Skocz do zawartości
  • Ogłoszenia

    • Jarpen Zigrin

      Zostań naszym fanem. Obserwuj nas w social mediach : )   12/11/2016

      Daj się poznać jako nasz fan oraz miej łatwy i szybki dostęp do najnowszych informacji poprzez swój ulubiony portal społecznościowy.    Obecnie można nas znaleźć m.in tutaj:   Facebook: http://www.facebook.com/pages/Historiaorgp...19230928?ref=ts Twitter: http://twitter.com/historia_org_pl Instagram: https://www.instagram.com/historia.org.pl/
    • Jarpen Zigrin

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum   12/12/2016

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum. Krótki przewodnik o tym, jak poprawnie pisać i cytować posty: http://forum.historia.org.pl/topic/14455-przewodnik-uzytkownika-jak-pisac-na-forum/
Achilles

Jak Polacy starali nie zapominać o swojej przeszłości?

Rekomendowane odpowiedzi

Jak wiadomo Eliza Orzeszkowa wielką patriotką była, dawała temu wyraz na kartach swych książek (np.: cykl "Gloria victis"), jak i w życiu osobistym. Była powstańczą kurierką, to u niej w Ludwinowie ukrywał się Romuald Traugutt. Miała też taką zasadę: nie przyjmowała w swym domu tych Polaków, którzy podjęli zawodową służbę w carskim wojsku. Choć z pewnymi wyjątkami, jak Franciszek Godlewski, no ale tu wchodził w grę osobisty afekt pisarki.

Orzeszkowa w bardzo specyficzny sposób zadbała o niezaburzenie pamięci swych rodaków, w jaki?

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Orzeszkowa padła niejako ofiarą tworzonego przez nią samą mitu: Rosjanina zaborcy i ciemiężyciela jak i swego stosunku do Polaków z nimi współpracujących. Rok 1891, był rokiem jubileuszowym pisarki (dwudziestopięciolecie debiutu). Dostarczyła ona wówczas Piotrowi Chmielowskiemu (autorowi m.in. "Zarysu literatury polskiej z ostatnich lat szesnastu") materiały biograficzne o niej samej i swej rodzinie, na podstawie których miał powstać odpowiedni jubileuszowy tekst. Pisarka wspomina w nich swego dziadka napoleońskiego wiarusa, którego zresztą nie znała - zmarł przed jej urodzeniem. Za namową Leopolda Méyeta, znanego warszawskiego bibliofila, Orzeszkowa zaczęła pisać "Pamiętnik", którego fragmenty zaprezentowano w "Kurjerze Warszawskim" w 1911 roku ("z autografu autorki"). W numerze 25 (z 25 stycznia) znów czytamy: "... ojciec mój poślubił moją matkę, Franciszkę Kamieńską, córkę oficera wojsk napoleońskich...".

Pisarka zadbała tu o spójny przekaz patriotycznych wątków rodzinnych. Jest tylko jeden drobny problem, dziadek nigdy nie walczył pod Korsykaninem. Co więcej, Wincenty Kamieński przywdział carski szynel - służył w lejbgwardyjskim keksholmskim pułku, za swą służbę stał się kawalerem: "Złotej Szpady z nadpisaniem Za Waleczność i medala pamiątki 1812-go roku".

I nie jest to pomyłka pisarki wynikła np. z nieznajomości biografii swego dziadka. W domowej biblioteczce przechowywano bowiem sylwę zapisaną ręką pana Wincentego (prawie 1300 stron), w części zatytułowanej "Do Czytelnika" dziadek dokładnie opisał wojskowy fragment swego życia.

Szerzej:

E. Jankowski "Orzeszkowa na napoleońskim trakcie", "Pamiętnik Literacki", T. LXIV, 1973, z. 3

I. Wiśniewska "Wincenty Kamieński Itenarium", "Napis", S. V, 1999.

 

Cukiernictwo i patriotyzm?

Czemu nie, i nie chodzi tylko o Wańkowicza "cukier krzepi", oto na Krajowej Wystawie Rolniczo-Przemysłowej w 1877 roku, cukiernia Grossa i Strussa zaprezentowała:

"... posąg czekoladowy Sobieskiego gniotącego Turków pod stopami dzielnego rumaka, a z drugiej z cukru trzech wygnańców sybirskich robiących krzyż dla zmarłego kolegi jak na obrazie Grottgera".

/"Czas", nr 224, 1877/

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
jancet   

Jak wiadomo Eliza Orzeszkowa wielką patriotką była, dawała temu wyraz na kartach swych książek (np.: cykl "Gloria victis"), jak i w życiu osobistym. Była powstańczą kurierką, to u niej w Ludwinowie ukrywał się Romuald Traugutt. Miała też taką zasadę: nie przyjmowała w swym domu tych Polaków, którzy podjęli zawodową służbę w carskim wojsku. Choć z pewnymi wyjątkami, jak Franciszek Godlewski, no ale tu wchodził w grę osobisty afekt pisarki.

Tak dla ścisłości to Romuald Traugutt też podjął był służbę w carskim wojsku.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×

Powiadomienie o plikach cookie

Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.