8,8 cm Flak 88mm

[Amilkar]

Dzięki za cenne informacje Grzesiu , wiadomo już że nie sotosowano ognia zaporowego ale możliwy był ostrzał bezposredni w cel mimo rozpryskiwanych pocisków.Ale może porozmawiajmy o skuteczności tych dział w niszczeniu czołgów i innyhc pojazdów. Niemcy musieli chyba zrobić do niego pociski ppanc? Nieprawdaż?

[Grzesio]

Owszem, do działa 8,8 cm Flak L/56 robione było kilka typów pocisków ppanc - kinetyczne pełnokalibrowe 8,8 cm PzGr, 8,8 cm PzGr 39 (ze zmniejszoną ilością materiału wybuchowego, ergo pogrubioną skorupą i przez to zwiększoną o cca 20% przebijalnością), kinetyczne podkalibrowe 8,8 cm PzGr 40 i wreszcie kumulacyjne 8,8 cm HlGr.

W 1939 roku powstała nawet specjalna przeciwpancerna wersja działa 8,8 cm Flak 18, nazywana potocznie Bunkerflak lub Bunkerpak, która przeznaczona była do prowadzenia wyłącznie ognia do celów naziemnych, bez opuszczania z podwozia na ziemię (bowiem działa 8,8 cm Flak od samego początku posiadały podwozia transportowe, z tym że strzelanie 'z marszu', bez demontażu podwozia dopuszczalne było tylko w sytuacjach nagłych - acz najzupełniej było wykonalne). Wyprodukowano jej kilkadziesiąt sztuk, używana była już podczas kampanii wrześniowej.

Nie wiem też, dlaczego uważacie, że dział 8,8 cm Flak L/56 wyprodukowali Niemcy zbyt mało? Nie wiem, ile ich łącznie powstało, ale biorąc pod uwagę jednorazową ilość w służbie, wyprodukowano ich na pewno znacznie więcej niż 10 000 - z tym, że znakomita większość wchodziła w skład obrony przeciwlotniczej, z czego połowa dział stacjonarnych na łożach fortecznych. Z tym, że pod koniec wojny te ostatnie działa także przerabiano na przewoźne.

Pzdr

Grzesiu

[Amilkar]

Uważamy że mało ponieważ dział tych mogli zrobić więcej a liczba ich 10 000 nie jest wielka, acz kolwiek też nie mala. CHpciaż wiecej dział tak uniwersalnych mogło się Niemcom przydać. CHociaż lepiej by zrobili gdyby produkowali duzo niesczycieli czołgow i dział samobieżnych(pojazdów jednego typu a nie mnostwo wersji)BO działo takie trzebabylo przygotowac do walki a nie zawsze moznabylo to uczycnic na czas.

Widze ze masz sporo informacji Grzechu.

PZdr

[Grzesio]

Ha, ale nadmierna uniwersalność jest w przypadku uzbrojenia niekoniecznie zaletą. W przypadku armat 8,8 cm Flak L/56 ich funkcja przeciwlotnicza okupiona była dużą masą i wymiarami jak na rolę ppanc (210 cm wysokości). Niestety, trudno tu przeprowadzić bezpośrednie porównianie, z braku analogicznego działa ppanc, ale biorąc pod uwagę następną generację osiemdziesiątekósemek, czyli 8,8 cm Flak 41 i 8,8 cm Pak 43, to armata przeciwpancerna (choć i tak postawiona na łożu krzyżowym z pełnym polem ostrzału w azymucie) jest ponad 2 razy lżejsza od swej przeciwlotniczej odpowiedniczki (na stanowisku 3650 kg vs 7840 kg, w transporcie 4750 kg vs 11240 kg) i niższa - 205 cm vs 236 cm.

8,8 cm Pak 43 jest nawet o 1/5 lżejsza od 8,8 cm Flaka L/56, mimo że posiada znacznie większą przebijalność pancerza, niemal dwukrotnie - np. na 500 m dla pocisku pełnokalibrowego 207 mm, w porównaniu do 117 mm Flaka L/56.

Jeżeli weźmiemy teraz pod uwagę, że nawet 7,5 cm Pak 40 przebijał porównywalny pancerz jak 8,8 cm Flak L/56 (przykładowo, na 500 m 132 mm vs 117 mm i na 1000 m 116 mm vs 106 mm), ważąc przy tym trzy razy mniej i będąc niemal dwa razy niższym, okazuje się że od roku 1943 ta armata przeciwlotnicza w ogóle staje się mało atrakcyjna jako broń ppanc (paka wyprodukowano łącznie w l. 1942-45, razem z wersjami samobieżnymi, bodaj koło 23 000 sztuk). Zaś jako broń wsparcia strzela zbyt płaskotorowo, nabojem scalonym - co w wielu przypadkach utrudnia czy wręcz uniemożliwia prowadzenie ognia pośredniego - zresztą ponad 90% 8,8 cm Flaków L/56 znajdowało się w systemie obrony przeciwlotniczej Luftwaffe, więc Niemcy najwyraźniej też ich roli w walce frontowej nie przeceniali.

Pzdr

Grzesiu