Polska szabla husarska XVII wiek

[widiowy7]

Powstała w połowie XVII wieku. Była znakomitą kompilacją szabli węgierskiej i Wschodniej.

Fachowcy mówią (Wojciech Zabłocki), że nie ma lepszej szabli. Nadaje się do każdego rodzaju walki. Znakomicie wyważona, broń idealna. Wszystkie późniejsze konstrukcje zachodnioeuropejski usiłowały ją naśladować. Usiłowały. :wink:

A jakie jest Wasze zdanie?

[Pancerny]

Co tu więcej dodać...

[Amilkar]

Powstała w połowie XVII wieku. Była znakomitą kompilacją szabli węgierskiej i Wschodniej.

Fachowcy mówią (Wojciech Zabłocki), że nie ma lepszej szabli. Nadaje się do każdego rodzaju walki. Znakomicie wyważona, broń idealna. Wszystkie późniejsze konstrukcje zachodnioeuropejski usiłowały ją naśladować. Usiłowały. :wink:

A jakie jest Wasze zdanie?

Gdzieś właśnie czytałem ,iż przeobraziła się w taką szablę ,jakiej nigdy później i wcześniej nie zrobiono. Miała mieć odpowiednie wyważenie, kształt i inne parametry ,aby być najlepszą szablą kawaleryjską.

[Hauer]

Fachowcy mówią (Wojciech Zabłocki), że nie ma lepszej szabli.

Zastanawiam sie czasem ile w tym jest prawdy, a ile sarmackiej fantazji.

Tylko nie bardzo wiem jak moznaby to zweryfikować.

[widiowy7]

Zweryfikować trudno. Ale można założyć, że skoro używała jej najlepsza ówczesna jazda świata, to wiedzieli co jest im potrzebne. Idąc w husarskie szeregi, brali ze sobą to co było najlepsze.

[Pancerny]

Tylko,że husarz najpierw używał kopii,potem koncerza a dopiero w trzeciej kolejności szabli.

[widiowy7]

Ale w takiej kolejności wiedział że użyje. W każdej bitwie w końcu wyjmował ją z pochwy.

PS.

Piękne zdjęcia.

[Pancerny]

Dodam tylko,że cechą charakterystyczną szabli husarskiej był tzw.paluch w który wkładano kciuk,po to by zwiększyć siłę cięcia z nadgarstka.

[Konstanthinos XI]

Szabla husarska – polska szabla bojowa, charakteryzująca sie zamkniętą lub prawie zamknięta (kabłąk niepołączony z głowicą) rękojeścią, niemasywnym piórem i niedużą krzywizną ostrza. Zwana także, głównie przez pamiętnikarzy i cudzoziemców, pałaszem husarskim, pałaszem pochyłym lub szablą czarną (od koloru rękojeści oraz pochwy). Powstała ok. połowy XVII wieku na bazie szabli węgierskiej, której duży wpływ na wojskowość widać już na początku II poł. XVI wieku, a którą rozpowszechniło panowanie i reformy wojenne króla Stefana Batorego. Jednak od szabli węgierskiej szabla husarska rożni sie kilkoma istotnymi szczegółami - ma mniejsza krzywiznę ostrza, mniej masywne pióro, przeważnie także krótszy jelec.

Szabla husarska pod katem bojowym jest bardzo wszechstronna; można nią wykonywać cięcia zamachowe lub bezpośrednie z łokcia i z ramienia, a w obronie wszystkie zasłony statyczne. Można nią również wykonać wszystkie najważniejsze cięcia – zarówno te, do których nadają się najlepsze zachodnioeuropejskie szable, jak i te, które można wykonać tylko szablą wschodnią lub mieczem japońskim, słusznie więc szabla husarska jest uważana za najlepszą szablę świata.

Głownie szabli mają krzywiznę kołową, jelec w formie zamkniętej lub pół zamkniętej, przechodzący w kabłąk, najczęściej niepołączony z głowicą i przez to sprężynujący w czasie uderzeń, paluch pasowany lub obrączkowy, trzonek drewniany, zwężający się ku głowicy, prosty lub pochylony ku przodowi, obciągnięty czarną lub brązową skórą i złotym lub srebrnym drutem, kapturek w formie wypukłego migdała, zwykle z fartuchem zakrywającym grzbiet trzonka. W II połowie XVIII wieku pojawił się poziomy obłąk lub tarczka jako dodatkowe zabezpieczenie dłoni.

Szable husarskie przeznaczone do boju nie były bogato zdobione, lecz dość często były noszone jako broń paradna (nie tracąc swoich cech bojowych)a to dzięki bogato zdobionym złotymi lub srebrnymi drutami rękojeściami lub srebrem, jelcu z kabłąkiem oraz głowicy często zdobionej niklowaną, trawioną bądź rytą dekoracją, zaś paluchy, kapturki i rozety nitów ozdobnie kształtowano. Tego typu zdobione szable zwane były, z powodu kolory oraz materiału wykonania ozdób, pałaszami srebrnymi lub złotymi. Niezależnie od ornamentyki często na głowniach umieszczano różnego rodzaju sentencje, od religijnych począwszy ("Deus spes mea", "Jezus, Maria, Józef", "Gdy mnie jaka ściśnie trwoga ratuj mnie Matko Boga"), przez patriotyczne ("Konstetucia 3 maja Ruka 1791", "Vivat Hussaria", "Vivat Narodowa Kawaleria", "Stanislao Augusto Patri Patriae Salutis Publicae Restaurator", "Bóg, Honor, Ojczyna") po "dowcipne" (Strzesz sobie gęby boć wytnę w zęby, a.d.1710 Noli me tangere).

Od charakterystycznych form zdobniczych na glowniach, pod jelcami, wywodzą się z kolei typy szabel zwane: batorówka, zygmuntówka, janówka. Nazwy pochodzą od imion królów polskich: Stefana I Batorego, Zygmunta III Wazy i Jana III Sobieskiego i charakteryzowały się zdobieniami w postaci podobizny władcy, jego herbu i napisów, najczęściej rytych lub trawionych w stali (Stephanus Batoreus Rex Poloniae, Stephanus D.G. Rex Pol. D. Prus, Sigmundus III Rex Polonia, Ioan III Rex Pol., Dextra vicit ad Viennam 1683 Ann)

Co ciekawe, szabla husarska z biegiem czasu została coraz chętniej używana przez pancernych, i w pewnym momencie, gdy husaria niekiedy używała wschodnich karabel szabla husarska stała się właśnie atrybutem jazdy pancernej (pod koniec XVII wieku),

Szabla husarska zeszła z pola walki w XVIII wieku wraz z końcem wojska polskiego narodowego autoramentu.

artykulik własny

zapraszam do dyskusji

// Pancerny - ze względu, że temat o szabli husarskiej już istnieje , dołączam post Konstanthinosa XI do prędzej założonego tematu.

[widiowy7]

przez patriotyczne ("Konstetucia 3 maja Ruka 1791", "Vivat Hussaria", "Vivat Narodowa Kawaleria", "Stanislao Augusto Patri Patriae Salutis Publicae Restaurator", "Bóg, Honor, Ojczyna")

A ciekawym źródeł Konstanthinos XI .

Była już mowa w tym temacie o zaniku husarki w XVIII wieku.

Ja też twierdzę że ta szabla nie zanikła.

[Konstanthinos XI]

A ciekawym źródeł Konstanthinos XI

Artykuł ma dobry rok-dwa, więc na szybko nie jestem w stanie podać wszystkich... część z wiki, nie pamiętam tylko czy z "Husarii" co poniektóre, gdyż z niej też korzystałem