Aleksander I - ocena

[Estera]

Aleksander I jako młodzieniec prowadził dziennik, w którym pisał o sobie tak:

Jestem nieodpowiedzialnym nierobem, niezdolnym do prawdziwego myślenia, mówienia i działania.

Napisał tak mając 12 lat. Innym razem stwierdził, że jest egoistą.

O tym dzienniku wspomina Zamoyski w książce: "1812. Wojna z Rosją". Zauważa, że Aleksander musiał prowadzić dziennik poświęcony swoim wadom, złemu zachowaniu, nieudanych działanaich. Zamoyski określił to jako "samobiczowanie".

[Tofik]

No, no, widzę że car Olek to bratnia dusza dla mnie. Miło.

Mógł być niedowartościowany (jak np. ja ), ale to chyba lepiej niż od tego, że pisałby o sobie "jestem wielki, mądry, przystojny i nikt mi się nie równa".

[Estera]

Ciekawe co mu to dało...Aleksander I był wychowywany na cara Rosji- potężnego imperium, rozległego terytorium. Miał władać krajem w dobie niezłej dziejowej zawieruchy. Napoleon Bonaparte urządzał Europę po swojemu. Aleksander zaś miał jakieś kompleksy, chciał być tak potężny jak Cesarz Francuzów. To go napędzało. Carem był średnim. Przynajmniej ja to tak widzę.

[adam1234]

A najciekawsza w Jego życiorysie jest śmierć :mrgreen:

[Narya]

Był świetnym politykiem. Mógł przyjąć sojusz z cesarzem Francuzów w obliczu francuskiego tryumfu (to by świadczyło o jego średniości), ale pozostał wiernym sojusznikiem Prus, Austrii i Anglii. Zresztą miał w nosie napoleońską blokadę kontynentalną. Gospodarka angielska przeżyła m.in. dzięki zwłaszcza otwarcia rynku rosyjskiego. W swojej polityce "testował" liberalizm najpierw w Królestwie Polskim, ale najbardziej, najwięcej w Księstwie Finlandii. Te dwa organizmy były dla niego polem do doświadczenia czy warto wprowadzać nowe idee na całą Rosję. Poza tym był inżynierem i konstruktorem porządku wersalskiego (jak na głównego zwycięzcę Napoleona przystało). Gdyby nie on, to Hohenzollernowie nie byliby dalej władcami Prus. Ach, i po 1815 miał największe nabytki terytorialne (vide Polska, bo w myśl poprzednich traktatów Księstwo Warszawskie powinno przypaść Prusom). Był despotą, to fakt i nijak się miały jego idee młodzieńcze do rządów, ale nie można mu odebrać, że politykę na scenie europejskiej rozegrał znakomicie. Mikołaj I kontynuował jego politykę tylko że z większą brutalnością.

[Estera]

A najciekawsza w Jego życiorysie jest śmierć

U innych carów (i caryc ) bywa podobnie

Był świetnym politykiem.

Za którym podążali mordercy jego ojca.

Mógł przyjąć sojusz z cesarzem Francuzów w obliczu francuskiego tryumfu (to by świadczyło o jego średniości), ale pozostał wiernym sojusznikiem Prus, Austrii i Anglii.

Masz na myśli jakąś konkretną sytuację?

Napoleon jednak robił na nim wrażenie. Podobnie jak organizacja Cesarstwa Francuskiego.

Zresztą miał w nosie napoleońską blokadę kontynentalną.

Tak, to prawda. Jednak chyba nie od razu. Zresztą- Napoleon też miewał blokadę w nosie

Był despotą, to fakt i nijak się miały jego idee młodzieńcze do rządów, ale nie można mu odebrać, że politykę na scenie europejskiej rozegrał znakomicie.

Pomogły mu środki jakimi dysponował.

[Narya]

Mógł przyjąć sojusz z cesarzem Francuzów w obliczu francuskiego tryumfu (to by świadczyło o jego średniości), ale pozostał wiernym sojusznikiem Prus, Austrii i Anglii.

Masz na myśli jakąś konkretną sytuację?

