Poncjusz Piłat - ocena

[Amica]

Poncjusz Piłat. W źródłach przedstawiony został jako okrutny biurokrata , który gardzi żydowską religią i kulturą. Niewątpliwie mógł być antysemitą. Miał kontakty z Sejanem, prefektem pretorianów który był o to osądzany a któremu zawdzięcza stanowisko prokuratora Judei.

Piłat jeśli musiał iść na ustępstwa czynił to tylko pod przymusem lub w trosce o zachowanie porządku o czym świadczą incydenty związane z wniesieniem do miasta tarcz z imionami cesarzy czy godeł rzymskich. Monety, które bił zawierały rzymskie symbole religijne. Swą polityką Piłat dążył jawnie do irytowania Żydów. Nie liczył się z ich zdaniem nawet wtedy gdy wydał decyzję o budowie akweduktu ze środków znajdujących się w świątynnym skarbcu. Z listu autorstwa Heroda Agrypy do Kaliguli dowiadujemy się, że Piłat był człowiekiem upartym , zaciekłym podejrzliwym oraz okrutnym. Żydzi jego rządy kojarzyli jedynie z korupcją przemocą, złodziejstwem oraz licznymi egzekucjami bez sądów. Dla Piłata najważniejsze było utrzymanie porządku na terenach mu podległych dlatego chętnie skazywał na śmierć niedoszłych buntowników . Winnych czy niewinnych to bez znaczenia. Najważniejsze że cel uświęcał środki. Jezus był jednym z wielu. Polityka tego typu była skuteczna bowiem Tacyt w swoich Historiach wspomina, że tylko za rządów Tyberiusza w niespokojnej Judei pasował spokój.

Jednak biorąc pod uwagę ewangelie kanoniczne jak niektóre apokryfy można zauważyć pewną tendencję do wybielania postaci Piłata. Nagle staje się sprawiedliwym sędzią przekonanym o niewinności Jezusa, jest gotowy go uwolnić, jednak ugina się tylko pod presją tłumu. W pismach swych Tertulian przedstawił go jako krypto chrześcijanina. W kościele koptyjskim został nawet kanonizowany.

Należy pamiętać, że kiedy pisano ewangelie religia chrześcijańska dopiero walczyła o uznanie w państwie rzymskim a autorzy nie chcieli prowokować niepotrzebnych konfliktów. Był to bowiem czas prześladowań. I dlatego lepiej było zwalić całą winę na Żydów umniejszając rolę Piłata i przedstawiając go niczym ofiarę ich nienawiści.

Dlatego należy ostrożnie podchodzić do Ewangelii i umycia rąk przez Piłata. Jak dotąd drwił sobie z Żydów i nagle maiłby zmienić zdanie i uniewinnić Jezusa? Jeśli już tak było to nie z powodu poczucia sprawiedliwości a jedynie aby zrobić na złość Żydom. Na pewno nie miał żadnych wyrzutów sumienia skazując Jezusa . Dla niego był on tylko jednym z wielu który zagrażał porządkowi. Gdyby wierzył w jego niewinność nie dopuściłby do wykonania wyroku. Jest więc za tą śmierć w pełni odpowiedzialny.

Źródło

M. Jońca Głośne rzymskie procesy karne

[Trinium]

Gdyby Poncjusz Piłat nie był w miarę dobrym namiestnikiem pomniejszych prowincji, Tyberiusz raczej nie zostawiłby go przez dziesięć lat na stanowisku prefekta Judei. Aczkolwiek Piłat był całkiem niezłym administratorem, był moralnym tchórzem. Nie był odpowiednio wielkim człowiekiem, żeby zrozumieć naturę swojego zadania, jako gubernatora Żydów. Nie potrafił zrozumieć, że ci Hebrajczycy mieli prawdziwą religię, wiarę, za którą gotowi byli umrzeć i że wiele ich milionów, rozrzuconych tu i tam po całym cesarstwie, traktowało Jerozolimę jako święty przybytek swej wiary i z szacunkiem odnosiło się do Sanhedrynu, jako najwyższego na Ziemi trybunału.

Piłat nie lubił Żydów i ta głęboko zakorzeniona nienawiść zaczęła się przejawiać dość wcześnie. Spośród wszystkich rzymskich prowincji, żadna nie była trudniejszą do zarządzania, niż Judea. Piłat naprawdę nigdy nie rozumiał problemów związanych z rządzeniem Żydami i dlatego też bardzo wcześnie, w swojej praktyce namiestnika, popełnił serię prawie fatalnych, nieomal samobójczych błędów. Kiedy Żydzi chcieli wpłynąć na jego decyzje, musieli go tylko postraszyć powstaniem i Piłat szybko kapitulował. I to widoczne niezdecydowanie, czy brak moralnej odwagi prefekta, spowodowane było głównie pamięcią licznych utarczek, jakie miał z Żydami, ponieważ w każdym przypadku go pokonywali. Żydzi wiedzieli o tym, że Piłat się ich bał, że obawiał się o swoją pozycję w oczach Tyberiusza i w wielu przypadkach używali tej wiedzy z wielką szkodą dla gubernatora.

