Walka z okupantem radzieckim

[Andreas]

Witam po raz kolejny! Widzę, że wszyscy się tu znają świetnie na historii,więc i ja chciałbym trochę poznać tej historii dzięki Wam. Mam otóż jedno pytanie-czy znacie przykłady walk polskiego podziemia z sowieckim okupantem w latach 1939-1953?Czy możecie podać adresy stron na ten temat oraz inne źródła?Z góry dziękuję za informacje na ten temat oraz proszę o odpowiedzi.

[Albinos]

Nie uważasz, że temat jest zbyt rozległy aby pisać o nim ot tak, może jakieś konkretne pytania, zagadnienia? Bo to tak jakbyś chciał się dowiedzieć czegoś o Powstaniu Warszawskim. Można oczywiście podać kiedy trwało, nazwiska kilku dowódców i na tym skończyć, a można też napisać książkę mającą 1000 stron, nadal nie wyczerpując tematu. Podobnie jest w tym przypadku. Tak na szybko mogę Ci zaproponować odwiedzenie TEGO forum. W dziale "Okupowana Europa" znajdziesz sporo ciekawych tematów.

[Andreas]

Dziękuję i przepraszam-chodzi mi o przykłady walk oraz akcji przeciwko Armii Czerwonej-większe bitwy latach 1944-53,ostatnia akcja przeciw komunistom oraz przykładowe walki na ten temat w latach 1939-41 oraz źródła.

[Albinos]

Jedno forum już Ci poleciłem. Proponuję poszukać czegoś np. na temat bitwy w Lesie Stockim z 12(?) maja 1945, bitwy pod Kuryłówką (bodajże 6-7 maja 1945) i bitwy w Miodusach Pokrzywnych z 18 sierpnia 1945. Te trzy bitwy są uważane za największe starcia podziemia antykomunistycznego w powojennej Polsce. Możesz też odwiedzić stronkę: http://www.honor.pl/walki.php . Znajdziesz tam mały wykaz akcji podziemia antykomunistycznego. Do tego działalność ludzi takich jak Józef Kuraś "Ogień", Józef Zadzierski "Wołyniak" czy też Zygmunt Szendzielarz "Łupaszko". To są w mojej ocenie podstawy, od których warto zacząć zgłębianie tematu.

oraz przykładowe walki na ten temat w latach 1939-41 oraz źródła.

Przyznam szczerze, że nigdy nie spotkałem się z żadnymi opracowaniami dotyczącymi tego zagadnienia, faktem jednak jest, że nie szukałem takowych.

[Andreas]

Trzeba reaktywować temat- błagam -czy ktoś zna jakiekolwiek źródła -książki lub strony internetowe-na temat walk polskich partyzantów z okupantem radzieckim oraz komunistami od października 1939 do czerwca 1941r.Proszę o wsparcie i dziekuję za informacje :wink:

[ Dodano: 2007-12-14, 15:21 ]

Myślę, że temat ten jest dość interesujący, a że nie ma za wiele o nim w książkach itp., uważam, że warto byłoby się zainteresować.

[Don Pedrosso]

oraz przykładowe walki na ten temat w latach 1939-41 oraz źródła.

Przyznam szczerze, że nigdy nie spotkałem się z żadnymi opracowaniami dotyczącymi tego zagadnienia, faktem jednak jest, że nie szukałem takowych.

Za wiele tych akcji nie było, a w kwestii opracowań dotyczących tego zagadnienia polecam "Za pierwszego sowieta" Rafał Wnuk. Ale wracając do tematu - w latach 1939-1941 na terenach okupowanych przez ZSRR więcej planowano aniżeli działano (drugą stroną medalu jest to, że NKWD świetnie sobie radziło w walce z podziemiem vide kwestia rozpracowania lwowskiego ZWZ-u). I tak np. we wspomnieniach Władysławy Piechowskiej możemy przeczytać:

"Płk. Sokołowski poleca zorganizowanie odbicia gen. Tokarzewskiego i zlikwidowanie Wandy Wasilewskiej, [a] ponieważ obie akcje się nie udały, rezygnuje ze stanowiska komendanta, przekazując jednocześnie kierownictwo w ręce majora Dobrowolskiego."

Co do zamachu na Wasilewską nie mamy żadnych dowodów poza powyższym.

