Ataki na mosty

[Estera]

Najsłynniejsze bitwy epoki napoleońskiej związane z mostami, najsłynniejsze ataki na mosty, wspaniałe przykłady odwagi- zapraszam.

[Tofik]

Najsłynniejsze bitwy epoki napoleońskiej związane z mostami

Arcole

wspaniałe przykłady odwagi-

Muiron pod Arcole - bronił całego w błocie Napoleona, który stał w nim po pas (żaden Austriak go jednak nie rozpoznał - a może rozpoznał tyle, że Muiron go usiekł? ). Muiron sam zginął, jednak Napoleon przeżył. Ten adiutant miał mieć kilka miesięcy przed bitwą (dziewięć bodajże, ale głowy nie daje) sen, w którym walczył ze śmiercią (rozgłosił to, jednak wyśmiano go).

[Lizander]

Jakie Arcole? Aspern-Essling, Berezyna i Frydland! A dla Polaków - Lipsk.

[Estera]

Jakie Arcole?

Rozwiń to- Arcole przeszło do klasyki, uważam, że to dobry przykład.

[Lizander]

Może i dobry, ale było parę ważniejszych mostów

[Tofik]

Może i dobry, ale było parę ważniejszych mostów

Miało być "najsłynniejsze przykłady" - podałem jeden z najsłynniejszych, a już na pewno najsłynniejszy z pierwszej kampanii we Włoszech.

[Lizander]

Najsłynniejszy z obu kampanii włoskich chyba - ale dla mnie np. mniej sławny niż Berezyna

[Amilkar]

Lizander ma rację że to które wymienił były najbardziej ważne dla kampanii. Ja dorzucę sławny most w Elchingen (jeśli dobrze pamiętam) gdzie Ney zdobył sławę.

[bavarsky]

Zdecydowanie, poza wymienionymi wyżej słynnymi sytuacjami, pięknym przykładem męstwa było zdobycie mostów pod Landshut 21 kwietania 1809 roku przez żołnierzy z pułków 13 i 17 z dywizji Moranda.

Do tego największy most łączący obydwa brzegi nad rzeką Izarą, został zdobyty przez kompanię grenadierską z 17. pułku, na której to czele stanął z szablą w dłoni adiutant Napoleona jenerał Mouton, ta szarża na bagnety pośród świszczących kul w powietrzu przeszła do historii, bowiem przesądziła o upadku Landshutu.

[Owca.von.Kozic]

Ja z kolei bardzo lubię Dwórzno 6.II.1807.

Nie była to batalia rozstrzygająca czy choćby duża, ot, bój straży tylnej (rosyjskiej, 12 batalionów, kilka dział, dwa pułki jazdy) z awangardą francuską, głównie kawaleryjską.

Centrum rosyjskie osłaniała szeroka rozpadlina z wąskim mostkiem, ostrzeliwanym przez część batalionów rosyjskich.

Pierwszą szarżę podjęli huzarzy - nie przeszli, zastopowani jeszcze przed parowem.

Drugą podjęli dragoni - ponoć dopadli mostu, ale tam zostali zatrzymani.

Wreszcie do ataku poszła dywizja kirasjerów d`Hautpoula, która w kolumnie przeszła most i rozwijając się w galopie odrzuciła rosyjskie bataliony w las.

Finałem była słynna scena całowania d`Hautpoula przez Cesarza, po czym generał miał krzyknąć "Po takim zaszczycie powinienem zginąć dla Waszej Cesarskiej Mości!".

Poległ zaraz potem, pod Iławą.

Nie ta miara i nie to znaczenie, ale coś jakby Somosierra kirasjerów

[bavarsky]

A wszak jedna jest miara wobec wszystkich tych przykładów, miarą tą jest męstwo walczących. To co przedstawiłeś von Kozic jest czymś niezwykłym.

I też mi się podobała Pruska Iława Rogackiego

[bavarsky]

Warto również wspomnieć o ataku na most pod Gunzburgiem [9 X 1805 r.] 59 pułku liniowego colonel Lacuee, któremu towarzyszył dowódca brygady general de Labassee.

