Abdykacja Jana II Kazimierza Wazy

[Pancerny]

Krótkie pytanko: -dlaczego Jan II Kazimierz Waza zrzekł się korony polskiej?

[Tofik]

Głównie z powodu zwykłego zmęczenia i załamania. To drugie wynikało ze śmierci żony króla, Ludwiki Marii. Była ona istną podporą władcy, gdy jej zabrakło, zabrakło też i króla. To pierwsze wynikało praktycznie z tego, że w ogóle panował - czas jego panowania to same wojny, zarówno toczone z wrogami zewnętrznymi (Rosja, Szwecja), wrogami wewnętrznymi (Ukrainą; choć jest status się zmieniał) jak i wrogami reform (Lubomirski).

[Pancerny]

Ale abdykację zapowiedział już 1663 roku, królowa jeszcze żyła, a może Jan Kazimierz jak wytrawny polityk zaczął rozgrywkę o koronę po nim?

[Tofik]

Ale po czy przed kampanią na Moskwę? Bo ta służyła głównie, nie tylko odniesieniu sukcesów w walce na wschodzie, ale także odbudowania autorytetu monarszego (co z kolei miało ułatwić powrót do planów sukcesyjnych). Ostatecznie wyprawa nie odniosła skutku, Lubomirski wewnątrz kraju nie zaprzestał swych działań, co pewnie powoli skłaniało władcę do tego co zrobił.

[dzionga]

Ale abdykację zapowiedział już 1663 roku, królowa jeszcze żyła, a może Jan Kazimierz jak wytrawny polityk zaczął rozgrywkę o koronę po nim?

Pytanie czy on był wytrawnych politykiem.A abdykować chciał już podczas potopu szwedzkiego,kiedy zdawało się,że wojan jest przegrana,ale powstrzymała go Maria Ludwika.Myślę,że po prostu zabrakło mu podpory jaką była jego żona.

[Pancerny]

ale powstrzymała go Maria Ludwika

Bo przebiegłą kobietą była, wiedziała, że większe szanse na wprowadzenie na tron Polski kandydata z Francji,ma w czasie, gdy Jan Kazimierz jest jeszcze królem, na elekcji różnie bywa...

[secesjonista]

Sekretarz królewski tak to zrelacjonował:

"Nie tajno to niektórym z Wszmściów, że nie od małego czasu, jeszcze dobrze za żywota ś. p. królowej Jejmści, a nie dopieroż po jej śmierci postanowił JKMść abdicare regno. Dotąd konfederacya wojska, wojna moskiewska i moyus interni civiles tamowały ten zamysł, żeby był rpltej o tak wielu zamieszania interregni pericula nie przydawał. Teraz z łaski bożej, kiedy ab intra pokój i z Moskwą przymierze, już tę intencyją swoją jako najprędzej ad effectum deducere postanowił. Miał JKMść in a teraz różne w tem konsyderacye swoje prywatne, osobliwie zdrowiu swemu słabemu i pracom regnandi już neizdolnego i sumienia swego, które JKMci persuadet, aby inter curas principis et extremum vitae terminum dał sobie to interstitium na potrzebną każdemu, osobliwie monarsze, rezolucyją. A osobliwie przywodzi do tego JKMści boni et quitis publicae respekt. Widzi bowiem JKMść, że złość ludzka świątobliwe JKMści intencyje źle tłumacząc i ustwicznie rpltą o poniewolnej elekcyi suspicyjami mieszając, uspokoić się inaczej nie może, tylko kiedy JKMść per exinanitionem siebie samego da dowód mołości swojej do rpltej, o onę in liberrimo postanowi elekcyi wolnej exercito".

/"Stefana Franciszka z Prószcza Medekszy sekretarza Jana Kazimierza, Sędziego Ziemskiego Kowieńskiego księga pamiętnicza wydarzeń zaszłych na Litwie 1654-1668" z rękopismu powierzonego Akademii wyd. Władysław Seredyński "Scriptore Rerum Polonicarum" t. 3, Kraków 1875/