Zbrodnie i mordy w starożytności

[Fingolfin]

Zrównanie Kartaginy z ziemią 146 b.C., ukrzyżowanie 6 tys. powstańców Spartakusa na rozkaz Krassusa w 71 b.C, rzeź Avaricum w 52 b.C.

zasztyletowanie Cezara

To nie była zbrodnia, tylko dobry uczynek. Cezar był tyranem i zasłużył na to, co go spotkało.

[puella]

"To nie była zbrodnia, tylko dobry uczynek. Cezar był tyranem i zasłużył na to, co go spotkało."

Był tyranem, który wygrał wojnę z innymi tyranami-ot co.

Dobry uczynek? Chyba nie idzie o obwinianie go o upadek republiki-nie karze się za strzelanie do trupa.;p

Pozdrawiam.

[Mariusz 70]

Zrównanie Kartaginy z ziemią 146 b.C., ukrzyżowanie 6 tys. powstańców Spartakusa na rozkaz Krassusa w 71 b.C, rzeź Avaricum w 52 b.C.

To nie była zbrodnia, tylko dobry uczynek. Cezar był tyranem i zasłużył na to, co go spotkało.

Kartagina?

Coz doprawdy trudno zalowac mordercow dzieci w imie paskudnego zabobonu.Jak sie cywilizacje buduje na trudnej do zrozumienia dla innych podlosci, to chyba na powszechna milosc sasiadow nie nalezy liczyc.A i powody ochydnych zbrodni bywaly wyjatkowo zalosne.Np.powodzenie w interesach.

Trudno chyba kupiecka mentalnosc sprowadzic do wiekszego absurdu.Fuj...

[TyberiusClaudius]

Gdy usłyszymy słowo "zbrodnia" od razu kojarzy nam się Wołyń, Auschwitz itp. Ale co ze zbrodniami w starożytności? Przecież wtedy też musiało do takich do chodzić. O ile się nie mylę (pewnie się mylę ergo proszę mnie poprawić) Rzymianie wycięli w pień Kartagińczyków, po zdobycia miasta.

Edytowane 24 Sierpień 2015 przez TyberiusClaudius

[Razorblade1967]

Gdy usłyszymy słowo "zbrodnia" od razu kojarzy nam się Wołyń, Auschwitz itp. Ale co ze zbrodniami w starożytności? Przecież wtedy też musiało do takich do chodzić. O ile się nie mylę (pewnie się mylę ergo proszę mnie poprawić) Rzymianie wycięli w pień Kartagińczyków, po zdobycia miasta.

Problem w tym, że "zbrodnia" na wojnie występuje wtedy, gdy mamy do czynienia z łamaniem praw (zapisanych) i zwyczajów (powszechnych) prowadzenia wojen... Należy więc się zastanowić czy działania, które dzisiaj uważamy za zbrodnię były nimi w czasach gdy miały miejsce? Jeżeli stracenie lub uczynienie niewolnikami pojmanych wrogów było w danym okresie zwyczajem to trudno mówić o zbrodni. Podobnie z łupieniem podbitych miast wraz z konsekwencjami dla ludności...

Edytowane 24 Sierpień 2015 przez Razorblade1967

[Furiusz]

Problem w tym, że "zbrodnia" na wojnie występuje wtedy, gdy mamy do czynienia z łamaniem praw (zapisanych) i zwyczajów (powszechnych) prowadzenia wojen...

Hmm akurat jeśli idzie o zwyczaj to coś takiego mogło występować lub też chcemy żeby występowało i sami coś takiego tworzymy dobrym przykładem są domniemane zasady prowadzenia wojny w starożytnej Grecji. Oczywiście dotyczyły tylko walki z Grekami ale tak naprawdę są to raczej współczesne wymysły badaczy niż rzeczywistość ówczesna co dobitnie pokazuje wojna peloponeska. Warto zajrzeć do R. Kulesza, Polis apolis. Wysiedlenia, przesiedlenia i ucieczki ludności w świecie greckim V i IV wieku p.n.e., Warszawa 1998, warto zajrzeć do Tukidydesa, Wojna peloponeska księga III gdzie opisane są działania wobec Mityleny za zdradę oraz to jak zachowywało się zgromadzenie ludowe w Atenach - warto bo daje poznać klimat tamtych czasów.

[Furiusz]

Link podrzucił Jakober:

http://web.stanford.edu/group/dispersed_author/docs/ClassicalGreekTimes_Ober.pdf

Tradycyjne spojrzenie na prawa wojny w świecie greckim - może to Cię zainteresuje Razorblade, Tyberiuszu?

[secesjonista]

Co do kwestii ukarania Mityleny i występów Kleona i Diodotosa, to warto przytoczyć notkę redakcyjną Jana Długosza do tych mów:

"W osobach Kleona i Diodotosa starły się dwa poglądy dotyczące metod, lecz nie celów, uprawiania polityki. Słuszność podjętej decyzji rozważano jedynie w kontekście korzyści, jaką może odnieść państwo. Kwestie moralne nie zajmowały żadnego z mówców...".

/"Wielkie mowy historii", T. I "Od Mojżesza do Napoleona", wyb. i oprac. T. Zawadzki, Warszawa 2006, s. 28/

Połączono dwa podobne tematy: Jarpena i Tyberiusza.

secesjonista

Edytowane 27 Styczeń 2016 przez secesjonista

[secesjonista]

Warte uwagi:

E. Heza "Eksterminacja jeńców i ludności cywilnej w czasie wojny peloponeskiej w świetle dzieła Tukidydesa", "Acta Universitatis Nicolai Copernici. Nauki Humanistyczno-Społeczne", Historia, 1975, Tom 10 (67).

Z krótkiego przeglądu jaki dał ten autor, można wysnuć wniosek, że wiele zależało od przypadku, wpływu dowódców, charakteru konfliktu. W tych samych okolicznościach potrafiono obywateli wyciąć w pień, a w innym mieście wziąć ich do niewoli. Nie było żadnej reguły przy rozróżnianiu czy miasto się poddało czy trzeba było je zdobyć szturmem. Podobnie nie można znaleźć jakiejś regularności w traktowaniu jeńców będących wolnymi obywatelami a niewolnikami.

Niezależnie od sporu czy istniały jakieś "prawa" regulujące kwestie co jest dopuszczalne w działaniach wojennych, to wydaje się, iż przyjąć można, potraktowanie jako zbrodnię sytuacji w których wynegocjowano odpowiednie warunki poddania się, a po złożeniu broni nastąpiła eksterminacja jeńców. Tudzież, kiedy zabijano kobiety i dzieci, miast zwyczajowo uczynić z nich niewolników.