Sagi

[Tofik]

Chodzi oczywiście o te związane z Wikingami :arrow:

Co sądzicie o ich wartości historycznej? Jak należy je interpretować? Na jakich sagach wzorowały się inne, późniejsze sagi? Gdzie widać chęć zatarcia nieprzyjemnych dla Normanów szczegółów? Zapraszam do dyskusji:)

[chaemuaset]

Kwestia tego, że sagi (przed wszystkim Islandzkie sagi rodowe) pochodzą z czasów późniejszych niż wikingowie, i chociaż traktują o wydarzeniach z czasów wikińskich, to jednak są ubrane w oprawę późniejszą - to trochę jak z Illiadą Homera (proszę tylko nie hiperinterpretować moich słów). Mimo to i tak wyciąga się z nim całe mnóstwo informacji... Są dobrym źródłem poznania historycznego...

[Tofik]

Są dobrym źródłem poznania historycznego...

Zgoda. Choć w przypadku np. wyprawy Karlsefniego i jego towarzyszy w poszukiwaniu Winlandii, widać, że grenlandzkie źródła chcą ukazać Islandczyków jako "tych złych", a źródła islandzkie odwrotnie. Poza tym często sagi obarczają tubylców winą za starcia normańsko - dorseckie (w zależności od miejsca owych starć, oczywiście nie wszędzie byli Dorseci) obarczają tubylców. Nieco kłóci się to z naturą Wikingów.

[Pancerny]

Mnie ciekawi, ile pokoleń Islandczyków, przekazywało sobie treść tych sag, zanim zostały one spisane?

[Tofik]

Mnie ciekawi, ile pokoleń Islandczyków, przekazywało sobie treść tych sag, zanim zostały one spisane?

Dwa lub trzy w najlepszych przypadkach (np. "Stara saga o Eryku").

[Tomasz N]

Czytam ostatnio sagi islandzkie i niesamowita jest tam historia mieczy. Taka ciekawostka z zakresu średniowiecznej metalurgii. Dobre egzemplarze mieczy mają swe nazwy i są pieczołowicie przechowywane.

W „Sadze o Gudrun” jest taki epizod o facecie nazywającym się Kjartan, który dostał taki supermiecz w prezencie od króla Norwegii. Ale w decydującej walce nie ma go z sobą.

Piorą się w dwóch przeciw pięciu, Jeden z jego przeciwników, Bolli, z mieczem Kąsaczem Nóg trzyma się z boku. „Kjartan rozdzielał straszliwe cięcia, lecz miecz jego był do niczego; ciągle musiał go wyprostowywać nogą.” Mimo to zadaje przeciwnikom szereg ran, a to powoduje wyłączenie ich z walki. Kiedy ten od Kąsacza Nóg w końcu włącza się do walki, Kjartan odrzuca swój miecz nie widząc sensu walki swym żelazkiem z Kąsaczem Nóg i zostaje zabity.

Pomyśleć, że brakło odrobiny węgla w żelazie.