Powstanie w Getcie Warszawskim - 65 lat później

[JJ]

Zauważyłem że w całym dziale poświęconym II wojnie światowej w Polsce nie ma kompletnie żadnego tematu, który by pokazywał, czym dla większości Polaków była okupacja. Moja babcia, choć ideowo bardzo narodowa i wyczulona na punkcie obcych nacji (szcz. Żydów i Ukraińców) w sposób b. negatywny to nie zaprzecza, że dla niej wojna to mordowanie Żydów w biały dzień na ulicy miasteczka, wsi albo w pobliskim lesie. Jej brata kiedyś zabrali z furmanką jak i innych chłopów pod las niedaleko ich wsi na Polesiu aby po egzekucji okolicznych Żydów Niemcy mieli czym wywieźć zrabowane im rzeczy. Po tym nie wydobył z siebie dźwięku przez ponad trzy dni. Nie jadł ani nie spał.

Dla większości pokolenia naszych babć i dziadków to świadkowanie bezkarnym morderstwom było największą traumą.

W tej perspektywie Powstanie w Getcie Warszawskim, którego 65 rocznicę obchodzić się będzie w kwietniu, jest szczególne. W samym sercu miasta, na oczach setek tysięcy ludzi. Ja mam pytanie. Gdy myślicie o tym wydarzeniu, co wam się od razu kojarzy? Jaka jest wasza wiedza pierwotna? Tzn. co wiecie od razu widząc to hasło? I last but not least - czy uważacie powstanie w getcie za część polskiego czynu niepodległościowego? Czy to walczyli obywatele polscy czy raczej ludzie, którzy znaleźli się przypadkiem w tym pełnym śmierci mieście?

[Albinos]

Co myślę o tym? Co mi się kojarzy? Kojarzy mi się wiersz Miłosza "Campo di Fiori" i jego dwie zwrotki:

Wspomniałem Campo di Fiori

W Warszawie przy karuzeli,

W pogodny wieczór wiosenny,

Przy dźwiękach skocznej muzyki.

Salwy za murem getta

Głuszyła skoczna melodia

I wzlatywały pary

Wysoko w pogodne niebo.

Czasem wiatr z domów płonących

Przynosił czarne latawce,

Łapali skrawki w powietrzu

Jadący na karuzeli.

Rozwiewał suknie dziewczynom

Ten wiatr od domów płonących,

Śmiały się tłumy wesołe

W czas pięknej warszawskiej niedzieli.

Pierwsze co mi przychodzi na myśl to to, iż nie chcieli umrzeć w zapomnieniu, chcieli pozostawić po sobie pamięć tego tragicznego zrywu. To miał być ostatni akt rozpaczy, chcieli umrzeć godnie. Tutaj nie może być mowy o powstaniu jako zrywie zbrojnym, gdyż powstanie jako takie było tylko środkiem ku godnej śmierci.

A czy traktuję to jako polski zryw niepodległościowy? Po części, na pewno walczyli polscy obywatele, czy uważali się za Polaków, tego nie wiem. Chętnie dowiem się, jak to było z poczuciem przynależności do narodu polskiego wśród żydów. Na pewno swoją wymowę ma fakt, iż wielu żydów walczyło potem w Powstaniu Warszawskim.

Inna sprawa to fakt, iż do niedawna jeszcze niemalże codziennie chodziłem po ulicach, gdzie toczyły się walki w kwietniu i maju '43. Chodzenie po ulicach tak naznaczonych bohaterstwem, tragedią ludzką i śmiercią potrafi człowieka odpowiednio "nastawić".

Ciekawy artykuł: http://poloniamilitaris.pl/?tryb=news&id_news=947 .

[Wolf]

Co myślę o tym? Co mi się kojarzy? Kojarzy mi się wiersz Miłosza "Campo di Fiori" i jego dwie zwrotki:

Wspomniałem Campo di Fiori

W Warszawie przy karuzeli' date='

W pogodny wieczór wiosenny,

Przy dźwiękach skocznej muzyki.