W sprawie gen. Tokarzewskiego, oddajmy głos mjr Alfonsowi Klotzowi "Niewiarowski":

"Do Przemyśla przyjechałem koło godziny 15.30. >>Teresa<< podbiegła do więzienia, a ja do komendanta placówki [ZWZ-2 - przyp. D.P.]. Komendant placówki podsunął myśli wydobycia >>Doktora<< za pośrednictwem więziennego lekarza, który - rzekomo - kilka podobnych spraw już załatwił. Odszukanie lekarza i rozmowa zajęły ponad godzinę czasu. Lekarz udał się do więzienia, a w tym czasie omawiałem z komendantem plan ewentualnego odbicia generała [z pociągu siłą] na odcinku Przemyśl-Medyka. Po wydaniu dyspozycji powlokłem się w stronę więzienia na umówione spotkanie z lekarzem. Na jednym z narożników ul. Mickiewicza ujrzałem kolumnę samochodów ciężarowych wypełnionych po brzegi więźniami. Na jednym z samochodów - >>Doktór<< [gen. Tokarzewski]. Bez trudu rozpoznałem przez >>Ewę<< [Karasiównę] charakterystyczny kożuch i brodę. Dworzec silnie obstawiony. Ładowanie więźniów odbywa się opodal dworca osobowego przy rampach. Przybiega zapłakana >>Teresa<< [Jadwiga Tokarzewska, żona gen. Tokarzewskiego - przyp. D.P.] - też rozpoznała >>Doktora<<. Wysłałem ją z zawiadomieniem o sytuacji do komendanta placówki."

Za: A. Klotz, Zapiski konspiratora 1939-1945, s. 78-79, oprac. Grzegorz Mazur, Kraków 2001.

Po tych wydarzeniach Klotz z Tokarzewską wrócili do Lwowa. Atak na pociąg miał się odbyć w głębokim wykopie linii kolejowej pomiędzy stacjami Kleparów i Podzamcze. W międzyczasie "Niewiarowski" próbował nawiązać kontakt z generałem, niestety na próżno. I w tym momencie pojawia się problem - odbijać pociąg miała grupa por. Karola Trojanowskiego, która nie wiadomo, czy przystąpiła do akcji. Znów Klotz:

"Zastałem go w łóżku [Trojanowskiego - przyp. D.P.]. Opowiedział mi wstrząsającą opowieść o nieudanym napadzie, o walce z obsługą pociągu, o niedotrzymaniu umowy przez kolejarzy, o trzech rannych z jego oddziału. O otrzymaniu przez niego samego lekkiego postrzału w nogę... W tym miejscu wyciągnął spod kołdry obandażowany piszczel. Ani słowem nie zdradziłem, że wracam z miejsca >>akcji<<".

Za: Ibidem, s. 81.

Zgoła inny przebieg wydarzeń odnajdujemy w książce Daniela Bargiełowskiego, który cytuje Antoninę Płońską : "We Lwowie były próby odbicia, stukali w wagony, wołali >>Mirowy!<< - [chcąc się dowiedzieć], w którym jest wagonie. Były przygotowania z bronią - byłaby rzeź. Lecz nie znaleźli i pociąg ruszył. A po tym dowiedziałyśmy się, że szukali we Lwowie generała - słyszałyśmy".

Za: Bargiełowski Daniel, Po trzykroć pierwszy. Michał Tokarzewski-Karaszewicz - generał broni, teozof, wolnomularz, kapłan Kościoła liberalnokatolickiego, t. 2 , s. 399, Warszawa 2001.

Wróćmy jednak do "pewniaków". W nocy z 7 na 8 lipca 1940 r. próbowano zabić dowódcę Frontu Ukraińskiego podczas wkroczenia Sowietów w 1939 r. marszałka Siemiona Timoszenkę. Do akcji przewidziane były dwie grupy: "Kleparów" i "Plac Prusa", które miały dokonać zamachu za pomocą granatów. Wspomina jeden z uczestników: "(...) Ze względu na brak dostępu do miejsca, na którym znajdował się Timoszenko, granaty ręczne i petardy rzucane były ze znacznej odległości, nie osiągając pożądanego skutku. Z chwilą rozpoczęcia akcji grupa nasza utraciła łączność z grupą >>Kleparów<<. W momencie eksplozji wynikło zamieszanie niepozwalające na zorientowanie się w skutkach wybuchu. Grupa nasza oddała serię strzałów z pistoletów maszynowych w stronę gwardii przybocznej Timoszenki, co okazało się również bezskutecznym. Następnie obie grupy wycofały się. W 24 godziny po tym fakcie nastąpiły masowe aresztowania."

Za: SPP, B I, Okręg Lwów, Praca konspiracyjna POW pod okupacją bolszewicką. Zamach na marszałka Timoszenkę, k. 2. [w:] Rafał Wnuk, Za pierwszego sowieta, s. 104.

