Niemcy porywali Polki do domów publicznych

[Capricornus]

Moment, coś tu nie tak.

A same Żydówki oddawały się dobrowolnie esesmanom już w październiku 1939 roku.

A potem mamy:

oficerowie wojska i SS w październiku 1939 r. mieli zabawiać się z ponad 30 Żydówkami, zaciągniętymi tam siłą.

Dalej tylko o prostytutkach.

Więc było to dobrowolne czy nie.

Prostytutkę też można zgwałcić.

[secesjonista]

Niestety niezbyt dokładnie przeczytałeś me pytanie: żadne z tych podanych przez ciebie źródeł nic nie mówi o dobrowolności (nie wspomnę, że pierwszy z podanych przez ciebie cytatów mówi o "... zaciągniętymi tam siłą").

Zatem chciałby jednak poznać skąd poldas wziął tą informację, która mówi, że uczestniczyły w tym dobrowolnie?

Edit: wyszła mi pewna zbieżność spostrzeżeń z Capricornusem.

Edytowane 27 Lipiec 2014 przez secesjonista

[poldas]

Pomalutku;

Czytali panowie moje dwa dalsze cytaty?

Tam nie ma wzmianek o ciąganiu do Bristolu warszawskich prostytutek na siłę.

Jednak przy tym, czy na siłę, czy dobrowolnie, to nie będę się upierał.

Może być i tak, że to Wy macie rację.

Przytoczyłem co znalazłem i tyle.

[secesjonista]

Oto poldas napisał:

"Orgia w Hotelu Bristol nie jest żadną nowością".

I tak, i nie.

Nie jest nowością na różnych forach, za to jest jeden problem - nikt nie podaje źródła tej informacji.

Zatem zna ktoś pochodzenie (nie licząc for) tejże informacji?

Ja nie wiem czy coś takiego zaszło, ale widzę, że o ile przy innych informacjach często podawane jest źródło (choćby angielska wiki), to do tej takiego odnośnika brak. To w jakim opracowaniu naukowym (wspomnieniach) można przeczytać o tej historii?

[poldas]

Podaję namiar - Thomas Gaevert i Martin Hilbert.

+ Niklas Frank (syn wiadomo kogo).

[secesjonista]

I jaki dokument podają autorzy filmu?

A co powiadał o tym syn Franka?

[poldas]

Za mocno naciskasz.

Wspomnienia Speera i Guderiana, czy też Haldera "kupujesz", bo tu jest jakiś ISBN i wydawnictwo?

Nie przesadzaj.

[secesjonista]

Filmu nie oglądałem, książki syna Franka nie czytałem, nawet nie wiem czy już została wydana.

Stąd chciałby wiedzieć co konkretnie i na jakiej podstawie (poszlakach?) mówi się o tym w filmie, zważywszy, że relacje respondentów filmu są trochę rozbieżne (vide: kwestia dobrowolności).

I już na marginesie jawi mi się takie pytanie skąd wzięto (wyselekcjonowano) akurat 37 Żydówek - na Nalewki pojechali (no bo opaskach ich nie rozpoznano)?

[poldas]

O co chodzi z tymi opaskami?

Gwiazdy Dawida?

[secesjonista]

Z podanego artykułu na Wiki:

Cytuj

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rządu na Uchodźstwie opublikował 3 maja 1941 r. dokument opisujący niemieckie naloty prowadzone w polskich miastach mające na celu porywanie młodych kobiet i zmuszanie ich do niewolnictwa seksualnego w burdelach prowadzonych przez niemieckie wojsko.

 

I z książki Maren Röger:

"Czy rzeczywiście dochodziło do takich porwań? Prawdopodobnie chodzi tu o pogłoski. Jak stwierdza Karin Stoll, pogłoski to nie „zwykła gadanina”, lecz „»rodzaj kolektywnej interpretacji« rzeczywistości, nabierającej mocy sprawczej i wpływającej na postępowanie jednostek i grup”. W rozprzestrzenianiu się pogłosek ważną rolę odgrywa wiarygodność treści. W danej sytuacji historycznej przyjmowana musi być jako prawdopodobna. Ostrzeżenia publikowane w BI [chodzi o "biuletyn Informacyjny"] można odpowiednio odczytywać jako rodzaj dramatyzacji faktycznych wydarzeń, na przykład deportacji kobiet do pracy, tym bardziej że w literaturze przedmiotu wskazuje się, że pogłoski nasilają się szczególnie w okresach utraty kontroli, czego ekstremalną formą są wojny i okupacje. W kontekście praktyki nadzoru i rejestracji rzekomych prostytutek należy więc poważnie traktować cytowane tu pogłoski, nawet jeśli nie dysponujemy dla obszaru Generalnego Gubernatorstwa żadnymi bezpośrednimi dowodami zniewalania seksualnego".

