusowych samochodów

Zwłaszcza po objęciu urzędu kanclerza przez Hitlera i rżadach NSDAP.

także z powodu pogłosek o jego orientacji homoseksualnej i tolerowanie tego wśród swoich współpracowników

A to jest bardzo ciekawe zjawisko ogólnie w Niemczech tego okresu, bo ideologia "tępiła" homoseksualizm, ale szerzył się on w dowództwie Hitler Jugend.

Do tego nasunęły się jeszcze roszczenia do stworzenia z SA wojska a nie organizacji paramilitarnej.

Tutaj pojawia się poruszany już przez mnie problem w temacie dotyczącym charakteru armii niemieckiej. Röhm chciał czegoś zupełnie innego niż Hitler, bo ten pierwszy optował za połączeniem SA i Reichswehry, co by zniszczyło zamierzenia Hitlera dotyczące tworzenia elitarnej armii.

[FSO]

Witam,

w kwestii polączenia SA i Reichswehry i/lub Wehrmachtu AH akurat mial rację, polączenie bandy osób mających dostęp do broni lecz jak na warunki wojskowe będących "zielonymi" nigdy nie sprawia nic dobrego. W czasie wojny , zagrożenia - mogą stanowić niezle uzupelnienie zawodowego szkieletu armii [dywizji / batalionów i in.], lecz w czasie pokoju są realnym zagrożeniem dla armii i kraju [1,5 mln ludzi pod bronią noszącym status wojska - to jednak kawal sily dla cywili i wladz]. Wodzownie mniej lub bardziej zapędy ich szefa to juz zagrożenie dla każdej wladzy.

Przyklad ze wschodu: Stalin -> najpierw opanowal kadry i zmienil uklad sil w rządzie nie realizując "testamentu Lenina", potem pogonil Trockiego, Kamieniewa, Zinowiewa i in. [opozycja wewnątrzpartyjna -> patrz Roehm]. Mieli oni oczywiście swoich zwolenników i tp. W końcu za pomocą sil bezpieczeństwa rozprawil się z armią, przy okazji falami usuwając tych co gonili krasnoarmiejskich oficerów ba Syberię. Po drodze spacyfikowal bogatych chlopów. Dokladniej między opozycją polityczną a wojskową.

Roehm - dokladnie to samo zagrożenie i polityczne i wojskowe zostal pogoniony. Relanym powodem bylo zagrożenie a do publicznej wiadomości podaje się to co zawsze czyli : pieniadze , wóda , seks [tu: np. homoseksulaizm i nadużywanie używek]. Te powody zawsze dobrze brzmią w gazetach i przemówieniach.

pozdr

[secesjonista]

...

Ponoć Hitler długo się wahał ("wahaniach, niekiedy graniczących z histerią"- jak pisze Masson), nim dał zgodę na przeprowadzenie "Nocy długich noży". Przyczyna była prozaiczna- Hitler poczuł, że jego władza została zagrożona (wicekanclerz von Papen generałowie przekonywali go o zagrożeniu porządku państwowego rzekomo przygotowywanym przez kierownictwo SA puczem).

...

Co paradoksalne znacząco wahania Hitlera rozwiał von Papen swą przemową na uniwersytecie w Marburgu; napisaną przez Edgara Junga, a sam tylko dzięki wstawiennictwu Hindenburga uratował głowę.

Mnie interesuje czy znane są szczegóły tzw. porozumienia "Deutschland" poczynionego na Bałtyku pomiędzy Hitlerem a przedstawicielami naczelnego dowództwa armii?

Edytowane 6 Styczeń 2011 przez secesjonista

[Wolf]

Warto wspomnieć także że kapitan Rohm dobrze pamiętał czyim konfidentem był Hitler i na czyje polecenie w 1919 wstąpił do partii ,która miała potem stać się nazistowską .

Satrapi nie lubią gdy ktoś widział ich w mizernym stanie.

Edytowane 8 Styczeń 2011 przez Wolf

[secesjonista]

No nie bądźmy tacy dosłowni, oficjalnie to się nazywało Beobachter - oficer oświatowy.

Myślę jednak, że nie było to główną przyczyną rozprawienia się z samym Röhmem i jego SA-manami, stanowisko Hitlera (po zdobyciu władzy) było jasne, kiedy on dążył do ukonstytuowania się partii porządku społecznego; jak to trafnie określił Ignazio Silone; stara wiara wciąż tkwiła w okowach myślenia, które führer nazywał "ewige revoluzzer".

Na marginesie błędnym jest często spotykane określanie Röhma jak szefa SA - był on szefem sztabu, jeszcze w czasach kiedy por. Klintsch oddał się do dyspozycji Hitlera wraz ze swymi ludźmi, to ten ostatni został formalnym, najwyższym przywódcą SA i tak zostało do końca.

Co oczywiście nie neguje faktu praktycznego przywództwa Röhma w tej formacji.