Obrona Kaliguli

[Furiusz]

Według mnie ludzie lubią dorabiać maskę potwora innym. Tym, którzy nie potrafią się bronić bo od 2 tysięcy lat leżą pod ziemią.

To czemu nie dorobili takiej np Oktawianowi? Markowi Aureliuszowi, Trajanowi, Hadrianowi, Wespazjanowi etc? To tylko przykłady.

[TyberiusClaudius]

Bo na "Bucika" mają dowody dzięki m.in. Tacytowi.

[TyberiusClaudius]

Przeglądając JuTup Znalazłem to

Straszna trucizna...

-Był szalony!

-Dlaczego?

-Bo tak!!!

[secesjonista]

Na poczynania Kaliguli można spojrzeć poprzez jego małżeństwa i "małżeństwa", związki podówczas w znacznej mierze miały przecież charakter polityczny. Jak wyglądała zatem ta "polityka" w wydaniu Kaliguli, od córki Marka Juniusza Sylana do Cezonii (Milonia Caesonia)?

Czy wskazuje na racjonalizm poczynań czy na coś innego?

[TyberiusClaudius]

To czemu nie dorobili takiej np Oktawianowi? Markowi Aureliuszowi, Trajanowi, Hadrianowi, Wespazjanowi etc? To tylko przykłady.

Bo fakty są oczywiste, a wszystko zależy od interpretacji. Jeden tak, a taki czyn uzna za szaleństwo, drugi za poczucie humoru podobne do swojego... coś w tym jest...

[secesjonista]

A, co w ramach własnego myślenia uznaje Tyberiusz za przejawy humoru a co za przejawy szaleństwa?

Tak: po pięć przykładów ekstremów popełnionych przez pięciu cesarzy, z objaśnieniem dlaczego to humor, a kiedy szaleństwo.

[TyberiusClaudius]

Mówimy o Kaliguli, to po pierwsze.

Po drugie - chcesz przykład? Słynny wybuch śmiechu Kaliguli podczas uczty i wiadomy tekst do konsulów. Był to (czarny, bo czarny, ale jednak) humor cesarza, bo ten wiedział już, że podejmowani, brali udział w spisku przeciw niemu.

Zbieranie muszli przez żołnierzy - znowu logiczne wytłumaczenie - nie chcieli wsiąść, na okręty, bali się, więc zostali poniżeni przez rozkaz zbierania muszli. Czy dzisiaj nie zdarza się aby kapral dla podniesienia morali wyzywa żołnierzy od panienek? Tak było też w tym przypadku, ale nie odniosło to skutku.

Edytowane 15 Maj 2016 przez TyberiusClaudius

[Furiusz]

Zbieranie muszli przez żołnierzy - znowu logiczne wytłumaczenie - nie chcieli wsiąść, na okręty, bali się, więc zostali poniżeni przez rozkaz zbierania muszli.

No tak tyle, ze trzeba zacząć od kilku uwag.

Po pierwsze - sam bunt jest jedynie domysłem - źródła nie przekazują nam informacji by do takowego miało dojść.

Po drugie - oba relacjonujące te wydarzenia źródła mówią o wypłaceniu żołnierzom nagrody za tą wojnę i tryumfie, z którego zresztą zrezygnował.

Po trzecie - oba źródła zgodnie przekazują, że wojsko na plaży rozwinięto jak do bitwy.

Już to mówiłem ale może warto byś w końcu zajrzał do postu 24 z tego tematu i przeczytał cały wątek?

[TyberiusClaudius]

Racja w tym przypadku jest dużo wątpliwości.

Ale historia z konsulami i z Incitatusem potwierdzają czarny humor cesarza.

Przychylam się to teori Augueta, że Kaligula pod płaszczem niedorzeczności ukrywał swoje polityczne zagrywki. Niestety historia z tego względu potraktowała go tak jak go potraktowała...

Edytowane 15 Maj 2016 przez TyberiusClaudius

[secesjonista]

Dla Tyberiusza potwierdzają czarny humor, dla innych - zupełnie coś innego. Kwestia przyjętych założeń i oceny.

