Jan III Sobieski a Prusy Książęce

[Pancerny]

Dużo czasu poświęcił król Jan III na przyłączenie Prus do Polski.Czy mógł tego dokonać?

Zapraszam do dyskusji.

[Norton]

Dużo czasu poświęcił król Jan III na przyłączenie Prus do Polski.Czy mógł tego dokonać?

Zapraszam do dyskusji.

Gdyby miał wsparcie szlachty dlaczego nie? Ale oni nie widzieli w tym swojego interesu.

[Pancerny]

Gdyby miał wsparcie szlachty dlaczego nie?

Właśnie, że Jan III poparcie szlachty,tej pośledniejszego rodzaju miał i to dość duży.

Tutaj obóz zwolenników Habsburgów przeszkadzał najbardziej.Szlachtę rozgniewała sprawa Krystiana Kalksteina-Stolińskiego, i Sobieski mógł potraktować to jako pretekst do interwencji zbrojnej, ale sprawę ułagodził elektor, i "Turczyn", który zaatakował Polskę.

[Bronek]

Sobieski zdecydowanie chciał wcielić Prusy do Polski (zwłaszcza, że idea wojny o Prusy była popularna wśród szeregowej szlachty). Nie miał on jednak możliwości tego zrobić gdyż rozkład państwa był już zbyt daleko posunięty. Fryderyk Wilhelm miał na swoje usługi grupę popleczników wywodzących się spomiędzy magnaterii. Na życzenie elektora byli w stanie utrącić każdą niewygodną inicjatywę. Dlatego właśnie Jan III próbował posiłkować się przymierzem ze Szwedami, choć mieli oni w Rzeczypospolitej jak najbardziej zasłużoną opinię rabusiów i nicponiów.

[Pancerny]

Dlatego właśnie Jan III próbował posiłkować się przymierzem ze Szwedami

Tylko akurat gdy Polska liczyła na legendarnych szwedzkich weteranów , Szwecją, w tym czasie rządził Karol XI, któremu niebiosa poskąpiły geniuszu wojennego.

[Bronek]

Na to już zwrócili uwagę różni publicyści, że akurat w tym momencie szwedzki militaryzm przechodził jakiś okres niemocy. Szwedzi szybko wrócili do formy, ale dobra koniunktura (z naszego punktu widzenia patrząc) już minęła.

Hohenzollernowie w ogóle mieli mnóstwo szczęścia, że udało im się utrzymać w Prusach. Tak za Sobieskiego, jak i za carycy Elżbiety w XVIII wieku bardzo niewiele brakowało, żeby stracili ten kraj. Los jednak zrządził inaczej.

[artifakt]

Moim zdaniem rzeczy niemożliwa. Przy takiej opozycji Paców, wojska szwedzkie nie miały jak dojść. Wojna z elektorem byłaby wojną od oblężenia do oblężenia, na co nie byliśmy gotowi.

[Pancerny]

na co nie byliśmy gotowi.

Ale gdy ustalano komput armii mający wziąć udział w odsieczy wiedeńskiej, Jan III zmienił ilość jazdy(ustaloną przez hetmana Jabłonowskiego) na rzecz piechoty, potrzebnej do zdobywania zamków pruskich. Jan III planował, że po powrocie w Wiednia zajmie się sprawami Prus (czyt. przyłączy je do Korony).

[Tofik]

Właśnie, że Jan III poparcie szlachty,tej pośledniejszego rodzaju miał i to dość duży.

Mało tego, Sobieskiego popierały stany pruskie, które w 1688 r. oczekiwały od niego pomocy, gdy miały złożyć hołd nowemu elektorowi.

Polskę, co jasne, popierali też wrogowie Brandenburgii, jednakże elektor miał i w RON swoich przyjaciół, m.in. właśnie Paców, którzy optowali za atakiem na Szwecję. Do żadnego ataku na północy nie doszło, ostatecznie przeważyła opcja wojny z Turcją. Gdyby tak Szwedzi zaczęli odnosić jakieś sukcesy... A tak, to tylko ponosili klęski, co zmniejszało szanse na wzrost poparcia tego pomysłu w Polsce. Gdańsk również nie był zbyt przychylny.

[Papież]

Mielibyśmy szansę, gdyby naprawiono państwo, a przede wszystkim zlikwidowano "liberum veto" bo przecież to sejm ustalał wypowiedzenie wojny i zawieranie pokoju. Druga sprawa to armia. Bitna ale nie doskonała i wprowadzenie kilku poprawek technicznych lub szkoleniowych by jej nie zaszkodziło. Gdybyśmy zawarli sojusz z Francją, można by sie od niej domagać nacisku na Turcję, by zwróciła nam Podole. W końcu byliśmy cennym sojusznikiem i wraz z Paryżem oskrzydlaliśmy Habsburgów Austriackich. Potem ruszyli byśmy na Królewiec i Berlin...

[Kadrinazi]

Druga sprawa to armia. Bitna ale nie doskonała i wprowadzenie kilku poprawek technicznych lub szkoleniowych by jej nie zaszkodziło.

A to ciekawe - chętnie się dowiem jakie to nowinki techniczne lub szkoleniowe byś zaproponował