Karol Wielki - jak oceniacie jego rządy?

[LordHector]

Karol Wielki (franc. Charlemagne) (ur. 2 kwietnia 742 r. - zm. 28 stycznia 814 r.) - największy władca średniowiecznej Europy, z dynastii Karolingów. Był królem Franków od 768 roku. W 800 roku został cesarzem. Jego ojcem był Pepin Mały zwany również Krótkim. Matka Berta c. Heriberta hr. Laonu.Ocena panowania

Jest on powszechnie uznawany za najwybitniejszego władcę frankijskiego państwa. W średniowieczu stanowił wzór idealnego władcy, rycerza i gospodarza. Był również świetnym politykiem i wodzem oraz znakomitym mecenasem nauki i kultury. Na swój dwór sprowadził wielu wybitnych uczonych ówczesnych czasów, między innymi Alkuina z Yorku czy też Einharda. Już jemu współcześni w uznaniu jego zasług nadali mu przydomek Wielkiego, zaś w językach słowiańskich jego imię stało się synonimem godności królewskiej.

Jego rozumienie władzy królewskiej i powinności władcy w stosunku do Kościoła sprawiły znaczne zacieśnienie więzów łączących państwo i Kościół. Karol Wielki za swój obowiązek uważał walkę z poganami i niewiernymi, a także umacnianie wiary chrześcijańskiej. Antypapież Paschalis III doceniając pobożność i wkład Karola w rozwój Kościoła i Państwa Kościelnego, kanonizował go w 1165 roku. Kanonizacja nie została jednak uznana przez Kościół katolicki, ale nie stanowiło to przeszkody w szerzeniu się lokalnych kultów władcy.

Pamięć o Karolu Wielkim jest wciąż żywa. Jeszcze nie tak dawno toczono dysputy próbujące ustalić, jakiej był on narodowości: francuskiej czy niemieckiej? Dziś spór ten nie ma już znaczenia. Karol jako twórca uniwersalistycznego państwa, inicjator idei jedności europejskiej, może być śmiało nazywany ojcem Europy i stawiany, obok późniejszego cesarza Ottona III, w rzędzie patronów Wspólnoty Europejskiej. A co wy onim sądzicie ?

[Ms. ConnLasair]

Karol Wielki zdecydowanie był wielkim władcą, osiągnął naprawde wiele. Wdzięczna jestem za majuskułę karolińską, ale nie moge mu zapomnieć jednej rzeczy. Jego brat Karloman poślubił Dezyderatę, córkę króla Longobardów. Kiedy jednak zmarł w 771 roku, Karol Wielki odesłał wdowę do tatusia, który poparł jej pretensje do części królestwa. Zamiast sojuszu z potężnymi Longobardami, wybrał sojusz z papieżem. Jak dla mnie to nie było mądre posunięcie.

[kuba89]

Moje zdanie na temat tego wielkiego wladcy jest podobne do powszechnych opinii jakie o nim panują.....

Największa jego zasługą był renesans karoliński:

-Działał wtedy Aluin,Diakon

-Powstawały szkoły katedralne

-powstawaly rowniez wielkie i piekne budynki

Poza tym Karol Wielki stworzył wielkie panstwo i przywrocił instutucje cesarstwa. Niestety wg mnie nie był bardzo znaczaca osoba w perspektywie historii.....owszem wiele.. my Europejczycy mu zawdzieczamy,ale jego panstwo sie rozpadlo i nie stało sie tym czym żadal. Warto powiedziec,ze byl to wybitny polityk i dowodca,ale rowniez trzeba dopowiedziec,ze chrystianizacja Sasów spowodowała zniszczenie 2/3 populacji.Takze jego rzady mozna w roznoraki sposob oceniac,ale na pewno jest to postac,ktora wywarla wielki wplyw na wladcow w pozniejszych czasach

[Mojmir]

Doprowadził do rozwoju kultury w kręgu romańsko - germańskim , był znakomitym mecenasem - to jego główna osiągnięcia jako władcy

[Anonimowy]

Z całą pewnościa Karol Wielki (jak sam przydomek wskazuje) był doskonałym wladcą. Zbudował potężne państwo, ale tez dziwi mnie to, o czym wspomniała Ms. ConnLasair.

[Tofik]

Zamiast sojuszu z potężnymi Longobardami, wybrał sojusz z papieżem. Jak dla mnie to nie było mądre posunięcie.

Z sojuszu z Longobardami nie miałby wiele, sojusz z papieżem przyniósł mu przynajmniej koronę cesarską.

ale jego panstwo sie rozpadlo i nie stało sie tym czym żadal.

