Stosunek Kościoła katolickiego do państwa

[GodEatGod]

Jaki waszym zdaniem był stosunek do Kościoła katolickiego do państwa podczas panowania Piastów?

Polacy - durni poganie, których trzeba nawrócić mieczem i siłą, ledwo nawróceni bestialscy barbarzyńcy z których trzeba ciągnąc ile się da.

To nie jest czasem obrażanie pogańskich plemion na ziemiach polskich? :?

To był stosunek kościoła do poganów z ziem polskich, nie moja opinia, chłopie :roll:

[piterzx]

Witam,

To był stosunek kościoła do poganów z ziem polskich, nie moja opinia, chłopie

A czy mogłabyś w takim razie, Droga Koleżanko, podać konkretne dane na których opierasz tak ogólny osąd??

Pozdrawiam

[Narya]

Witam,

To był stosunek kościoła do poganów z ziem polskich, nie moja opinia, chłopie

A czy mogłabyś w takim razie, Droga Koleżanko, podać konkretne dane na których opierasz tak ogólny osąd??

Pozdrawiam

Przyczyniam się do prośby i proszę dodatkowo o cytaty ze źródeł, gdzie taki był stosunek KK do pogan. :arrow:

[Alessandro]

Dacie nam przywileje , a my wam spokój . Takie było ich podejście. Ale najlepiej to im było jak rządził Kazimierz Sprawiedliwy , który dawał im dużo przywilejów. Kościół był w tym okresie tak silny , że aż szkoda było władcom sie z nim kłócić.

[Tofik]

Faktem jest to, że za stosunkowy przełom w stosunku Kościoła do państwa może zostać uznany zjazd łęczycki 1180 lub nawet początek rozbicia dzielnicowego. Jak wspomniano, w Łęczycy rola duchownych została znacznie uwydatniona, ale być może był to wynik bardzo postępującego wpływu najwyższych dygnitarzy kościelnych na walkę pomiędzy Piastami o tron krakowski (np. arcybiskup gnieźnieński Jakub ze Żnina). Duchowni zaczęli być bardzo liczącymi się elementami grup możnowładczych.

Wpływ władcy na poczynania Kościoła były często odzwierciedleniem jego wpływu na wybór biskupów. Tak długo, jak władca miał decydujące znaczenie dla obsady biskupstw i arcybiskupstwa, tak długo mógł być pewien, że duchowieństwo będzie mu w miarę posłuszne (wyjątkiem jest tu sprawa św. Stanisława ze Szczepanowa), bo często było tak, że biskupstwo wiązało się ze sporymi dochodami i niewielu chciało się z tym pożegnać w imię kościelnych ideałów.

To był stosunek kościoła do poganów z ziem polskich, nie moja opinia, chłopie :roll:

Taka postawa nie bije po oczach nawet z wypowiedzi Thietmara, to jeszcze takie postawy były raczej odosobnione. Z prostego powodu. Główny ciężar chrystianizacji, zwłaszcza od poł. XI w., wzięli na siebie prości księża (czasem nieznający nawet 10 przykazań), który w swojskiej, słowiańskiej, czasem fantazyjnej, formie przedstawiali prostemu ludowi główne zasady wiary chrześcijańskiej.

Dla Thietmara sprawę chrystianizacji Polaków zakończyła działalność Jordana, ale jak wiemy po wydarzeniach z lat 30. XI w., jeszcze trzeba się było sporo napracować.