MP-18- broń, która zmieniła świat

[Andreas]

Pistolet maszynowy Bergmann MP 18.I był praktycznie pierwszym sprawnie działającym i nadającym się do użytku bojowego pistoletem maszynowym (nie da się raczej do tej grupy zaliczyć pierwszego produkowanego seryjnie pistoletu maszynowego Villar Perosa, którego przeznaczenie taktyczne mieściło się raczej w zakresie lekkiej broni maszynowej - była to przypominająca mały ręczny karabin maszynowy broń o dwóch lufach i dwójnogu - uważam, że zaliczono go do pistoletów maszynowych tylko ze względu na używany nabój pistoletowy). Prace nad tą bronią rozpoczęły się w 1916 roku i były prowadzone pod kierunkiem Hugo Schmeissera w fabryce Bergmana w Suhl. Nowa broń miała uzupełnić lukę pomiędzy pistoletami z dostawną kolbą (jakimi jak Mauser C96 i Luger) a karabinami piechoty i pierwszymi ręcznymi karabinami maszynowymi (Madsen) i lekkimi karabinami maszynowymi (Maxim MG 08/15) nie nadającymi się zbytnio do walki w ciasnych okopach I wojny światowej.

Co sądzicie o tego rodzaju broni? Dlaczego Alianci nie skonstruowali peemów dla siebi?

[widiowy7]

Co sądzicie o tego rodzaju broni?

W czasie I wojny światowej miała ta broń premierę, a służyła w założeniu , jak zauważył Andrea$, do walki w okopach. Karabin jednak w ciasnocie okopowej był nieporęczny. A peem mógł "wymiatać"wroga.

Dlaczego Alianci nie skonstruowali peemów dla siebi?

No cóż straszliwy konserwatyzm generalicji. To jest chyba wytłumaczenie. Alianccy decydenci to chyba znaczenia peemu, nie dostrzegli do wybuchu II wojny światowej.

Ale czy można nazwać MP-18 bronią która zmieniła świat? Wydaje mi się że nie. Jakiś tam wycinek taktyczny, i to dopiero za dwadzieścia lat.

[Speedy]

Hej

Co sądzicie o tego rodzaju broni? Dlaczego Alianci nie skonstruowali peemów dla siebi?

Można powiedzieć, że z różnych względów. Trzeba wziąć pod uwagę, że aby walczyć w okopach przeciwnika, to trzeba najpierw do nich dotrzeć. A do walki na otwartym terenie pm nadawał się gorzej, z uwagi na małą donośność skuteczną rzędu 100-200 m. Ludzie uzbrojeni w pm-y osłabialiby więc grupę szturmową na początkowym etapie działań.

Alianci też kombinowali nad tym zagadnieniem, jakkolwiek skupili się na czymś innym - indywidualnej broni automatycznej w rodzaju lekkiego ręcznego km-u, ewentualnie samopowtarzalnego/samoczynnego karabinu czy karabinka.

Brytyjczycy faktycznie niczego chyba w tej dziedzinie nie dokonali, w walce z bliska woleli polegać na karabinach z bagnetem i granatach ręcznych. Zapewne wynikało to po części z ich konserwatyzmu, po części zaś z używanego przez nich modelu powtarzalnego karabinu Enfield o stosunkowo dużej szybkostrzelności.

Francuzi wdrożyli po pierwsze w ogromnej liczbie lekką broń maszynową, lekki (6,5 kg) km Chauchat, niezbyt może udany konstrukcyjnie ale bardzo szeroko stosowany (nawet 2 w drużynie piechoty bywały w pewnym momencie). Wykorzystywali też bardzo eleganckie i lekkie samopowtarzalne karabinki Winchester M1907, zakupione w USA jako broń lotnicza, ale po wprowadzeniu samolotów uzbrojonych w km-y przekazane wojskom lądowym. Zamówili też kilka tys. tych M1907 w wersji samoczynnej i bodajże jeszcze z powiększonym magazynkiem. No i , po wielu podejściach, skonstruowali też sobie samopowtarzalny karabin RSC Mle 1917 (i skrócony Mle 1918), znowuż niebyt może udany (ponad 5,5 kg dla 5-strzałowej broni to raczej powiedzmy sobie kaszana jest) ale stosowany dosyć szeroko (ponad 80 tys. wyprodukowano).

Amerykanie wzorem Francuzów też postawili na lekki rkm, wprowadzając sobie najpierw Chauchaty a potem własny model Browning M1918. Do walki z bliska zaś skonstruowali dwa oryginalne wynalazki. Pierwszym była śrutowa strzelba kal.12, przerobiona z Winchestera M1897, klasyczna pompka ale z bardzo ładną i efektowną osłoną termiczną na lufie i z nasadą do bagnetu. A drugim dziwniejsza jeszcze rzecz, tzw. Pedersen Device - urządzenie Pedersena, przyrząd Pedersena, coś takiego. Mocowało się je (po wyjęciu oryginalnego zamka) wewnątrz komory zamkowej standardowego kb Springfield. W ten sposób powtarzalny karabin zamieniał się w samopowtarzalną broń na nabój .30 Pedersen (można powiedzieć, mocny nabój pistoletowego typu) z wielkim, 40-nabojowym magazynkiem. PD nie zdążył już wziąć udziału w walkach ale pozostał jedną z najoryginalniejszych broni strzeleckich w historii.

