Cyceron oportunista czy romantyk?

[Jarpen Zigrin]

Jak oceniacie Cyceron? Podczas triumwiratu to typowy oportunista podlizujący się Cezarowi natomiast podczas wojny domowej już jest romantykiem odrzuca propozycje Cezara o neutralność i popiera Pompejusza wierzy w ocalenie Republiki.

[Norton]

Romantyk do końca przeciw Markowi Antoniuszowi. Zamordowany wraz z bratem Kwintusem na polecenie Marka Antoniusza, który zemścił się w ten sposób za obelżywe słowa Filipiki.

[darkelf]

Ja bym go nazwał idealistą. Mam do niego szacunek za to, że trwał twardo przy swoich poglądach i do końca wierzył w swoje ideały, ale nie był oszołomem. Walczył ze swoimi przeciwnikami politycznymi słowem, a nie zdradzieckim sztyletem.

[cosiek]

Po części oportunista, po części romantyk. Jego nienawiść do Antoniusza nie zmieniała się nawet wtedy kiedy Antoniusz miał taką władzę by móc go zgładzić. Na wieść o zleceniu zabójstwa pozostał w swojej posiadłości w Formianum. Zginął z honorem.

Naturalnie był jednak oportunistą. Kiedy było trzeba podlizywał się komu było trzeba. Kiedy Oktawian złożył mu dobrą ofertę występował przeciwko Antoniuszowi (co akurat nie dziwiło).

Po pokonaniu Pompejusza całkowicie posłuszny Cezarowi.

Idealista, który nie porzucił swoich republikańskich przekonań.

[ceasar]

Oportunista.

Marek Tulliusz był megalomanem i zapatrzonym w siebie oszołomem.

Uważał się za wielkiego patriote a tak w zasadzie to co zrobił dla Republiki - skazał na śmierć obywateli nie dając im szans na obronę. Po śmierci Cezara próbował kierować młodym Oktawianem tak aby stał się tylko marionetką w rękach optymatów.

Nie zasłużył na tytuł który nadał mu pochlebczo senat po zdławieniu spisku Katyliny - pater patriae.

[puella]

Oportunista.

Uważał się za wielkiego patriote a tak w zasadzie to co zrobił dla Republiki - skazał na śmierć obywateli nie dając im szans na obronę.

Nie do końca chcę się z tym zgodzić. Po pierwsze ci obywatele byli spiskowcami, po drugie Cyceron wykonywał uchwałę senatu:

Zewsząd jesteśmy otoczeni, Katylina z wojskiem za gardło nas chwyta (...) niczego nie da się przygotować ani obmyślić w tajemnicy; tym bardziej należy się spieszyć. Dlatego stawiam [Katon] wniosek:"Ponieważ z powodu bezbożnego przysiężenia zbrodniarzy rzeczypospolitej grozi największe niebezpieczeństwo, a tym zbrodniczym obywatelom na podstawie zeznań Tytusa Wolturcjusza i posłów Allobrogów udowodniono winę, ponadto zaś sami się przyznali, że planowali rzeź, pożary oraz inne okrucieństwa i potworności przeciw współobywatelom i ojczyźnie - obyczajem przodków należy wobec tych, którym jawnie udowodniono sprawę gardłową, zastosować karę śmierci.

Cyceron został na wygnanie skazany za to, że pozbawił możliwości oskarżonym odwołać sie do ludu, ale na bogów, nie zapominajmy, że tą ustawę uchwalono już po zgładzeniu spiskowców....

Nie zasłużył na tytuł który nadał mu pochlebczo senat po zdławieniu spisku Katyliny - pater patriae.

To raczej nie był tytuł nadany przez senat. Na posiedzeniu senatu Lutacjusz Katulus nazwał go "ojcem ojczyzny".

Pozdrawiam.

[Jarpen Zigrin]

Bardzo przyjemne popiersie.

Podsumowując:

Staje po stronie triumwirów, gdy nie widzi możliwości skutecznego przeciwdziałania nim, ba nawet ich bronił w procesach.

W wojnie między Cezarem i Pomepjuszem Cycerona opowiedział się po stronie Pompejusza, widząc w nim obrońcę Republiki.

Po klęsce Pompejusza uzyskał przebaczenie Cezara i wrócił do Rzymu.

Po śmierći Cezara opowiedział się po stronie Antoniusza, ale jak pojawił się Oktawian doprowadził do tego, by Senat uznał Antoniusza za "wroga państwa". Chciał się posłużyć młodym Oktawianem przeciwko Antoniuszowi.