To, że Piłat nie lubił Żydów, było wynikiem licznych, niefortunnych doświadczeń. Po pierwsze, nie traktował poważnie ich głęboko zakorzenionego uprzedzenia wobec wszystkich wizerunków, jako symboli czczenia bożków. Dlatego też pozwolił swoim żołnierzom wejść do Jerozolimy, bez usuwania wizerunku cesarza ze sztandarów, jak to było praktykowane przez rzymskich żołnierzy za jego poprzedników. Wielka delegacja Żydów czekała na Piłata pięć dni, błagając go, aby usunął wizerunki z wojskowych sztandarów. Piłat kategorycznie odmówił ich prośbie i zagroził im niechybną śmiercią. Piłat, sam będąc sceptykiem, nie rozumiał, że ludzie mający silne uczucia religijne nie zawahają się zginąć za swoje religijne przekonania i dlatego się przeraził, kiedy Żydzi sami przyszli wyzywająco pod jego pałac, skłonili się aż do ziemi i posłali mu wiadomość, że są gotowi umrzeć. Piłat zrozumiał wtedy, że groził im tym, czego nie zamierzał wykonać. Poddał się i rozkazał usunąć wizerunki z wojskowych sztandarów w Jerozolimie i od tego dnia podporządkował się w znacznym stopniu kaprysom przywódców żydowskich, którzy odkryli jego słabość — rzucanie gróźb, których bał się spełnić.

Później Piłat chciał odzyskać swój utracony prestiż i dlatego umieścił tarcze imperatora, których tak powszechnie używano do czczenia cesarza, na ścianach pałacu Heroda w Jerozolimie. Kiedy Żydzi zaprotestowali, pozostawał niewzruszony. Kiedy nie chciał słuchać ich protestów, oni natychmiast odwołali się do Rzymu a cesarz bezzwłocznie rozkazał usunąć wszystkie obrażające ich tarcze. Po czym Piłata szanowano jeszcze mniej niż poprzednio.

Następną sprawą, która wywołała wielką dezaprobatę u Żydów, było to, że ośmielił się wziąć pieniądze ze skarbnicy świątynnej na pokrycie kosztów budowy nowego akweduktu, który miał zaspokoić wzrastające zapotrzebowanie na wodę dla milionów odwiedzających Jerozolimę podczas wielkich świąt religijnych. Żydzi twierdzili, że tylko Sanhedryn może rozdzielać fundusze Świątyni i nigdy nie zaprzestali pomstować przeciw Piłatowi z powodu jego aroganckiej decyzji. Rezultatem tej decyzji było ponad dwadzieścia buntów i wiele rozlewów krwi. Ostatnie w tej serii wydarzeń dotyczyło masakry dużej grupy Galilejczyków, kiedy modlili się przed ołtarzem.

Znamienne jest to, że chociaż ten niezdecydowany, rzymski rządca poświęcił Jezusa, z powodu swoich obaw przed Żydami i aby zabezpieczyć swoją osobistą pozycję, został w końcu usunięty na skutek niepotrzebnej masakry Samarytan, w związku z roszczeniami fałszywego Mesjasza, który poprowadził wojska na Górę Garizim, gdzie jak twierdził, zostały zakopane naczynia świątynne; a kiedy nie udało mu się znaleźć miejsca ukrycia najświętszych naczyń, tak jak przyrzekł, wybuchły gwałtowne rozruchy. W rezultacie tego zdarzenia legat Syrii zalecił powrót Piłata do Rzymu. Tyberiusz zmarł, gdy Piłat był w drodze do Rzymu. Piłat nie został na nowo wyznaczony prefektem Judei. Piłat nie wyzbył się nigdy zupełnie z wyrzutów sumienia, z powodu wydania zgody na ukrzyżowanie Jezusa. Nie znalazłszy łaski w oczach nowego cesarza, odszedł do prowincji Lozanny, gdzie później popełnił samobójstwo.

[secesjonista]

Użytkownik Tirinium jest autorem "Księgi Urantii"?

Bo jakoś nie zauważyłem, by opatrzył swe wypowiedzi jakimś komentarzem, a jak mniemam: to nie jego własne słowa a tekst kogoś innego?

Praktykowanym dobrym obyczajem na tym forum jest podawanie źródeł i wskazanie skąd się cytuje.