Salwy za murem getta

Głuszyła skoczna melodia

I wzlatywały pary

Wysoko w pogodne niebo.

Czasem wiatr z domów płonących

Przynosił czarne latawce,

Łapali skrawki w powietrzu

Jadący na karuzeli.

Rozwiewał suknie dziewczynom

Ten wiatr od domów płonących,

Śmiały się tłumy wesołe

W czas pięknej warszawskiej niedzieli.[

.

A czy traktuję to jako polski zryw niepodległościowy? Po części, na pewno walczyli polscy obywatele,

[u']Korpus Bezbieczeństwa walczył wewnątrz getta,GL w gettcie współtworzył ŻOB zaś AK i GL przeprowadziły parę akcji pod murami getta.[/u]

czy uważali się za Polaków, tego nie wiem.

Część zamkniętych uważała się za Polaków czy poczuwała do polskości a Niemcy bardzo rozciągliwie (kilka pokoleń wstecz podciągali pod żydowskość zamykając w gettcie także bezwyznaniowców czy konwertytów(przechrzczonych na chrześcijaństwo).

Chętnie dowiem się, jak to było z poczuciem przynależności do narodu polskiego wśród żydów.

Część Żydów (zwłaszcza tych którzy uznawali jako swój język ojczysty-polski a nie jidysz czy hebrajski )poczuwała się do polskości była to jednak mniejsza część-kilkaset tysięcy z ponad 3,3 milionów.

Na pewno swoją wymowę ma fakt, iż wielu żydów walczyło potem w Powstaniu Warszawskim.

[Gnome]

Tak myślę i nie wiem co napisać, zawsze gdy zastanawiam się nad tym wydarzeniem, popadam w zadumę i odczuwam głęboki smutek, garstka młodych ludzi idzie na pewną śmierć, ale woli zginąć z bronią w ręku niż dać się zagazować jak ich pobratymcy.

[Albinos]

ale woli zginąć z bronią w ręku niż dać się zagazować jak ich pobratymcy.

Dla mnie jest to jedna z niewielu sytuacji, kiedy to podjęcie decyzji o podjęciu walki, która nie miała żadnych szans na końcowy sukces, była ze wszech miar słuszna.

Niemniej ciekaw jestem Waszych opinii na temat inscenizacji, która ma się odbyć w kwietniu na rocznicę. Co o tym sądzicie?

[Gnome]

Niemniej ciekaw jestem Waszych opinii na temat inscenizacji, która ma się odbyć w kwietniu na rocznicę. Co o tym sądzicie?

Powiem szczerze, mam mieszane uczucia, jak dla mnie jest to wkraczanie w sferę pewnego sacrum (tak jak pisałem mam bardzo sentymentalny stosunek do tamtych wydarzeń), jednak nie mnie oceniać.

[widiowy7]

Taki przypadek.

Mój kolega, było to chyba w 60-tą rocznicę, mówi do mnie tak:

Po cholerę oni zrobili to powstanie, przecież i tak mieli umrzeć.

Złapałem go za gardło i zacząłem dusić. Zaczoł się bronić.

Moje pytanie: po co się bronisz, jeśli i tak umrzesz?

Taka według mnie jest synteza Powstania w gettcie w Warszawie.

Nie chcieli umierać na kolanach.

[Albinos]

Powiem szczerze, mam mieszane uczucia,

A ja jestem dość mocno na anty względem tego pomysłu. Przedstawienie Powstania w Getcie na zasadzie starcia zbrojnego, jest dla mnie zwyczajnym spłycaniem tej wielkiej tragedii, tego symbolu.

