Piotr I Wielki - ocena

[Pancerny]

że kazał zamordować swego syna-Aleksego...Dlaczego to zrobił?

Nie wiem, dlaczego zabił swojego syna, ale w roku 1698 odbył się bunt strzelców krwawo stłumiony przez Piotra I, była to jedna z najgłośniejszych masakr, w których car rozkazał członkom dworu carskiego ściąć przynajmniej po jednym skazanym na smierć strzelcu, sam też własnoręcznie ścina skazanych( Mieńszykow chwali się, że ściął ich trzydziestu), w roku 1705 wkracza do Polski na czele wojsk carskich i w Grodnie własną ręką zabija przeora unickich bazylianów, czterech innych zakonników kazał okrutnie stracić, a ciała powrzucać do Dźwiny, więc nie dziwię się,że zabił syna.....

[Tofik]

Aleksy należał do opozycji.

Poważniejsze rozruchy zaczęły się po trzykrotnym zwiększeniu podatków, ale car się tym nie przejął i stosował niezwykle okrutne metody rozprawy z buntownikami. Posunął się nawet do zmuszania duchownych do wyjawiania tajemnicy spowiedzi, w razie sprzeciwu, zabijano. Aleksy się temu po cichu sprzeciwiał, ale wykryto jego spisek.

Poza tym uważam, że nauka na błędach jest zła, jeśli ma się możliwość uczenia bez błędów

[bavarsky]

Rosyjski korpus oficerski, powstał na kanwie reform wojskowych Piotra Wielkiego. Tenże wielki monarcha, zdając sobie sprawę z tego, że tylko z dobrze wyszkolonymi, profesjonalnie dowodzącymi oficerami może podołać w dowodzeniu armią nowego porządku, uskutecznił ich kształcenie.

Wielka Wojna Północna ze Szwecją, trwająca od 1700 do 1721 roku była istnym poligonem doświadczalnym dla tychże nowych koncepcji prowadzenia wojny.

Pierwsze lata konfliktu (okres 1700-1704), były latami porażek. Nowy narybek przyszłych dowódców był jeszcze zbyt niekompetentny by sprostać wyzwaniom stawianym im przez Szwedzkich dowódców.

Piotr Wielki w 1698 r., zatrudnił 700 oficerów z obcych krajów, po pierwsze by wyrównać deficyt własnej kadry dowódczej, jak i przede wszystkim by przyczynili się oni do skutecznego szkolenia i prowadzenia w bój jego wojska.

Wołkow, w książce Ruski oficerski korpus, Moskwa 1993, na stronicy 32 podaje jednocześnie że z tych 700, Cesarz zwolnił w przeciągu kilku kolejnych lat większą ich liczbę i nic dziwnego skoro gros tych ludzi stanowił odsetek szukających przygód renegatów, często z mizernym doświadczeniem bojowym.

Najlepiej świadczą o tym wspomnienia rosyjskiego generała A. Gołowina: ”Oni nie posiadali żadnego doświadczenia czy jakiejkolwiek wiedzy wojskowej. Najpierw ich winno się wyszkolić by mogli szkolić naszych... Stanowczo zatem jest lepiej by powołano [rosyjskich szlachciców - bavarsky], wyedukowano i wyszkolono ich.”

[w: Bogusławski M., Piotr I, Moskwa 1948, Tom IV, s. 183]

Między innymi od uwag owego Gołowina, Piotr I rozpoczął rekrutację Rosyjskiej szlachty ku jedynemu celowi: utworzenia profesjonalnego korpusu oficerskiego.

Pierwszym jego krokiem jaki wykonał ku uskutecznieniu powyższego zamierzenia, było wydanie ukazu mówiącego o obligatoryjnej służbie wojskowej dla każdego szlachcica. Do tego zakazał jednocześnie szlachcie pod groźbą konfiskaty majątków, wstępowania do klasztoru. Z owego ukazu były zwolnione osoby, które miały 60 i więcej lat.

Służbę owa elita społeczna Rosji mogła zacząć już w wieku 13 lat, służąc z początku, w randze szeregowego żołnierza by następnie z czasem awansować i spinać się na drabinie dowódczej. A to tylko pod warunkiem że szlachcic owy odbył takowe praktyki w pułkach gwardii. Takowymi filtrami przyszłych dowódców z początku były dwa regimenty gwardii: Preobrażeński i Siemienowski, powstałe w dniu 25 kwietnia 1695 r.

W 1700 roku powołano 1091 przyszłych oficerów a następnie w przeciągu kolejnych dwóch lat kolejne 2913. Pod koniec 1703 patent oficerski otrzymało 940, zaczynając służbę w armii rosyjskiej.

[w: Beskrowotny L., Ruskija Armia i fłot v XVIII weku, Moskwa 1958, s. 167-170]

Na razie tyle mojego paplania, może kogoś zainteresuje.

Pozdr.

B.