Zdobycie Koungaheli - 1136

[TyberiusClaudius]

W latach 30 XII wieku polityka zagraniczna Bolesława Krzywoustego przysporzyła Polsce wielu wrogów. Polska straciła ostatnich sprzymierzeńców i wpadła w całkowitą izolację. Na szczęście Krzywousty dzięki swojej zręcznej dyplomacji na zjeździe w Merseburgu (1135), zdołał wybrnąć z tej sytuacji. Uznał Inocentego II i złożył Lotarowi hołd Pomorza Zachodniego i Zaodrzańskiego. Ten czyn rozbił przymierze Cesarstwa rzymskiego z Erykiem godnym pamięci, a polski władca zyskał dużą swobodę w kwestii rozwiązania swoich problemów z sąsiadami. Teraz mógł się rozprawić z północą przez Pomorze zachodnie. Rok później wojska pomorskie, obodryckie i polskie zdobyły słynną Konungahelę, która była ważnym skandynawskim miastem.

 

Edytowane 14 Styczeń 2017 przez TyberiusClaudius

[secesjonista]

Na pewno "Koungaheli"?

 

34 minuty temu, TyberiusClaudius napisał:

Rok później wojska pomorskie, obodryckie i polskie zdobyły słynną Konungahelę, która była ważnym skandynawskim miastem.

 

A o tych polskich wojskach - możemy poznać źródło? To od Artura Szrejtera?

 

[TyberiusClaudius]

Tak, od tegoż autora. Wspomniany twierdzi, że Unibor miałby stać na ich czele, a Krzywousty miał inspirować całą akcję.

Edytowane 14 Styczeń 2017 przez TyberiusClaudius

[secesjonista]

No to Tyberiusz powinien ten fragment przeczytać jeszcze raz, tym razem uważniej. Jako, że ów autor niczego takiego nie: twierdzi. Jedynie snuje takie domysły, ale jak sam na koniec skonkludował:  jest to jedynie kusząca hipoteza nie mająca żadnych podstaw w źródłach.

A nazwę tego portu też Tyberiusz zaczerpnął od tego autora czy to własny lingwistyczny pomysł?

[TyberiusClaudius]

Nie wdaje się w szczegóły, ale owszem, jest to domysł autora.
A wg. Secesjonisty, jaką ten port nosił nazwę?

[TyberiusClaudius]

A przepraszam, nie zauważyłem swojego błędu, ma byc "Konungaheli"

[secesjonista]

Jest to domysł bez żadnego stosownego uzasadnienia.

Według secesjonisty i tytułu książki wspomnianego autora: "Konungahela".

[TyberiusClaudius]

Takie dwie ciekawostki pióra Snorriego sturulsona Saga Magnus blinda ok Haraldas gilla (w:) Heimskringla. Sorgu Noregs konunga  11:
W jednym  miejscu, gdzie Windowie się ustawili, stał pewien mąż, który strzelał z łuku i każdą strzałą zabijał człowieka, a obok niego stało dwóch ludzi z tarczami, osłaniając go nimi. Wtedy rzekł Saemund do Asmunda, syna swego, że obaj powinni strzelić równocześnie w kierunku [słowiańskiego] strzelca [i dodał:]

- ... ale ja strzelę w [któregoś] z tych, którzy dzierżą tarcze.

Zrobił to, lecz ten przesunął tarczę przed siebie [osłaniając się a jednocześnie odsłaniając łucznika]. Wtedy strzelił Asmund między tarcze i trafił strzałą w strzelca tak, że [grot pocisku] wyszedł z tyłu głowi i [ten] padł martwy na plecy do tyłu. Kiedy Windowie zobaczyli to, zawyli wszyscy jak psy albo wilki.

 

Był pewien [człowiek] pośród pogan, który dotarł [podczas ataku] tak blisko [wałów], że znalazł się przy bramie grodu i pchnął mieczem jednego człowieka [konungahelczyka], który stał w bramie, a wtedy ludzie [mieszczanie] posłali ku niemu pociski i kamienie, a mimo że był niczym nieokryty, tak był potężny w sztuce czarów, że żadna broń nie mogła go dosięgnąć. Wtedy wziął ksiądz Andres święty ogień i pobłogosławił go, wziął hubkę, wsadził ją w ogień i nabił na grot strzały, którą dał Asmundowi. Zaś ten strzelił nią w owego czarownika, a [pocisk] uderzył w niego tak, że wszedł w [ciało] w całości i [Słowianin] padł martwy na ziemię. Wtedy odpowiedzieli poganie złością jak poprzednio, wyli i zgrzytali zębami. Poszedł wtedy cały lud [windyjski] do konunga [Racibora] [...] zebrali się n naradę.

(tłum. A. Szrejter)

Edytowane 17 Styczeń 2017 przez TyberiusClaudius