[Andreas]

Wielka tragedia...Ale nie zginęli w komorach, nie umarli na kolanach.Zginęli z bronią w ręku.Mordechaj Anielewicz również nie dał wzią się żywcem.Nawet Jurgen Stroop był zdumiony ich postawą.Widział jak poddające się kobiety wyszarpywały sopd sukienek granaty, potrafiły strzelac z dwóch pistoletów naraz.Ta walka była tragicznym zrywem, z góry skazanym na przegranie, lecz Żydzi odpłacili choc po części faszystom, za getta i obozy.Stroop pisał, że widział jak jeden z Żydów wyciągnął pistolet i zranił niemieckiego policjanta.Stroop wyszarpnął pistolet z kabury i strzelił do Żyda.Żyd upadł, Stroop podszedł, a wtedy Żyd splunął na niego.Wtedy SS-mani zamienili Żyda w zmielony kawał mięsa.Wiem też, jak jeden z esemanów wypłaszał Żydów za pomocą miotacza ognia.Z jednego domu wyskoczył Żyd i płonąc podbiegł do esesmana, chwycił go za ramiona i obaj zginęli.Nie dawali się wziąc żywcem- albo skakali z dachów albo strzelali sobie w głowy.Potrafili tak rzucac ''koktjlami Mołotowa'', że Niemcy woleli wysła bom bowce, żeby niszczyły getto.Bohaterowie!

[Albinos]

odpłacili choc po części faszystom,

W Niemczech byli naziści.

Nawet Jurgen Stroop był zdumiony ich postawą.

I to było chyba właśnie to, co mogło ich najbardziej cieszyć, że Niemcy mimo swojej ogromnej przewagi, nie potrafią sobie z nimi poradzić tak łatwo.

[Andreas]

Ale ja się pomyliłem i zacząłem mówi jak Rosjanin- oni zwali ich faszistami.

[Albinos]

Ale to jest forum historyczne i nie mówimy jak Rosjanie. Następny post nie na temat wyleci, wracamy do tematu.

[Andreas]

Przepraszam Albinosie.

Więc, mam pytanie: dlaczego nie powstałoby muzeum nt. powstania w Getcie.Chodzi mi o pomysł w rodzaju Muzeum Powstania w Warszawie.Nie ma pomników, ba nwet tablic upamiętniających ten zryw, jest też często pomijany w podręcznikach.

W szkołach ledwo wiedzą co to PW było, a o Getcie to nikt nie ma pojecia w mojej szkole.

[Albinos]

Więc, mam pytanie: dlaczego nie powstałoby muzeum nt. powstania w Getcie.

Zobacz ile czasu i ile pracy trzeba było włożyć w Muzeum Powstania Warszawskiego aby powstało. A przecież była to inwestycja wydaje się znacznie ważniejsza dla miasta niż Muzeum Powstania w Getcie. Być może kiedyś ktoś się tym zainteresuje, na razie to jest gdybanie, dlaczego sytuacja jest taka a nie inna.

Nie ma pomników, ba nwet tablic upamiętniających ten zryw, jest też często pomijany w podręcznikach.

Pomniki są. W miejscu gdzie znajdował się bunkier, na rogu S. Dubois i i Miłej, w którym zginął Anielewicz jest jeden, jest także drugi upamiętniający bohaterów Getta. Gdyby poszukać kilka takich miejsc by się znalazło.

W szkołach ledwo wiedzą co to PW było, a o Getcie to nikt nie ma pojecia w mojej szkole.

A to już niestety problem braku dbania wśród młodych ludzi o pamięć historyczną. Inna sprawa to fakt, iż program w szkołach jest tak napięty, że nie sposób przerobić wszystko.

[Andreas]

Według mnie, to powinno się wycofac częśc materiałów, aby można było to przerobic.Zdaje się, że jestem jedynym w szkole, kto wie cokolwiek na ten temat, bardzo nieskromnie mówiąc.Możnaby usunąc jakiś temat mniej ważny...A co do pomników... no cóż, mówiłem, nie mieszkam i nie znam doskonale Warszawy.