Nie dość że dwa baony francuskiego pułku rozbiły cztery austriackie #20 regimentu pieszego Kaunitz-Rietberg, to jeszcze uformowały czworoboki i odparły trzy! szarże czterech szwadronów [szwoleżerów Rosneberga, ułanów Schwarzenberga]. Jak podaje Journal des operations du 6e corps, "każda szarża była odpierana salwami przez Francuzów ustawionych w czworoboki".

W starciu poległ dzielny dowódca colonel Lacuee.

Całość akcji, była podparta szerszą myślą dowódcy 3 dywizji z korpusu Neya, 44-letniego Jeana Pierre Firmin Malher, który postanowił się rozprawić z przeprawą dla wojsk VI korpusu, zajmując zrazu trzy mosty na Dunaju, tj. pod Leipheim, Gunzburg, Reisneburg.

Przed atakiem Malher podzielił swoją dywizję, składającą się z dwóch brygad w skład których weszły cztery regimenty, o łącznej sile dziewięciu batalionów.

Szarża w wykonaniu 59 liniowego dowodzi wybornego przygotowania taktycznego francuskiej piechoty, opanowania i zimnej krwi. Do tego zaświadcza o zdolnościach taktycznych począwszy od dowódców pułków skończywszy na dywizjonerach.

[bavarsky]

I taka ciekawostka, most w Leipheim atakowało dziewięć kompanii wyborczych, tj. sześć grenadierskich z: 27., 50. i 59. liniowego pułku, oraz trzy kompanie karabinierów z 25. pułku lekkiej piechoty, które zostały złączone na rozkaz Malhera w jeden zbiorczy batalion d'elite.

[harry]

Sukces 59-tego linowego, jest tym bardziej godny podziwu, gdyż najpierw, pod ogniem karabinowym, chłopaki ten nie do końca rozebrany most naprawili, a potem dopiero zaatakowali austriacki regiment Kaunitz na drugim brzegu Dunaju. Odparcie trzech szarż kawalerii, jest jednym z setek przykładów, że prawidłowo sformowany czworobok, jest odporny na ataki koniarzy.

Ciekawostką jest, że regiment Kaunitz rekrutował w Galicji (rejon Nowego Sącza) i składał się w większości z Polaków. Podobnie jak szarżujący potem na czworoboki Francuzów ułani Schwarzeberga. To ci sami ułani, którzy starli się pod Wagram ze szwoleżerami Gwardii i jak wspomina kronikarz "wzajemnie w mowie ojczystej najplugawszymi słowami obrzucali". Pikanetri sprawie dodaje fakt, że właściciel (Inhaber) regimentu książe Kauntiz- Rietberg był ... Komturem Krzyżackim

[bavarsky]

Pięknie opisał owy fakt Bowden [którego JWK na forum napoleon.org.pl prawie w całości przetłumaczył i przepisał, po czym się podpisał ]

W trakcie trwania wojny 1809 r., austriacki regiment Kuniz był spięty w brygadzie General-Major von Bieber, która to wchodziła w skład dywizji St Juliena, przynależnej do III korpusu Hohenzollerna-Hechingen.

W starciu z 19 IV 1809 r., pod Heusen, regiment został zaangażowany w ciężkie walki z nacierającymi frontem od miejscowości Teugen francuskimi dywizjami Frianta i St. Hilaire, prowadzonymi zresztą przez Davouta.

Hohenzollern, będąc bitym w tym nierównym starciu, posłał po ostatnie dwa pułki jakie pozostały mu w rezerwie. Jednym z nich był wspomniany regiment Kauntiz, który natarł żwawo w stronę zarośli przed frontem mając strome zbocze Hausener Berg. Prowadzony zarówno przez St Juliena jak i przez Moritza Liechtensteina, regiment oparł się o pozycje II baonu regimentu Peterwardeinera i przyjął ogniem francuski 10 lekki regiment.

Rozgorzała straszliwa wymiana ognia, a według kronikarza pułku von Treuenfesta, w ciągu kilku minut pułk postradał 486 ludzi, rejterując do pozycji wyjściowych w miejscowości Heusen.

Gustav Ritter Amon von Treuenfest, Geschichte des k.k. Infanterie-Regiments Nr. 20, Vienna: Mayer, 1878, s. 337-338

Edytowane 20 Grudzień 2011 przez bavarsky