Black Sails

[Budweiser]

Serial poznałem niedawno. Dokładnie w momencie kiedy rozpoczął się III sezon.

Trzeba by wziąć się za oglądanie od początku, lecz czas rodzi problemy

Są tu jacyś fani serialu lub po prostu tacy którzy serial znają?

Moim zdaniem ogląda się go nieźle. Jest zrobiony z rozmachem, fabuła wciąga a efekty CGI nie kłują w oczy.

Poza tym występuje w nim wiele postaci historycznych m.in. Jack Rackham, Anne Bonny, Charles Vane, czy sławny "Czarnobrody" - Edward Teach.

Ciekawą sprawą jest też to, że obok ww. postaci pojawiają się także bohaterowie Wyspy skarbów Roberta Louisa Stevensona ( John Silver, kapitan Flint).

[Albinos]

Tak jak z uwagi na nieustanne niedobory czasowe staram się nie oglądać przesadnie wielu seriali, tak Black Sails pochłonęło mnie. Pierwszy sezon niespecjalnie robił wrażenie (choć samo prowadzenie narracji, rozwijanie postaci, praktycznie nie było żadnej, która nie budziłaby jakichś emocji, czy ogólnie sama plastyczność tamtego świata, mogły się od początku podobać - ale nie było tego "czegoś"), tak już drugi wraz ze zbliżaniem się do finału wciągał jak cholera. Trzeci to od początku klasa sama w sobie. Choć twórcy robią wszystko, żebym stracił do nich sympatię, usuwając kolejno moje ulubione postaci.

Trzeba by wziąć się za oglądanie od początku, lecz czas rodzi problemy

A to jednak radziłbym nadrobić. Bez znajomości wcześniejszych wydarzeń trzeci sezon dużo traci. Przeszłość Flinta, jego ewolucja jako kapitana (czyli w dużej mierze także to, jak obecnie zachowuje się Silver, czemu Billy robi pewne rzeczy), relacje Eleanor i Max, Rackhama i Anne, Rackhama i Vane'a, Eleanor i Vane'a...

[Budweiser]

Witaj

Pierwszy sezon niespecjalnie robił wrażenie

Czytałem już takie opinie i boje się teraz tego, że robiąc skok z trzeciego sezonu na pierwszy mogę się rozczarować. No ale moja strata. Mimo wszystko jednak, jestem pod wrażeniem serialu.

Postacie to chyba najmocniejsza strona serii. Każda ma swoje interesy i motywy działań, przez co żadna nie jest nudna i nie wydaje się zbędna.

Poza tym, nie wiem jak wygląda Twój gust muzyczny Albinosie, ale muzyka z czołówki jest świetna. :thumbup:

[Albinos]

Czytałem już takie opinie i boje się teraz tego, że robiąc skok z trzeciego sezonu na pierwszy mogę się rozczarować.

Różnica poziomów jest, ale w mojej ocenie wynika ona raczej z tego, że pierwszy sezon miał zaledwie zarysować wątki, które wyrazistości i rozmachu nabrały dopiero z czasem. Tak czy inaczej namawiam. Do stracenia jest niewiele, do zyskania - bardzo dużo.

A muzyka istotnie znakomita.

[gregski]

Co to za serial?

[Budweiser]

Jest to amerykański serial przygodowy wyprodukowany m.in. przez Platinum Dunes, czyli przede wszystkim przez Michaela Bay'a.

Akcja rozgrywa się kilkanaście lat przed wydarzeniami opisanymi w Wyspie skarbów, w złotym wieku piractwa.

[Albinos]

Trochę podstawowych informacji:

http://www.imdb.com/title/tt2375692/

http://www.filmweb.pl/serial/Piraci-2014-654281

I na zachętę oficjalny trailer trzeciego sezonu:

[Budweiser]

Wczoraj obejrzałem kolejne dwa odcinki i zastanowiła mnie pewna kwestia. "Mors" znajdował się na pełnym morzu, z punktu widzenia obecnych na plaży - poza horyzontem. Nad linię horyzontu wystawały tylko maszty, które przy zwiniętych żaglach były zbyt wąskie aby je dostrzec; jednak z jednostki ciągle był widoczny ląd. Zrodziło mi się pytanie: Skąd załoga okrętu Flinta wiedziała, jak daleko od lądu mają odpłynąć, aby znaleźć się poza zasięgiem wzroku z plaży?

[secesjonista]

Z doświadczenia?

[Budweiser]

To na pewno, ale czy były jakieś bardziej zaawansowane nawigacyjnie metody?

[Albinos]

Z oszałamiającej swoją plastycznością i nierealnością historii o piratach gotowych dla zysku zdradzić i zabić każdego, wciągającą z każdym kolejnym odcinkiem coraz bardziej, stało się Black Sails w ciągu trzech sezonów, nie tracąc nic na uroku nieprzewidywalnych legend spod znaku Jolly Rogera i R.L. Stevensona, opowieścią opartą o to, co według Alberta Camus "jest jedną z zasadniczych miar człowieka". Bunt, "pierwsza oczywistość. Ale ta oczywistość wydobywa jednostkę z jej samotności. Jest wspólnotą, która opiera wartość naczelną na wszystkich ludziach. Buntuję się, więc jesteśmy".

I tylko żałować wypada, że znowu rok trzeba będzie czekać na kontynuację.