A jakie to polityczne zagrywki rozgrywał poprzez konia-senatora?

[Furiusz]

Nowej argumentacji raczej się nie doczekasz - wszystko to Tyberiusz już tu na forum pisał, na stronie 6 tego wątku i wcześniej. Pewnie coś w stylu, że chciał pokazać senatorom gdzie ich miejsce, też już to tu było, jak i senatorowie i cała reszta.

[secesjonista]

A pewien dowódca nie mógł wstać z łóżka by dowodzić w bitwie bo akurat stwierdził, że jest w ciąży z słoniem bądź boi się o swe nogi, bo te są ze szkła. Oczywiście nie jest to przykład osoby z zaburzeniami psychicznymi, tylko dowódcy, który chciał zmobilizować podległych mu ludzi do bardziej samodzielnego działania - w myśl logiki Tyberiusza (a ściślej: Rolanda Augueta). Można i tak...

Co dziś można napisać nowego, o takiej postaci z odległej przeszłości, jak Kaligula?

Nowych źródeł nie przybywa, można jedynie je zreinterpretować. Najlepiej: całkiem odmiennie, w sensacyjnych duchu, to zapewnia odpowiednią sprzedaż. Zatem, z wojownika - robi się homoseksualistę, z szaleńca - wytrawnego polityka itp.

[Furiusz]

Nie mam problemu z sensacyjnością ale żeby to było sensownie umotywowane. Niby miałoby to świadczyć o tym, że chciał pokazać senatorom ich miejsce i swoją supremację, tyle, że to co przekazują nam źródła jest jasne - zarówno lud (poprzez petycje i zwracanie się do cesarza o pomoc i z prośbami) jak i senatorowie rozpoznawali pozycję władcy. Każdy to widział, nie było sensu ostentacyjnie tego podkreślać. Ba wręcz nie powinien - wszak na tym polegał cały system opracowany przez Oktawiana - na ostentacyjnym podkreślaniu kontynuacji republiki i umniejszaniu zewnętrznie własnej roli. Nasz bohater mógł jedynie na tym stracić - bo wszak dla prostego ludu meandry polityki mogły nie być jasne ale jasne było, że koń nie może spełniać funkcji religijnych związanych z urzędem konsula.

Takie porównanie do współczesności - w Polsce policjant jest osobą w pewien sposób uprzywilejowaną: może nas zatrzymać, wylegitymować, ma prawo użycia siły, nosi broń etc. Co byśmy powiedzieli o policjancie który dla podkreślenia swojej uprzywilejowanej pozycji zacząłby strzelać do przypadkowych przechodniów? Wariat prawda? No ale jak coś równie absurdalnego zrobi Kaligula - poczucie humoru.

[TyberiusClaudius]

Bardziej poczytnym jest przedstawianie go jako potwora i pisanie o jego okrucieństwach najlepiej z detalami.Owszem takie są moje argumenty a co do jego szalenstwa czy takie zdanko "Trzeba żyć oszczednie, lub wieść żywot Cezara" mogło paść z ust człowieka nienormalnego? albo wiele innych tego typu powiedzeń Kaliguli?

Edytowane 16 Maj 2016 przez secesjonista

[secesjonista]

Nie wiem co ma wynikać z tych "zdanek", wielu psychopatów prezentowało dużą wiedzę, miało wysoki iloraz inteligencji i nie można było odmówić im logiki działań. Czy przez to przestawali być psychopatami?

By członkom senatu pokazać gdzie ich miejsce, wystarczyło skazać na śmierć dwóch senatorów. Jednego, który był podejrzewany o spiskowanie, drugiego - który (wedle powszechnej opinii) był całkowicie wierny cesarzowi. Ta pierwsza egzekucja byłaby sygnałem - wiem co się święci, zatem uważajcie. Ta druga - żaden z was nie może czuć się pewnym czy bezpiecznym.

Nie sądzę by polityka "muszelkowo-końska" była podobnie skuteczna.