Gall Anonim

[Tofik]

Łacina zabiła nam wszystkie możliwości dokładnego poznania polskiego tamtych czasów...

Nie rozumiem.

Zaznaczam może, ale na upartego to przecież przyjmował poselstwa bywał za granicą jakoś musiał się dogadać fakt, że wszystko mogą załatwić tłumacze, ale osobista znajomość języka też się przydaje.

Odwracając sytuację nie mamy dowodów też na to, że nie znał.

Właśnie, miał tłumaczy (czyt. duchownych). Pamiętam, że czytałem (bodajże właśnie w opracowaniu kroniki gallowej Plezi), iż książę istotnie nie znał łaciny. Jak znajdę to zacytuję.

[Vissegerd]

Chodziło mi o to ze to wielka strata dla dorobku naszego języka, że w tamtych wiekach pisano tylko po łacinie. Cennym zabytkiem byłoby np pismo z XI wieku napisane po polsku. Jest to nieodżałowana strata, ale cóż - takie to były czasy.

Cóż, z XI wieku nie mamy, ale z XIII już tak:

"Daj, ac, ja pobrusze, a ty pocziwaj", czyli: "Daj, niech ja pomielę na żarnach, a ty odpocznij" - najstarszy tekst w języku polskim. Tak przy okazji, ileż dawnej miłości mężczyzny do kobiety przejawia się w tych słowach...

Potem zdaje się była "Bogurodzica", jako kolejny, najstarszy tekst w ojczystym języku. Niestety, jak już pisali wszyscy, była tylko łacina bądź greka, znaki czasów. Język słowiański był dużo uboższy niż łacina, więc chyba na dobre nam wyszło posługiwanie się pismem Rzymian. Nie wydaje mi się, żebyśmy dużo na tym stracili. Wszyscy inni też tak mieli, dzięki łacinie, już w XI wieku byliśmy w Europie pełną gębą :wink:

Pozdrawiam.

Pozdrawiam.

[Tofik]

Litterator [Gall Anonim] w przedstawianiu wydarzeń przestrzegał zasad chronologii, lecz zupełnie nie troszczył się o daty roczne, a ponadto żaden fakt nie interesował go sam przez się, tylko ze względu na jego wymowę. W "kronice" nie znajdziemy więc beznamiętnej, rzeczowej relacji, mimo że autor często zapewnia o swojej bezstronności. Są tam natomiast hymny pochwalne na cześć panującego i opisy jego zwycięstw militarnych poprzedzielane frazesami, denerwującymi nieraz skrótami lub wręcz przemilczeniami, są wreszcie ślady wielkich zmagać piszącego z prawdą dziejową, dobrze znaną adresatom dzieła, lecz zdaniem jego twórcy wymagają odpowiedniej interpretacji, zatuszowania bądź uwypuklenia. Słowem, nazwa kłóci się z charakterem i treścią utworu określanego w historiografii mianem bądź panegiryku, bądź pierwszej w naszych dziejach powieści rycerskiej.

Ciekawa dość opinia Zdzisława Pietrasa.

Jeszcze ciekawsze są wywody tego autora na temat zakończenia lub urwania kroniki. Miało to mieć związek z buntem Skarbimira Awdańca, a jak wiadomo, ród Awdańców należał do głównych patronów kronikarza. Jestem ciekawy, co sądzicie na temat zakończenia kroniki Anonima?