Powstanie Boudiki w Brytanii

[Marek Aggrypa]

,,Armie Świata Antycznego - Cesarstwo Rzymskie i barbarzyńcy''Daniela Gazdy.

[secesjonista]

I co tam napisano?

[secesjonista]

A ja ci mówię,że w mojej książce pisało,że ta bitwa była pod Lichfield.

A ja ci w odpowiedzi piszę, że dokładna lokalizacja nie jest znana.

A jeśli zerkniemy do "Rome and her Enemies: An Empire Created and Destroyed by War" red. Jane Penrose:

"... and his troops back from their Welsh campagnion, to somewhere just cast of where the little river Anker is crossed by Watling Street, near Lichfield".

Edytowane 13 Sierpień 2012 przez secesjonista

[Furiusz]

Jako, ze ostatnio znów czytam Tacyta, to parę uwag. U Tacyta mamy dwie relacje dotyczące tego wydarzenia - jedna w Żywocie Agrykoli a drugą w Rocznikach. Różnią się od siebie jakością co jest zapewne efektem różnego podejścia samego autora do dzieła - Żywot jest jak się wydaje bardziej zretoryzowany etc

Kilka ciekawych uwag - przyczyny, oprócz tej znanej z Tacyta¹ czyli testamentu Prasutagusa w którym zapisał on swoje królestwa cesarzowi a w zasadzie tego w jaki sposób Rzymianie wprowadzali jego postanowienia, bo nie idzie tylko o rodzinę królewska ale też o (...) najznakomitszych z Icenów, (...) z dziedzicznych dóbr wyzuto, a krewnych króla jak niewolników traktowano. Dio w swojej relacji², wspomina też o długu Brytów względem Seneki w wysokości 40 milionów sesterców, oraz o tym, ze w imieniu cesarza Decianus Catus miał odzyskać pieniądze które cezar dał najważniejszym z Brytów.

Co do przygotowań do wali, Tacyt wspomina o tym, że Brytówie nie zadbali o zgromadzenie odpowiednich zapasów uważając, ze pożywią się na rzymskich magazynach³. Du Toit⁴ wysuwa na tej podstawie przypuszczenie, że chcieli oni zaskoczyć Swetoniusza, zanim ten zająć twierdze druidów. Zatem również ich podszepty miały znaczenie przy decyzji o rebelii. Swetoniusz wyspę zdobył nim się o buncie dowiedział⁵ (a więc i on musiał dość wcześnie wyruszyć na swoją kampanię).

W tym czasie rebelianci, zdołali zająć i wyrżnąć weteranów z Camulodunum⁶, której na pomoc, wcześniej wspomniany prokurator wysłał jedynie 200 ludzi. Tacyt pisze o tym z wyraźna przyganą dla Decjanusa, ale trzeba pamiętać, że ten sam nie dysponował zbyt dużymi siłami, a miejsc do obrony musiał mieć sporo, dodatkowo samo Camulodunum było kolonią weteranów więc zapewne oczekiwał, ze będzie ona w stanie się sama obronić. Co prawda, w Żywocie Agrykoli⁷, pisze, że najpierw napadli oni na (...) rozproszonych po fortach żołnierzy i zdobywszy twierdze, wtargnęli do samej kolonii jako do centrum niewoli (...). Jest to jednak relacja bardzo skrótowa i nieprecyzyjna, więc chyba jednak należy zaufać rocznikom. Następnie powstańcy rozbili i wycieli legion IX, po tej klęsce Decianus udał się do Galli. Sam Petyliusz Cerialis, dowódca pechowego legionu umknął z pola bitwy z jazda do obozu, gdzie udało im się wytrzymać⁸.

Pojawia się teraz Swetoniusz z częścią swoich sił w Londinium. uchodzi stamtąd jednak ze względu an szczupłość sił, zabierając ze sobą jedynie niewielką liczbę ludzi. Brytowie zdobywają zarówno Londinium jak i Verulamium, po czym atakują Swetoniusza, który zdołał już zgromadzić większe siły, co zresztą jest pewnym wyczynem, zważywszy na odległości i konieczność marszu przez zbuntowany kraj⁹. Do Swetoniusza nie dotarł II legion ze względu na decyzję Peniusza Postumusa¹⁰.

Teraz następuje bitwa będąca straszliwą klęską rebeliantów. Czemu się na nią zdecydowali? Zapewne musieli się liczyć z tym, ze siły rzymskiego wodza będą jedynie rosły gdy się na to pozwoli. Być może w końcu II legion by się ruszył, zapewne z kontynentu wysłano by posiłki (zresztą dotarły one niedługo po bitwie¹¹), dodatkowo na pewno musiano się liczyć z brakiem zapasów, dalej gdyby pokonano Swetoniusza zabrakłoby na wyspie większych skupisk wojsk rzymskich (poza legionem II), a zdobycie magazynów poszłoby zapewne łatwiej. Dodatkowo trzeba pamiętać, że Brytowie póki co wygrywali wszystko co mogli - zdobyli kolonie i miasta, rozbili w puch legion IX, zmusili Swetoniusza do wycofania się.

Starcie ostatecznie przegrali co zadecydowało o losie całej rebelii.

Ot takie krótkie podsumowanie/notka

¹ Tacyt, Roczniki, XIV,31

² Kasjusz Dio, Historia rzymska, LXII,2.1-2

³ Tacyt, op.cit. XIV, 39

⁴ L.A. du Toit, Tacitus and the Rebelion of Boudicca [w:] Acta Classica. Classical Association of South Africa 1977

⁵ Tacyt. op.cit. XIV, 30-31

⁶ ibidem, XIV, 32-33

⁷ Tacyt, Żywot Juliusza Agrykoli, 16

⁸ Tacyt, Roczniki, XIV,32-33

⁹ W.H. Benario, Legionary Speed of March before the Battle with Boudicca [w:] Britannia 1986

¹⁰ Tacyt, Roczniki, XIV 38

¹¹ ibidem XIV, 39