Akta NKWD mówią o jednej zabitej osobie, żonie dowódcy 6 armii Kowalowa i 25 rannych.

[ponurak]

Nie wiem czy to Ci pomoże ale kojarzę spektakl Teatru TV: Inka 1948 - aktor grający tam historyka ciekawie opowiada o oddziale Łupaszki i samej Ince - czyli Danucie Siedzikównie. Na pewno warto obejrzeć jeśli interesujesz się tym tematem.

[Wolf]

Co do zamachu na Wasilewską nie mamy żadnych dowodów poza powyższym.

Wróćmy jednak do "pewniaków". W nocy z 7 na 8 lipca 1940 r. próbowano zabić dowódcę Frontu Ukraińskiego podczas wkroczenia Sowietów w 1939 r. marszałka Siemiona Timoszenkę. Do akcji przewidziane były dwie grupy: "Kleparów" i "Plac Prusa", które miały dokonać zamachu za pomocą granatów. Wspomina jeden z uczestników: "(...) Ze względu na brak dostępu do miejsca, na którym znajdował się Timoszenko, granaty ręczne i petardy rzucane były ze znacznej odległości, nie osiągając pożądanego skutku. Z chwilą rozpoczęcia akcji grupa nasza utraciła łączność z grupą >>Kleparów<<. W momencie eksplozji wynikło zamieszanie niepozwalające na zorientowanie się w skutkach wybuchu. Grupa nasza oddała serię strzałów z pistoletów maszynowych w stronę gwardii przybocznej Timoszenki, co okazało się również bezskutecznym. Następnie obie grupy wycofały się. W 24 godziny po tym fakcie nastąpiły masowe aresztowania."

Za: SPP, B I, Okręg Lwów, Praca konspiracyjna POW pod okupacją bolszewicką. Zamach na marszałka Timoszenkę, k. 2. [w:] Rafał Wnuk, Za pierwszego sowieta, s. 104.

Akta NKWD mówią o jednej zabitej osobie, żonie dowódcy 6 armii Kowalowa i 25 rannych.

Co do zamachu na Wasilewską-jej mąż ,Marian Bogatko który nie chciał wpuścić uzbrojonych napastników do mieszkania został zastrzelony-strzelający uciekli.Może to był ten zamach choc mówiło się i o NKWD,której jego wypowiedzi się nie podobały.

Co do zamachu na Timoszenkę i strzelaniny z peemów w lipcu 1940 -tak z czystej ciekawości skąd mieli rzekome peemy?

Anglicy im zrzucili czy może Morsy(których w ogóle nie było we Lwowie) mieli?

[Don Pedrosso]

Co do zamachu na Timoszenkę i strzelaniny z peemów w lipcu 1940 -tak z czystej ciekawości skąd mieli rzekome peemy?

Anglicy im zrzucili czy może Morsy(których w ogóle nie było we Lwowie) mieli?

Niestety nie wiem, jedyne co udało mi się znaleźć to:

"Główną bronią miały być pistolety i granaty ręczne, karabinów i ręcznych karabinów maszynowych było mało, a poza tym trudno je byłoby przenieść niepostrzeżenia na punkty wypadowe. Na karabiny maszynowe cięższe w pierwszej fazie walki liczyć nie było można, było ich zbyt mało."

Mowy w nim o peemach jak widać nie ma. Powyższy opis tyczy się przygotować do powstania we Lwowie.

Za: AIPN, 177/4 (UI/5/F), Zeznanie Włodzimierza Kotarskiego, k. 154-155. [w:] Rafał Wnuk, Za pierwszego sowieta, s. 53,54.

[Fingolfin]

Nieudana próba wywołania przez ZWZ powstania w Czortkowie 21 stycznia 1940.

Bitwa konspiratorów ZWZ z ekspedycją Armii Czerwonej i NKWD na Uroczysku Kobielne w Łomżyńskiem 22 czerwca 1940.

Bitwa oddziału AK Macieja Kalenkiewicza "Kotwicza" z batalionem NKWD pod Surkontami koło Lidy 21 sierpnia 1944.

Oprócz wspomnianej książki R. Wnuka polecam "Na ziemi nowogródzkiej" Kazimierza Krajewskiego, "Antykomunistyczne podziemie w łomżyńskiem i grajewskiem" Sławomira Poleszaka, "Łupaszka, Młot, Huzar" K. Krajewskiego i Tomasza Łabuszewskiego, "Polskę Walczącą" (3 tom, wydanie z 1999) i "Żołnierzy wyklętych" Jerzego Ślaskiego.

Inka 1948

1946, nie 1948.