Poselstwo Jurija Puszkina (1650 r.)

[Tofik]

Moskwa odrzuciła ofertę poddania się Kozaków, ponieważ RON nie była aż tak słaba jak w 1654 r., a Rosjanom chodziło o to, by wydrzeć jak najwięcej jak najmniejszym kosztem. Dlatego też, car postanowił trochę potrzymać Kozaków "w samotności". Zdanie, że dla Chmielnickiego była lepsza wojna z carem niż wojna z królem polskim jest bardzo ryzykowne. IMHO Chmielnicki prowadził wlasną grę, która miała doprowadzić do wyzwolenia się od RON wszelkimi możliwymi sposobami. Jak się okazało, drogą do tego stała się ugoda w 1654 r. (zabrakło ludzi pokroju Bohdana Zenobiego już po jego śmierci - gdyby jeszcze kilka lat pozył może doprowadziłby swoją gierkę do końca i zamiast Ukrainy poddanej Moskwie, mielibyśmy wolną Ukrainę), tak więc ten Kozak wiązał swoje nadzieje z Moskwą. Jak pokazały jego propozycje w 1649 r., wiązał te nadzieje od bardzo dawna. Występując przeciwko Moskwie pozbawiałby się mocnego "narzędzia" w walce z RON, bo z samymi Tatarami za wiele by nawojował - kilkadziesiąt tysięcy Rosjan wystawionych w pierwszych chwilach walk polsko - rosyjskich było zbyt drogocennym przedmiotem, by się go pozbawiać. Co do sułtana i Chanatu masz rację, ale co nam po tym, gdy wewnątrz kraju nie może być spokojnie?

[secesjonista]

Członkowie (a było ich ok. 100) rosyjskiego poselstwa (pod przewodnictwem Jurija i Stiepana Puszkinów) żądało ukarania Jana Aleksandra Gorczyna (Pamięć o cnotach, szczęściu, dzielności... Władysława IV, Kraków 1648), Eberharda Wassenberga (Gestorum... Vladislai IV, Gdańsk 1649), Samuela Twardowskiego (Wojna kozacka, Leszno 1649), których utwory miały uderzać w godność Moskwy.

(...)

Moskwa poszła daleko dalej, chciała ukarania na ardle wszystkich tych co uchybili carowi popełniając błędy (świadome, czy nie) w jego tytulaturze.

Ot, raptem - kanclerz Zadzik, Kisiel, Kalinowski, Żółkiewski, Kiszka, Potocki, wojewoda Abramowicz, Koniecpolski, a przede wszystkim ks. Jeremi Wiśniowiecki.

Pytanie jakie się nasuwa, skąd posłowie mieli rzeczone książki?