Rosjanie zaś zrobili najfajniejszą i najnowocześniejszą broń tej klasy, choć i wyprodukowaną w najmniejszej liczbie (tylko ok. 100-200 szt.) - tzw. Awtomat Fiodorowa, samoczynny karabin na arisakowe naboje 6,5x50SR (japońskie naboje jak i same kb Arisaka były wówczas w Rosji dosyć rozpowszechnione). Na dobrą sprawę był to praprzodek współczesnych karabinków automatycznych.

[Andreas]

Awtomat Fiodorowa był pierwszym karabinkiem szturmowym z nabojem pośrednim, jednak zbyt słaby kaliber i niedostatki spowodowały zapomnienie tej broni. Natomiast MP-18 był słynny na cały świat. Dlaczego Anglicy ani Amerykanie nie wyprodukowali podobnej broni? Przecież rkmy nie mogły zastąpic grupy szturmowej uzbrojonej w peemy.

[widiowy7]

I przyszedł Speedy i wszystko wyjaśnił

i niedostatki spowodowały zapomnienie tej broni.

To nie jakieś niedostatki spowodowały wycofanie tej broni do magazynów, ale po prostu nietypowa amunicja. Zresztą, broń tę wyciągnięto z lamusa w czasie wojny zimowej w Finlandii. Rosjanie w tym czasie mieli po prostu za mało pistoletów maszynowych.

[Andreas]

Masz rację widiowy, ale Rosjanie potrzebowali naboju pośredniego, jednak nie mieli takowego, więc użyli zdobycznych naboi Arisaka 6,5x50 mm. Broń sama w sobie była bardzo dobra, na niej wzorowano się w późniejszych karabinach automatycznych, m. in. Erma MPE, SWT-40,M1 i G43. A pistoletów masz. Sowieci mieli mało, bo najpierw trafiały tylko i wyłącznie do NKWD, aby mogli szybko ściąc dezertera. Natomiast Mp-18 stał się wzorem dla późniejszych konstrukcji, np. Lanchester II czy MP-28.

[Speedy]

Hej

Masz rację widiowy, ale Rosjanie potrzebowali naboju pośredniego, jednak nie mieli takowego, więc użyli zdobycznych naboi Arisaka 6,5x50 mm.

To jest taka dyskusyjna kwestia. Trochę racji ma widiowy7 a trochę i ty. Jeśli już tak wnikać w tę amunicję, to oryginalny nabój zaprojektowany przez Fiodorowa był o ile pamiętam dosyć mocny, o typowo "karabinowej" energii pocz. pocisku ok. 3kJ. Jednak gdy okazało się że nie będzie możliwości produkowania go w warunkach wojennych przez przeciążony przemysł rosyjski, Fiodorow przerobił broń na ten japoński nabój, także bez kryzy, geometrycznie zbliżony i w przypadku karabinu trochę tylko słabszy (jeśli dobrze pamiętam 2,6 czy 2,7 kJ). Jednak w przypadku znacznie krótszej lufy AF prędkość początkowa trochę spadła a energia wynosiła nieco poniżej 2 kJ - a więc wartość typowa dla naboi pośrednich... Niemniej jako taki nabój Arisaka 6,5x50SR w zasadzie jest nabojem karabinowym, nie pośrednim.

Broń sama w sobie była bardzo dobra, na niej wzorowano się w późniejszych karabinach automatycznych, m. in. Erma MPE, SWT-40,M1 i G43.

Tu bym się nie zgodził - może jeszcze co do Ermy (chodzi o ten przedwojenny karabinek z lat 30-tych?) i kbk M1/M2 ale już nie tych dużych karabinów SWT czy G43. A przede wszystkim dorzuciłbym do listy MKb42/MP43/StG44 jako taki sztandarowy przykład automatycznego karabinka piechoty. To tej właśnie klasy bronią był AF, samoczynną, z dużym magazynkiem, strzelającą nabojami podobnymi do karabinowych, ale o wyraźnie zmniejszonej energii. A SWT to sampopowt. karabin na nabój "pełnej mocy" czyli karabinowy o energii rzędu 3,5 kJ.

[Andreas]

Czy znacie może przypadki, gdzie zostały zastosowane MP-18? Prosiłbym też o podawanie źródeł. Dlaczego Niemcy nie rozwinęli produkcji pistoletów maszynowych jeszcze podczas I wojny? Co się stało z pistoletami MP-18?

[redbaron]

Dziś w ramach odgrzewania padło na MP 18

Nie znam wprawdzie przypadków użycia tej broni, nie mniej jednak przeglądałem regulamin ich szkolenia do ich użycia. (Gesichtspunkte für die Ausbilung mit der Masch.-Pist. 18 I. (Entwurf)

Według niego

PM rozszerza pozostałe bronie strzeleckie w walce piechoty. Zasięg strzału, siła przebicia i działanie w głąb, jak i ograniczona liczba pocisków w magazynku ograniczają jego skuteczne wykorzystanie do zadań chwili [Augendblickaufgabe] i walce bezpośredniej na odległościach poniżej 200 m.

Jego przewaga nag karabinem maszynowym miała polegać na:

ruchliwości, poręczności, prostocie obsługi, stopniu gotowości bojowej, pewności [?] i tym, że był celem o niewielkiej powierzchni

Obsługa skłądała się ze strzelca i tragarza - sekcja PM [MP-Rotte]. Tragarz [do noszenia amucji, był uzbrojony w KArabin 98]. NA kompanię piechoty miało przypadać 6 takich sekcji, tworzących łącznie Drużynę PM [MP-Trupp] - w dyspozycji dowódcy kompanii.