Rommel we Francji '40- geniusz czy szaleniec?

[euklides]

2 godziny temu, secesjonista napisał:

(...)

Nigdzie tu nie wdać sensacji o sierżantach zostających dowódcami pułków...

 

Jest za to o szeregowcach. Jeżeli taki szeregowy został po kursie oficerem to nie mógł po 3 latach zostać dowódcą pułku przy takich brakach kadrowych? Liczono że armia USA osiągnie jaką taką gotowość bojową dopiero na wiosnę 1943 roku. A sierżant zawodowy z jakimiś latami służby mógł taką karierę zrobić o wiele łatwiej. Nie wiem nawet czy nie miał szans na dowodzenie dywizją.

 

Zresztą mowa była o jakości dowodzenia amerykańskiej armii na początku wojny i zważywszy chociaż powyższy fragment to wygląda na to że mieli poważne kłopoty kadrowe co musiało się odbijać na dowodzeniu.

 

EDYCJA

Teraz zerknąłem.

Dowodzący atakiem na Pointe-du-Hoc pułkownik James Rudder był przed wojną podporucznikiem rezerwy i do czynnej służby został powołany dopiero w 1941 roku. W 1944 roku podczas ataku na Point-de-Hoc był pułkownikiem. Jeżeli porucznik rezerwy przez 3 lata awansował na pułkownika to i dla zawodowego sierżanta po kursach było to na pewno możliwe.  

Edytowane 28 Grudzień 2017 przez euklides

[secesjonista]

Podporucznik rezerwy to nie: szeregowiec czy sierżant, nie wiem co chce udowodnić euklides, bo źródło na które się wcześniej powołał ewidentnie nie pokazuje by w tym okresie ktoś taki został dowódcą pułku. A to że ktoś wysłany na szkolenie, do odpowiedniej szkoły, zdobywszy doświadczenie bojowe osiąga awans to nic dziwnego. Pewnie tylko we francuskiej armii inne mieli zasady. Z fragmentu Bradleya nic nie potwierdza wcześniejszych rewelacji euklidesa, reszt to już typowe dlań rozmydlanie tematu, kiedy został przyłapany na nieszczególnie wiernym przywoływaniu opracowań.