Stosunki dyplomatyczne Piastów z Rurykowiczami

[Narya]

Dość przypadkowo wywiązała się dyskusja w jednym z tematów o stosunkach polsko - ruskich.

Chodzi o kwestię Izjasława i jego knowań by odzyskać tron kijowski. Błąkał się po Europie aż trafił do papieża, z nim zawarł umowę, że podpisze unię Cerkwi Ruskiej z Rzymem. Papież nie odrzucił tej oferty i wydał "rozkaz" Bolesławowi Śmiałemu by pomóc Izjasławowi, ale Bolesław - biedak miał co innego w planie i miał pokój z Światosławem, a nawet wręcz sojusznikiem (Oleg i Włodzimierz Monomach uczestniczyli w wyprawie na Czechy jako pomoc dla króla polskiego). Musiał więc z chwilą "papieskiego rozkazu" zaniechać swoich planów i pomóc Izjasławowi. Izjasław tron odzyskał, po czym mu się zmarło.

(To opisał bardzo zawile Tadeusz Wojciechowski (o ile coś nie sknociłem) )

Zapraszam do dyskusji!

[Tofik]

Izjasław tron odzyskał, po czym mu się zmarło.

Zmarło mu się, bo chyba zginął w walce (rok po interwencji polskiej w 1078 r.).

Co by tu nie mówić plany unii katolicko - prawosławnej raczej były pozbawione realnego myślenia, prawosławni byli zbyt przywiązani do swego wyznania by się go wyzbywać (na dodatek - zapewne - na niekorzystnych dla siebie warunkach). Boleśnie doświadczył tego Michał Paleolog.

Jeśli chodzi o stosunki piastowsko - rurykowskie to w zasadzie był jeden element stały: obydwie dynastie angażowały się w spory wewnętrzne drugiej, o ile obydwa kraje przeżywały rozbicie dzielnicowe (lub coś na wzór tego). W Kijowie - na rzecz Świętopełka Przeklętego - interweniował już Chrobry (słynna wyprawa kijowska w 1018 r.). Dwukrotnie (1069, 1077) interweniował na rzecz Izjasława Bolesław Śmiały. Później na Rusi Halickiej interweniował Kazimierz Sprawiedliwy i Leszek Biały. Należy podkreślić, że to wszystko działo się, gdy Ruś przeżywała mniejsze (zaraz po śmierci Włodzimierza Wielkiego) lub większe (po śmierci Jarosława Mądrego) rozbicie. Rusini interweniowali na przykład:

- w czasie wojny Zbigniewa z Krzywoustym,

- prawdopodobnie w roku 1109 w toku wojny polsko - niemieckiej,

- w czasie wojny Władysława Wygnańca z juniorami,

- w 1205 r. (słynna, lub niesłynna, wyprawa Romana Halickiego i jego klęska pod Zawichostem) w celu obsadzenia na tronie krakowskim Leszka Białego.

Oczywiście pomijam wszelkie ataki zaborcze, a jedynie wyprawy mające na celu obalenie jednego członka dynastii, a obsadzenie drugiego.

[Narya]

Tak, ale Bolesławowi Śmiałemu w nie smak było pomagać Izjasławowi za pierwszym razem, jego plany mocno się pogorszyły.

[secesjonista]

W dniu 13.08.2008 o 8:27 PM, Narya napisał:

Musiał więc z chwilą "papieskiego rozkazu" zaniechać swoich planów i pomóc Izjasławowi.

 

W tym liście było jedynie napomnienie o zwrocie zagrabionych dóbr. 

Żadnego "rozkazu" co do pomocy powrotu na stolec, choć oczywiście polski władca w chwili poparcia papieża dla roszczeń Izjasława rozumiał, że musi zmienić swe kroki o ile nie chce wejść w konflikt z papieżem.