/tejże, "Wojenne związki. Polki i Niemcy podczas okupacji", Warszawa 2016/ 

[secesjonista]

W dniu 27.07.2014 o 7:42 PM, poldas napisał:

Niekoniecznie musieli porywać.

W samej Warszawie, jak wynika z przejętych akt polskiej "obyczajówki", było ok. 1500 zarejestrowanych (w aktach) prostytutek.

 

To ciekawe, bo wychodzi, że w tych okupacyjnych, ciężkich czasach, kiedy to często kobiety musiały uprawiać Überlebensprostitution (: prostytucję w celu przeżycia, liczba zarejestrowanych prostytutek jakoś niespecjalnie wzrosła. Przywoływana Maren Röger podaje, że w stolicy w 1940 r. zarejestrowano 1482 prostytutki, a w 1941 r. — 1971.

/za: K. Kosiński "Intymność okupacyjna", art. rec.., "Dzieje Najnowsze", R. XLVIII, nr 2, 2016, przyp. 9, s. 166/

[secesjonista]

W dniu 29.08.2008 o 5:07 PM, ak_2107 napisał:

Kobiety werbowano we Francji i w Polsce. Poprzez Arbeitsamt. Otrzymywaly 2-5 RM

od stosunku. Mialy prawo przekazywac miesiecznie do 1000 RM dla rodziny

w kraju urodzenia. Jak ta rekrutacja przebiegala, czy i jak czesc kobiet zmuszano

do prostytucji - trudno okreslic. Nalezy wyjsc z zalozenia, ze w warunkach wojennych

"dobrowolnosc" miala swoisty wymiar.

 

Odnotujmy kolejną pozycję o tym trudnym temacie, książkę Joanny Ostrowskiej "Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej" (Warszawa 2018, Wyd. Marginesy). W artykule recenzyjnym tej pozycji Jacek Chrobaczyński podaje (za tą publikacją):

"Kobiety rekrutowano przymusowo. Na początku wykorzystywano prostytutki rejestrowane przed wojną, werbowane za pomocą ogłoszeń. Jednak bardzo niewiele z nich zgłaszało się dobrowolnie. Urządzano więc łapanki, a kobiety podejrzane o nierząd wpisywano do rejestru. Każda otrzymywała nowe dokumenty osobiste – karty w czterech kolorach informujące, czy jest podejrzana o uprawianie nierządu, czy jest rejestrowaną prostytutką albo czy jest (lub była) chora wenerycznie (...) 

Autorka odpowiedzialnie badawczo porusza się po kwestiach statystycznych, np.: „Razem w dystrykcie warszawskim pracowało więc w tamtym okresie sześć kobiet” (s. 78). A w podsumowaniu dodaje: „W obecnej sytuacji, przy wielkiej ilości wojska w dystrykcie, istniejące domy publiczne nie wystarczają” (s. 78). Zaś w kolejnym okresie okupacji: „W połowie kwietnia 1943 roku na terenie Warszawy przebywało nadal około dziewięciuset prostytutek rejestrowanych, a dziewięćdziesiąt z nich przetrzymywano w domach publicznych na terenie dystryktu” (s. 79). „Przez dwa i pół roku liczba prostytutek legalnych nie zmieniła się praktycznie”. Natomiast „W okresie od 1940 do połowy 1943 setki Polek wykorzystywano w instytucjach przymusowego nierządu w Rzeszy, na froncie wschodnim i w Generalnym Gubernatorstwie” (s. 79)".

/tegoż "Weiβkarte, Blaukarte, Rotkarte, Gelbkarte", "Dzieje Najnowsze", Vol. 51, nr 3, 219, s. 363, s. 373-374/

 

I taka istotna konstatacja:

"Ciekawe, szczególnie dla kontekstu powojennego, że autorka dostrzega wiele uchybień w powojennych przesłuchaniach prokuratorskich oraz w samych procesach ofiar „przemocy seksualnej”. Wypełnia w swej pracy udanie rzetelne „zastępstwo” niedojrzałych i nieodpowiedzialnych prokuratorów i sędziów tamtego czasu, znanych przecież w większości z imienia i nazwiska. Analizuje też wyroki i ich sentencje, także pominięcia i niedopatrzenia prawne, interpretacyjne, złowieszcze kulturowe czy wręcz religijne15. Stereotypy i mity nadal przecież obecne, więcej – utrwalone w postawach i zachowaniach większości ówczesnego społeczeństwa. Stereotyp utrwalany stale – prostytutka, zmuszona przemocą do obecności w puffi e czy burdelu dla żołnierzy nie miała prawa, w świetle także tych powojennych procesów, być ofi arą przemocy seksualnej.
Pozostawała, a sąd to utrwalał, „elementem aspołecznym”, co zrównywało, i to w niemałym stopniu, wytyczne okupacyjne niemieckie z oceną sądu już powojennego, polskiego".

/tamże, s. 381382/