Napoleon jednak robił na nim wrażenie. Podobnie jak organizacja Cesarstwa Francuskiego.

Tak, pokój w Tylży w 1807 (jak mniemam chyba że coś przekręciłem). Napoleon chciał sojuszu dwóch cesarzy i wydania Fryderyka ale car pozostał wiernym sojusznikiem Hohenzollernów.

[Estera]

A i tak wielu na niego krzywym okiem patrzyło, jakby się bratał z Napoleonem...Ale masz rację- on wiedział co robił i jak kombinować. Jednak miał ku temu środki- potężne imperium, z którym każdy się liczył i koronę na głowie, którą akceptowali (choć była zdobyta w sposób pozostawiający wiele do życzenia).

[Narya]

Tak, zwłaszcza patrzyło krzywym okiem, kiedy zagarnął Księstwo Warszawskie bez Krakowa i Wielkopolski. Nawet chyba doszło do awantury w Wiedniu, ale nikt nie podważał jego autorytetu, wszak był traktowany jako główny zwycięzca Napoleona.

Masz rację, to był kombinator.

[adam1234]

A jak swoją śmierć wykombinował, toż to majstersztyk był :mrgreen:

[Amilkar]

Myli się głównego zwycięzcę Napoleona , mówiąc ,że jest to Aleksander , myślę że można liczyć Anglików jako zwycięzców Napoleona. Ten król nic nie był wart dla swego kraju. To armia i lud uratowali kraj w 1812 roku , potem nie wykazali się niczym specjalnym w koalicji.

[adam1234]

Rozumiem, że "Anglicy" to monarcha :D

[Estera]

Masz rację, to był kombinator.

A jak swoją śmierć wykombinował, toż to majstersztyk był

Aleksander I Wielki Kombinator nie rymować z terminator Dobra- to był żenujący dowcip prowadzącego na początek wiadomości :mrgreen: Koniec.

Nawet chyba doszło do awantury w Wiedniu, ale nikt nie podważał jego autorytetu, wszak był traktowany jako główny zwycięzca Napoleona.

Wykazywał się też sporym uporem co do pewnego przymierza, które tak na dobrą sprawę nie było przestrzegane. Widać, że w pewnych kwestiach można mu było zwyczajnie ustąpić.

wszak był traktowany jako główny zwycięzca Napoleona.

Myli się głównego zwycięzcę Napoleona , mówiąc ,że jest to Aleksander , myślę że można liczyć Anglików jako zwycięzców Napoleona. Ten król nic nie był wart dla swego kraju. To armia i lud uratowali kraj w 1812 roku , potem nie wykazali się niczym specjalnym w koalicji.

Angielskie pieniążki, rosyjski teren walki, rosyjski żołnierz, rosyjska śmierć. Anglia chciała tylko równowagi w Europie. Aleksandrowi zaś, Napoleon mówiąc kolokwialnie wszedł też na ambicję.

[Amilkar]

Rozumiem, że "Anglicy" to monarcha

Nie bardzo rozumiem o co ci chodzi.

Angielskie pieniążki, rosyjski teren walki, rosyjski żołnierz, rosyjska śmierć. Anglia chciała tylko równowagi w Europie. Aleksandrowi zaś, Napoleon mówiąc kolokwialnie wszedł też na ambicję.

Gdyby nie te pieniążki to nie byłoby wielu chętnych na walkę z Napim.

Anglia chciała tylko równowagi w Europie. Aleksandrowi zaś, Napoleon mówiąc kolokwialnie wszedł też na ambicję.

A obrona przed utraceniem morskiego i handlowego prestiżu?? ( to nie jest tylko równowaga). Dziękować mu za ambicję niewolenia narodu i tłamszenia równości.

Coś mało robił tego samobiczowania.

[Estera]

Gdyby nie te pieniążki to nie byłoby wielu chętnych na walkę z Napim.

Te pieniądze widzimy my, widzieli je też uczestnicy koalicji. Jednak w chwili upadku Napoleona w Rosji widziano Aleksandra I i jego armię. Przynajmniej ja to tak odbieram- mogę się rzecz jasna mylić.