Po jego śmierci państwo Franków trzymało się jeszcze niemal 30 lat, aż do traktatu w Verdun w 843 r. więc to nie jego wina, że jego trzej wnukowie nie mogli się dogadać myśląc dalekowzrocznie.

Idealny władca, zapoczątkował rekonkwistę, schrystianizował Sasów, wspierał kulturę i oświatę mimo tego, że sam pisać i czytać nie umiał.

[ Dodano: 2008-02-21, 16:09 ]

Oto co o Karolu Wielkim napisał P. Rochala ("Cedynia 972"): Historycy mówią o 50 wyprawach wojennych [Karola Wielkiego], z czego niemal wszystkie uwieńczyło powodzenie. Może skala nie ta sama, ale wynik lepszy niż w przypadku Aleksandra Wielkiego. Nie będzie przesady w twierdzeniu, że z czasem, przy ówczesnym stanie wiedzy pomieszanej z zabobonem, samo imię Karola wystarczało, by przeciwnik czuł się pokonany jeszcze przed ujrzeniem frankijskich wojsk. Zachowały się wieści o klęskach Frankówm, ale Karola akurat w tych miejscach nie było. Kto inny przegrywał, nie król - cesarz. Choćby taki hrabia Roland, przyjaciel króla, jeden z dwunastu parów królestwa, wódz tylnej straży, wybitej przez Basków w ich kraju. Imię Karola dotrwało do naszych czasów w oficjalnej nomenklaturze dyplomatycznej. W wielu krajach słowiańskich na prawdziwego, koronowanego władcę mówiło się nie "rex", ale "korol". Po naszemu "król".

[Brego]

No to ja się wypowiem, że Karol to był jeden z najwspanialszych władców Europy. De facto, był takim "osiłkiem" gdyż wszystko zdobywał siłą. Rzadko myślał o małżeństwach, sojuszach i własnej dynastii. Nie mówię że był jakimś dzikusem na punkcie wojen, czy coś. Ale w średniowieczu wojna była ostatecznością, a walka z królem chrześcijańskim bez żadnych mocnych argumentów i roszczeń poważnie groziła ekskomuniką i ostrym poszarpaniem opinii

Moim zdaniem dla jego osoby idealnie pasuje powiedzenie :"Cel uświęca środki". Zdobywał ziemię nie przebierając w środkach.

[Narya]

Moim zdaniem dla jego osoby idealnie pasuje powiedzenie :"Cel uświęca środki". Zdobywał ziemię nie przebierając w środkach.

A to ciekawe ujęcie Machiavellego cel uświęca środki, mógłbyś rozwinąć? ; )

[Brego]

Tak. Chodziło mi o to że: Palić, Gwałcić i Mordować można, ale w granicach rozsądku a nie zerżnąć pół Europy jak kombajn zboże. Zero gracji

[Jarpen Zigrin]

Co ciekawe sam uważał się za władcę, któremu sam Bóg powierzył troskę o doczesne i duchowe dobro swego ludu. Wysoko cenił papiestwo i chronił przed najazdami. Kościoły w granicach jego imperium posługiwały się liturgią rzymską, co było ważnym czynnikiem scalającym.

Jednak chyba błędem było zaprzepaszczenie szansy zjednoczenia dwóch części dawnego Imperium Rzymskiego.

[Narya]

Jednak chyba błędem było zaprzepaszczenie szansy zjednoczenia dwóch części dawnego Imperium Rzymskiego.

Błędem? To jest chyba przecenianie Karola Wielkiego. Cesarz bizantyjski nie uznawał się za równego do Karola, a i Karol był tylko królem, nie cesarzem.

[Jarpen Zigrin]

A myślisz, że to było całkowicie nierealne? Może, gdyby nie owa koronacja udałoby się połączyć obie strony dawnego imperium?

[Narya]

Prędzej uwierzyłbym w odbudowę imperium rzymskiego również z ziemiami zachodnimi z inicjatywy Konstantynopola. Karol Wielki nie miał takich planów. Bardziej interesowali go Sasi, Awarowie, Germanie, Słowianie.

Poza tym Bizancjum i państwo Franków oddaliły się od siebie znacznie, nie interesowały się sobą. Reszta to propaganda obu władców. "Rzym" stał się symbolem, mitem, był na ustach polityków, głoszących chwałę i potęgę swoją lub swoich seniorów.

Gdyby nie koronacja to Karol Wielki nie pomyślałby nawet o "władzy rzymskiej". Imperium Romanum upadło nieodwołalnie.

Tak samo jak Karol Wielki tak i Otton III mówili o cesarstwie rzymskim, ale w granicach Europy łacińskiej. Ten podział Teodozjusza był wyjątkowo trwały.