Edytowane 30 Grudzień 2012 przez secesjonista

[Trinium]

Korzystam głównie ze swoich notatek i przemyśleń, nie wykluczam źródła KU. Będę pamiętał aby podać źródło informacji. Przy okazji KU autorów jest wielu i wiedza tam zawarta dostępna jest wszystkim.

[Furiusz]

Korzystam głównie ze swoich notatek i przemyśleń, nie wykluczam źródła KU

Ta jasne dla przykładu tekst do Ciebie

Gdyby Poncjusz Piłat nie był w miarę dobrym namiestnikiem pomniejszych prowincji, Tyberiusz raczej nie zostawiłby go przez dziesięć lat na stanowisku prefekta Judei. Aczkolwiek Piłat był całkiem niezłym administratorem, był moralnym tchórzem. Nie był odpowiednio wielkim człowiekiem, żeby zrozumieć naturę swojego zadania, jako gubernatora Żydów. Nie potrafił zrozumieć, że ci Hebrajczycy mieli prawdziwą religię, wiarę, za którą gotowi byli umrzeć i że wiele ich milionów, rozrzuconych tu i tam po całym cesarstwie, traktowało Jerozolimę jako święty przybytek swej wiary i z szacunkiem odnosiło się do Sanhedrynu, jako najwyższego na Ziemi trybunału.

Teraz tekst KU

Gdyby Poncjusz Piłat nie był w miarę dobrym namiestnikiem pomniejszych prowincji, Tyberiusz raczej nie zostawiłby go przez dziesięć lat na stanowisku prefekta Judei. Aczkolwiek Piłat był całkiem niezłym administratorem, był moralnym tchórzem. Nie był odpowiednio wielkim człowiekiem, żeby zrozumieć naturę swojego zadania, jako gubernatora Żydów. Nie potrafił zrozumieć, że ci Hebrajczycy mieli prawdziwą religię, wiarę, za którą gotowi byli umrzeć i że wiele ich milionów, rozrzuconych tu i tam po całym cesarstwie, traktowało Jerozolimę jako święty przybytek swej wiary i z szacunkiem odnosiło się do Sanhedrynu, jako najwyższego na Ziemi trybunału.

I znów tekst z twojego postu

Piłat nie lubił Żydów i ta głęboko zakorzeniona nienawiść zaczęła się przejawiać dość wcześnie. Spośród wszystkich rzymskich prowincji, żadna nie była trudniejszą do zarządzania, niż Judea. Piłat naprawdę nigdy nie rozumiał problemów związanych z rządzeniem Żydami i dlatego też bardzo wcześnie, w swojej praktyce namiestnika, popełnił serię prawie fatalnych, nieomal samobójczych błędów. Kiedy Żydzi chcieli wpłynąć na jego decyzje, musieli go tylko postraszyć powstaniem i Piłat szybko kapitulował. I to widoczne niezdecydowanie, czy brak moralnej odwagi prefekta, spowodowane było głównie pamięcią licznych utarczek, jakie miał z Żydami, ponieważ w każdym przypadku go pokonywali. Żydzi wiedzieli o tym, że Piłat się ich bał, że obawiał się o swoją pozycję w oczach Tyberiusza i w wielu przypadkach używali tej wiedzy z wielką szkodą dla gubernatora.

I tekst z KU

Piłat nie lubił Żydów i ta głęboko zakorzeniona nienawiść zaczęła się przejawiać dość wcześnie. Spośród wszystkich rzymskich prowincji, żadna nie była trudniejszą do zarządzania, niż Judea. Piłat naprawdę nigdy nie rozumiał problemów związanych z rządzeniem Żydami i dlatego też bardzo wcześnie, w swojej praktyce namiestnika, popełnił serię prawie fatalnych, nieomal samobójczych błędów. Kiedy Żydzi chcieli wpłynąć na jego decyzje, musieli go tylko postraszyć powstaniem i Piłat szybko kapitulował. I to widoczne niezdecydowanie, czy brak moralnej odwagi prefekta, spowodowane było głównie pamięcią licznych utarczek, jakie miał z Żydami, ponieważ w każdym przypadku go pokonywali. Żydzi wiedzieli o tym, że Piłat się ich bał, że obawiał się o swoją pozycję w oczach Tyberiusza i w wielu przypadkach używali tej wiedzy z wielką szkodą dla gubernatora.

I tak ze wszystkim, caalutki post. Twoje "przemyślenia i notatki" albo w stu procentach zgadzają się z KU albo po prostu to skopiowałeś.

Dla innych takie znalazłem tłumaczenie tegoż:

http://members.optusnet.com.au/~mpjaworski/P185.htm

swoja szosą do czasu postu Secesjonisty nawet nie wiedziałem, zę takie coś istnieje