Potem po II triumwiracie znalazł się na liście proskrypcyjnej...

Swoja drogą czy Cyceron był osobą, której można by było się bać, albo zabiegać o jego poparcie?

[TyberiusClaudius]

Dobry mówca ale zarazem zatwardziały kretyn, który trzymał się rzeczypospolitej jak rzep psiego ogona.Właśnie to tacy jak on zamordowali Julka ( ). Moim zdaniem Cesarstwo jest lepsze bo jak pisał Saylor w ,,Rzymie" poszczególni generałowie rywalizowali między sobą i w ogóle była anarchia.A Cesarz trzymał to wszystko za mordę.

Zachęcam do lektur:

Steven Saylor:

,,Rzym" 1000p.n.e - (chyba) 4n.e

,,Cesarstwo" 14.n.e - (chyba) 140n.e

Robert Graves

,,Ja, Klaudiusz" 10p.n.e-41n.e

,,Klaudiusz i Messalina" 41.n.e -54.n.e

Edytowane 22 Kwiecień 2014 przez secesjonista
poprawiono pisownię.

[TyberiusClaudius]

Zmieniłem zdanię. Wielki był z niego polityk i mówca. Szanuję go bardzo co widać po mojej sygnaturze. Lecz jego republikańskich poglądów (Co do Rzymu nie co do dzisiejszych realiów).

[secesjonista]

Skoro Tyberiusz odwołał się do swej sygnatury, to mam pytanie: gdzie i kiedy Cyceron wypowiedział te słowa?

[Furiusz]

Jedna taka ciekawa rzecz - Cyceron, De officiis, 2.14 pisał, że Największą chwałę i wdzięczność przynosi dla mówcy okoliczność, kiedy świadczy pomoc komuś, kto wydaje się prześladowany i uciskany przez możniejszego do siebie. (...) W młodzieńczych latach wystąpiłem przeciw potężnemu Sulli, z czego, jak wiecie, zachowała się mowa. Gdy jednak przyjrzeć się mowie Pro Roscio Amerino 127 mówi o tym, że Sulla nie jest informowany o machlojkach (co za tym idzie nie atakuje samego Sulli) lub 131 gdy wyraża się w samych superlatywach o Sulli. Tak naprawdę Cyceron wystąpił, trzeba przyznać odważnie i niespodziewanie ale jednak przeciw Lucjuszowi Korneliuszowi Chryzogonosowi, ulubieńcowi Sulli i jego wyzwoleńcowi.

Jak podaje Plutarch, Żywot Cycerona, 3 nasz mówca wygrywając sprawę zyskał sporą popularność ale w obawie przed zemsta wolał udać się do Grecji, pod pozorem słabego zdrowia i konieczności zadbania o nie. Jak pisze Plutarch namówili go do podjęcia się tej obrony przyjaciele, wykładając mu przed oczy, że lepszej okazji do zyskania sławy może już nie mieć.

Ciekawy rys psychiczny mógłby z tego wyjść.

[secesjonista]

Mnie zastanawia co miałoby się kryć pod terminem: "romantyk"?

[Furiusz]

Trzeba by się zapytać autora tematu? Może chodzi o taki zestaw cech jak idealista, alienat, wrażliwość, zapalczywość, odwaga szaleńcza etc?

[secesjonista]

Z tą odwagą szaleńczą to chyba Cyceron nie przesadzał...

jaki wpływ na Cycerona miała myśl Panajtiosa z Rodos?

[Furiusz]

Przykład podany powyżej wskazuje, że jednak potrafił wykazać się odwagą i to wcale nie małą.

Co do Panajtiosa, to szczerze nie wiem, ale obstawiałbym, że nie mały.

W De officiis, 3.7 pojawia się ów Panajtios a jego praca jest przez Cycerona bardzo wysoko oceniona. Mowa jest o jej niekwestionowalnej wartości. Żeby nie było w tym samym dziele w 1.7 Cyceron ze zdziwieniem niejako pisze, że stoik ten nie stworzył odpowiedniej definicji powinności. Pojawia się też w De divinatione, 1.6 i raczej też z sympatią. Pojawia się też ta postać w Epistulae ad Atticum XVI.11,4. Ponoć też miała być jego książka podstawowym źródłem dla cyceronowej De officiis. W sumie nie pamiętam co na ten temat pisał Kumaniecki.

Nie wiem jednak czy jesteśmy w stanie właściwie ocenić stopień wpływu Panajtiosa, bo wydaje mi się, że prace rzeczonego autora nie dotrwały do naszych czasów. Choć mogę się mylić.